...

 

«Η ελπίδα, εφόδιο της εν Χριστώ πορείας!».

Του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη
εφημ. Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Νέων Παγασών Βόλου

---

Μετά το βάπτισμα του Κυρίου μας, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί και την επισφράγιση μετά της παρουσίας ενωμένης, πλέον, της Αγίας Τριάδος, της φωνής, δηλαδή του Θεού Πατρός και της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος με μορφή περιστεράς, ο Χριστός ξεκίνησε το έργο της μετάδοσης του σωτηρίου μηνύματος.

Είχε φτάσει, πλέον, η ώρα της δημόσιας παρουσίας Του δείχνοντας έμπρακτα όλα όσα είχαν προαναφέρει οι προφήτες για Εκείνον και της αγάπης Του προς εμάς τους ανθρώπους.

Δίδαξε, θαυματούργησε, προσέφερε καλοσύνη θέλοντας με αυτό τον τρόπο να μας αναδείξει και διδάξει επακριβώς το τι εστί Θεός.

Ένας Θεός μοναδικός, που κανένας δεν Του ομοιάζει και δύσκολα οι άνθρωποι, πόσο μάλλον της εποχής εκείνης, μπορούσαν να αντιληφθούν.

Δυστυχώς, οι Θεοί που κάποιοι πιστεύουν, οι βασιλείς του κόσμου, οι ισχυροί άνθρωποι της ιστορίας που διακατείχαν δύναμη, παρουσίαζαν, όπως και σήμερα συμβαίνει, ένα κοινό χαρακτηριστικό, την σκληρότητα.

Οι προσωπικότητές τους, δεν εμπεριέχουν αγάπη διά τους συνανθρώπους των, αλλά μόνο διά τον εαυτόν των.

Ο Χριστός σε όλη τη διάρκεια της επίγειας παρουσίας Του έδινε συνεχώς μια μάχη, βγαίνοντας νικητής, κατατροπώνοντας τις δυνάμεις του κακού, του διαβόλου.

Μάχη για να διασωθεί όταν ήταν ακόμα βρέφος, μάχη για να περάσει το μήνυμα της αγάπης όταν οι γραμματείς και οι φαρισαίοι της εποχής τον αμφισβητούσαν, μάχη για να αποδείξει πως το βασίλειό Του δεν ευρισκόταν στον κόσμο τούτο και τέλος μάχη κατά μέτωπον με τον πονηρό και αιώνια νίκη Του κατά του θανάτου.

Αδελφοί μου, φτάνοντας στο τέλος του εορταστικού δωδεκαημέρου θα πρέπει να αναλογιστούμε και να προβληματιστούμε με όλα όσα είδαμε να συμβαίνουν και προαναφέραμε.

Τι έχουν να μας προσφέρουν όλα αυτά; πρέπει η ζωή μας, η ζωή των Χριστιανών να είναι ένας βασανισμός και μία μάχη διαρκείας; πώς θα φέρουμε κι άλλους κοντά στον Χριστό;

τι θα τους παρουσιάσουμε έτσι ώστε να τους πείσουμε; μα τι άλλο, μία λέξη, ένα ουσιαστικό όχι μόνο με τη γραμματική έννοια, αλλά ως εφόδιο πορείας προς την Θέωση κάθε ενός από εμάς και συνάμα της αιωνίου ενότητας μαζί Του, την ελπίδα.

Όταν κατανοήσουμε, επακριβώς, ποιος είναι ο Χριστός που πιστεύουμε θα καταλάβουμε πως οι μάχες δόθηκαν και ο δρόμος πια, μόνο μέσω Εκείνου και της Εκκλησίας Του, είναι ανοιχτός προς εμάς.

Ας οπλιστούμε στις δύσκολες μέρες που διέπουμε, με την ελπίδα, έτσι ώστε λεπτό με το λεπτό, ώρα με την ώρα και μέρα με τη μέρα να πορευόμαστε δυνατοί και χαρούμενοι προς την τελείωση και απαρχή της εν Χριστώ ζωής.

Αμήν

Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα!

ΠΗΓΗ:ROMFEA.GR