"Ο Λόγος του Θεού στον Λαό του Θεού".
Κατά πάντα και οι δύο «μιμηταί Χριστού».
Αγαπητοί αδελφοί,
Σήμερα, η αγία μας Εκκλησία αγάλλεται και πανηγυρίζει. Τιμά τη μνήμη δύο κορυφαίων αποστόλων, δύο στύλων της Ορθόδοξης πίστης, δύο προσώπων που με τη ζωή, τον αγώνα και το μαρτύριό τους, σφράγισαν την πορεία του Χριστιανισμού: τον απόστολο Πέτρο και τον απόστολο Παύλο.
Ο ιερός Χρυσόστομος τούς ονομάζει “στύλους της Εκκλησίας”. Και πράγματι, όλη η χριστιανική πορεία θεμελιώνεται στο έργο, τη διδασκαλία και τη θυσία αυτών των δύο κορυφαίων αποστόλων.
Μάρτυρες Χριστού με την άγια ζωή τους. Μάρτυρες Χριστού με την ταπείνωσή τους. Δεν επιδίωξαν τιμές, δεν επιζήτησαν πρωτεία, δεν απαίτησαν εξουσίες. «Απόστολος Χριστού», «δούλος Θεού», «δούλος Ιησού Χριστού», ήταν οι τίτλοι που πρόβαλλε για τον εαυτό του ο απόστολος των εθνών. «Δούλος και απόστολος Ιησού Χριστού», ήταν η τιμητική διάκριση που αγαπούσε ο απόστολος Πέτρος.
Διάκονοι και υπηρέτες του Κυρίου και των πιστών. Μόνος τους πόθος, ταυτισμένος με την ύπαρξή τους, ο ευαγγελισμός, η προσέλκυση διαρκώς και περισσότερων στο φως του Ευαγγελίου, η επέκταση της Εκκλησίας, η εξάπλωση της σωστικής «καινής διδαχής». «Ουαί δε μοι εάν μη ευαγγελίζωμαι. Ανάγκη γαρ μοι επίκειται» (Α’ Κορ. θ’ 16).
Μου είναι ανάγκη που δεν μπορώ να την αποφύγω, έλεγε για την κηρυκτική του αποστολή ο απ. Παύλος. «Άσπιλοι και αμώμητοι» (Β΄ Πέτρ. γ’ 15) οι ίδιοι, καθώς το ζητούσαν από τους άλλους, έγιναν τύποι των πιστών «εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν πίστει, εν αγνεία» (Α΄ Τιμ. δ΄ 13). Κατά πάντα και οι δύο «μιμηταί Χριστού».
Οι επιστολές τους, κείμενα θεόπνευστα, μέσα από την Αγία Γραφή μάς απευθύνουν μια κλήση. Σαλπίζουν ένα εγερτήριο. Η προσωπικότητά τους πρότυπα θαυμαστά. Από την εποχή τους μάς στέλνουν κάθε χρόνο σαν σήμερα πιο έντονα το μήνυμα της καινούργιας ζωής. Αντανακλούν με την αγιότητά τους τις ανταύγειες του ουρανού.
Με τη ζωή τους εκπέμπουν τους παλμούς της προσγειωμένης και καρποφόρας δημιουργικότητας. Ας στρέψουμε νεύμα νοσταλγικό προς τις δύο αυτές μεγάλες μορφές. Η καρδιά μας ν’ αφεθεί ν’ ανάψει από την φλόγα που τους διακατείχε. Φλόγα πίστεως και αγάπης. Αυτό είναι που χρειάζεται η εποχή μας. Να βιώσει το πνεύμα που εξέπεμψαν ο ακάματος ευαγγελιστής των εθνών, των ειδωλολατρών, και ο φλογερός ψαράς της Γαλιλαίας με την θεόπνευστη γραφίδα τους.
Δύο πρόσωπα, κοινή αποστολή
Δύο διαφορετικές πορείες, ένας σκοπός. Ο Πέτρος, ο απλός ψαράς από τη Γαλιλαία, και ο Παύλος, ο μορφωμένος Ιουδαίος από την Ταρσό. Ο ένας αρνήθηκε τον Χριστό τρεις φορές, ο άλλος τον καταδίωκε. Και όμως, και οι δύο έγιναν σκεύη εκλογής του Αγίου Πνεύματος, φωστήρες του κόσμου, απόστολοι του Ευαγγελίου και της σωτηρίας.
Η πορεία τους φανερώνει ένα μεγάλο μυστήριο της πίστης μας: ότι ο Θεός δεν καλεί τους τέλειους, αλλά τελειοποιεί αυτούς που προσκαλεί στην αγάπη του. Η Εκκλησία δεν ζητά ομοιομορφία χαρακτήρων, αλλά ενότητα πνεύματος.
Ο Θεός δεν εργάζεται μόνο με τους δυνατούς, αλλά αναδεικνύει τα σκεύη του μέσα από την αδυναμία του ανθρώπου. «Η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται». Αυτό που ζητά είναι καρδιές ταπεινές, πρόθυμες να μετανοήσουν και να τον ακολουθήσουν μέχρι τέλους.
Υπόδειγμα μετάνοιας
Ο Πέτρος, με δάκρυα πικρά, αναιρεί την τριπλή άρνηση με τριπλή ομολογία αγάπης: «Κύριε, σὺ οίδας ότι φιλώ σε». Και ο Παύλος, τυφλωμένος από την υπερηφάνεια, φωτίζεται με ουράνιο φως στο δρόμο προς τη Δαμασκό, και από διώκτης γίνεται απόστολος των εθνών, που θα κηρύξει τον ευαγγελικό λόγο στα πέρατα της οικουμένης.
Κοινός προορισμός ο Σταυρός
Πέτρος και Παύλος πορεύτηκαν διαφορετικούς δρόμους, αλλά ενώθηκαν σ’ ένα σκοπό: να κηρύξουν τον Χριστό Εσταυρωμένο και Αναστάντα. Και κατέληξαν στο ίδιο τέλος: το μαρτύριο στη Ρώμη. Ο ένας σταυρώθηκε ανάποδα, ο άλλος αποκεφαλίστηκε. Και το αίμα τους έγινε ο σπόρος της Εκκλησίας.
Η πίστη δεν είναι θεωρία, είναι σταυρός και ανάσταση. Οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος, μάς καλούν σήμερα να μη συμβιβαζόμαστε με μία χλιαρή πίστη, με έναν Χριστιανισμό χωρίς κόπο και θυσία. Μας καλούν να είμαστε ζωντανοί μάρτυρες μέσα στην κοινωνία, με λόγο, με έργο και με αγάπη.
Αγαπητοί αδελφοί, ας παρακαλέσουμε, λοιπόν, τους πρωτοκορυφαίους αποστόλους να πρεσβεύουν για μας, για την Εκκλησία, για τον κόσμο ολόκληρο.
Σε εποχές σύγχυσης και αποστασίας, η σταθερότητά τους στην αλήθεια, το θάρρος τους μπροστά στο μαρτύριο και η αγάπη τους για τον Χριστό, ας γίνουν φωτεινά παραδείγματα. Όπως ο Πέτρος ομολόγησε: «συ εί ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος», κι όπως ο Παύλος διεκήρυξε: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός», έτσι κι εμείς ας τον ομολογούμε με όλη μας τη ζωή.
Αυτή η φλόγα πίστεως τους ώθησε σε αποστολή χωρίς όρια. Ο Πέτρος στους Ιουδαίους, ο Παύλος στα Έθνη. Η Εκκλησία χτίστηκε πάνω σε αυτή τη δίδυμη αποστολή: την πίστη και τη διδασκαλία τους. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέει: «Εκείνοι οι δύο, Πέτρος και Παύλος,, ως δύο οφθαλμοί του σώματος της Εκκλησίας, φωτίζουν και οδηγούν προς την αλήθειαν».
Ας ζητήσουμε σήμερα με ταπείνωση την πρεσβεία των δύο αυτών μεγάλων αποστόλων. Να δώσει ο Κύριος και σε εμάς πίστη σαν του Πέτρου, φλόγα σαν του Παύλου, και καρδιά ικανή να τον αγαπήσει «όλη τη καρδία και ψυχή». «Άγιοι απόστολοι Πέτρε και Παύλε, πρεσβεύσατε υπέρ ημών!»
Χριστάκης Ευσταθίου,
Θεολόγος