...

 

Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων  Εὐαγγελικὸ καί Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα

 Κυριακῆς 19 Ἰουνίου 2022

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 19 Ἰουνίου 2022, Α΄ Ματθαίου – Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων (Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38, ιθ΄ 27-30)

32 Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀ­γὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρα­νοῖς· 33 ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμ­προσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς., 37 Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέ­ρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄ­­­ξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυ­­γατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· 38 καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολου­θεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος. 

ιθ΄ 27 Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκο­λου­θήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔ­­­σται ἡμῖν; 28 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς·­ ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑ­­­μεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅ­­­ταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀν­­­θρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης­ αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρί­νοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. 29 καὶ πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πα­­τέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα­ ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. 30 Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶ­τοι.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

32 Μή λογαριάζετε λοιπόν τούς διωγμούς καί τούς κινδύνους, ἀλλά νά λογαριάζετε τίς μεγάλες ἀμοιβές πού σᾶς περιμένουν. Καθένας πού θά μέ ὁμολογήσει ὡς Σω­τήρα του καί Θεό του μπροστά στούς ἀνθρώπους πού καταδιώκουν τήν πίστη μου, θά τόν ὁμολογήσω κι ἐγώ ὡς δικό μου πιστό μπροστά στόν Πατέρα μου πού εἶναι στούς οὐρανούς. 33 Ἐκεῖνος ὅμως πού θά μέ ἀρνηθεῖ ὡς Θεάνθρωπο Σωτήρα μπροστά στούς ἀνθρώπους, αὐτόν θά τόν ἀρ­νη­θῶ κι ἐγώ καί δέν θά τόν ἀναγνωρίσω ὡς δικό μου μπροστά στόν Πατέρα μου πού εἶναι στούς οὐρανούς. 37 Ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ τόν πατέρα του ἤ τή μητέρα του περισσότερο ἀπό μένα, καί μέ ἀρνεῖται γιά νά μή χωρισθεῖ ἀπό τούς γονεῖς του, δέν ἀξίζει γιά μένα. Κι ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ τό γιό του ἤ τήν κόρη του περισσότερο ἀπό μένα, δέν εἶναι ἄξιος νά λέγεται μαθητής μου. 38 Κι ἐκεῖνος πού δέν παίρνει τήν ἀπόφαση νά ὑποστεῖ σταυρικό θάνατο καί δέν ἀκολουθεῖ πίσω μου μέ τήν ἀπόφαση αὐτή, δέν μιμεῖται δηλαδή σέ ὅλα τό παράδειγμά μου, δέν ἀξίζει γιά μένα.

ιθ΄ 27 Τότε τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ Πέτρος: Νά, ἐμεῖς ὅλα τά ἀφήσαμε καί σέ ἀκολουθήσαμε. Τί ἄραγε θά μᾶς δοθεῖ ὡς ἀμοιβή; 28 Κι ὁ Ἰησοῦς τούς εἶπε: Ἀληθινά σᾶς λέω ὅτι ἐσεῖς πού μέ ἀκολουθήσατε, ὅταν ξαναγεννηθεῖ ὁ κόσμος καί θά ἔχει συντελεσθεῖ ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, ὁπότε θά καθίσει ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου σέ θρόνο λαμπρό, ἀν­­­­τά­ξιο τῆς δόξας του, θά καθίσετε κι ἐσεῖς σέ δώδεκα θρόνους δικάζοντας τίς δώδεκα φυλές τοῦ Ἰσραήλ. 29 Καί καθένας πού ἄφησε σπίτια ἤ ἀδελφούς ἤ ἀδελφές ἤ πατέρα ἤ μητέρα ἤ γυναίκα ἤ παιδιά ἤ χωράφια γιά νά μείνει ἑνωμένος καί νά μή χωρισθεῖ ἀπό μένα, θά πάρει ἑκατό φορές περισσότερα σ’ αὐτή τή ζωή καί θά κληρονομήσει καί τήν αἰώνια ζωή. 30 Πολλοί μάλιστα πού εἶναι στόν κόσμο αὐτό πρῶτοι, θά εἶναι στόν ἄλλο κόσμο τελευταῖοι, καί πολλοί τε­λευ­ταῖ­οι θά εἶναι ἐκεῖ πρῶτοι.

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 19 Ἰουνίου 2022, Α΄ Ματθαίου – τῶν Ἁγίων Πάντων (Ἑβρ. ια΄ 33 – ιβ΄ 2)

Ἀδελφοί, οἱ ἅγιοι πάντες διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι. Τοιγαρ­οῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν.

Οἱ νικητές τοῦ ἀγώνα

«Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων» ὀ­νο­μάζεται ἡ σημερινὴ ­Κυριακή, καθὼς ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ ὅ­λους τοὺς Ἁγίους ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὸν κόσμο, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας του μέχρι καὶ σήμερα, εὐαρέστησαν μὲ τὴ ζωὴ καὶ τοὺς ἀγῶνες τους στὸν Θεό, γιὰ νὰ ἀπολαμβάνουν αἰώνια τὴν κοινωνία τοῦ προσώπου του στὴν οὐράνια Βασιλεία του.

1. Ὁ ἀγώνας

Πρὸς τιμὴ τῶν ἁγίων Πάντων εἶναι ἐπιλεγμένη ἡ ἀποστολικὴ περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή. Ὁ θεῖος Ἀπόστολος σὲ τόνο πανηγυρικὸ μᾶς περιγράφει τὰ μεγάλα κατορθώματα ποὺ ἐπιτέλεσαν οἱ Δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μὲ τὴ θερμὴ πίστη τους στὸν Θεό: Καταπολέμησαν καὶ ὑπέταξαν βασίλεια, κυβέρνησαν μὲ δικαιοσύνη τὸν λαό, εἶ­δαν ἐκπληρωμένες τὶς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ, ἔφραξαν στόματα λιοντα­­­ρι­ῶν, ὅπως ὁ Δανιήλ, ἔσβησαν φωτιές, διέφυγαν τὴ σφαγή, θεραπεύθηκαν ἀπὸ ἀσθένειες, ἀναδείχθηκαν ἀνίκητοι πολεμιστές, ἔτρεψαν σὲ φυγὴ τὶς ἐχθρικὲς παρατάξεις, εἶδαν ἀναστάσεις νεκρῶν.

Ἀγωνίσθηκαν, διώχθηκαν, κακοπάθησαν, ὅπως μᾶς περιγράφει στὴ συν­έχεια ἡ περικοπή. Ὑπέμειναν φρι­κτὰ μαρτύρια: Τοὺς ἔδεσαν σὲ βασανιστικὰ ὄργανα καὶ τοὺς ἔδειραν σκλη­ρὰ μέχρι θανάτου. Προτίμησαν τὸ σκληρὸ αὐτὸ μαρτύριο, γιὰ νὰ ἀναστη­θοῦν σὲ μιὰ ἀνώτερη ζωή, παρὰ τὴν πρόσκαιρη ἀπελευθέρωσή τους. Δέχθηκαν ἐμπαιγμούς, μαστιγώσεις, δε­σμὰ καὶ φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, δοκίμασαν πολλοὺς πειρασμούς, σφαγιάσθηκαν. «Πε­ριῆλ­­θον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος». Πόσο κακοπάθησαν! Περιφέρονταν σὰν πλανόδιοι ἐδῶ κι ἐκεῖ, φορώντας ἀντὶ γιὰ ἐνδύματα προβιὲς καὶ γιδοδέρματα καὶ ζώντας μέσα σὲ στερήσεις, θλίψεις καὶ κακοπάθειες. Περιπλανιόντουσαν σὲ ἐρημιὲς καὶ σὲ βουνά, σὲ σπηλιὲς καὶ σὲ τρύπες τῆς γῆς αὐτοί, ποὺ δὲν τοὺς ἔφθανε σὲ ἀξία ὁλόκληρος ὁ κόσμος!

Καὶ ὄχι μόνο οἱ Δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλὰ καὶ ὅσοι ἔζησαν μετὰ τὸν Χριστό, ὅλοι οἱ Ἅγιοι κάθε ἐποχῆς ὑπέστησαν ἀντίστοιχες κακοπάθειες. Μήπως δὲν ἀντιμετώπισαν διωγμοὺς καὶ δυσκολίες οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ ἅγιοι Ἱεράρχες; Μήπως ἔζησαν μὲ ἀνέσεις οἱ Μάρτυρες τῆς πίστεως τῶν πρώτων αἰώνων ἢ τῆς Τουρκοκρατίας; Μήπως ἐπιδίωξαν ἐπίγειες ἀπολαύσεις οἱ ὅσιοι ἀσκητές; Ὄχι, διότι ὁ πόνος, ὁ διωγμὸς καὶ ἡ κακοπάθεια σφραγίζουν συνήθως τὴ ζωὴ τοῦ πιστοῦ.

Ὁπωσδήποτε κάποτε θὰ ἐπισκεφθεῖ κι ἐμᾶς ἡ δοκιμασία, θὰ ξεπροβάλει στὴν πορεία μας κάποια δυσκολία, ἕνα ἐμπόδιο, ἕνας πειρασμός. Διότι εἶ­ναι ἕνας διαρκὴς ἀγώνας ἡ ζωή μας· ἕ­­νας μαραθώνιος πολλῶν ­χιλιομέτρων σὲ δύσκολο δρόμο. Ἂς μὴ νομίζουμε, λοιπόν, ὅτι ἤλθαμε στὸν κόσμο αὐτὸ γιὰ νὰ καλοπεράσουμε. Ἂς ἀγαπήσου­με τὸν κόπο καὶ τὴν κακοπάθεια, ποὺ μᾶς ἐξασφαλίζουν τὴν αἰώνια ἄνεση καὶ τὴν ἄληκτη εὐφροσύνη στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, χωρὶς νὰ ἐπηρεαζόμαστε ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου, ποὺ ἐπιδιώκει τὶς ἐφήμερες ἀ­πολαύσεις καὶ τὶς ἐπίγειες ἀνέσεις.

2. Τὸ μυστικὸ τῆς νίκης

Στὴ συνέχεια τῆς περικοπῆς ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ὅλοι αὐτοὶ οἱ γίγαντες τῆς πίστεως, οἱ θριαμβευτὲς τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἔλαβαν ἀκόμη πλήρως τὴν ἐκπλήρωση τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ, διότι ὁ Θεὸς προέβλεψε κάτι καλύτερο γιὰ ἐμᾶς· νὰ μὴν ἀπολαύσουν δηλαδὴ τὴν πλήρη δόξα τους χωρὶς ἐμᾶς, ἀλλὰ νὰ τὴ λάβουμε κι ἐμεῖς μαζί τους σὲ τέλειο βα­θμό.

Ἀφοῦ, λοιπόν, μᾶς περιβάλλει ἕνα τόσο μεγάλο σύννεφο Ἁγίων, ποὺ μαρτύρησαν γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως, ἂς πετάξουμε κι ἐμεῖς ἀπὸ πάνω μας κάθε περιττὸ φορτίο βιοτικῶν φροντίδων καὶ κάθε ἁμαρτία, στὴν ὁποία εὔκολα παρασύρεται κανείς· κι ἂς τρέχουμε μὲ ὑπομονὴ τὸν ἀγώνα τῆς ζωῆς μας, «ἀ­φορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν». Πουθενὰ ἀλλοῦ ἂς μὴ στρέφουμε τὰ βλέμματά μας καὶ τὴν προσοχή μας παρὰ μόνο στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ποὺ εἶναι ὁ ἀρχηγὸς καὶ θεμελιωτὴς τῆς πίστεώς μας καὶ μᾶς τελειοποιεῖ σ᾿ αὐτήν.

Αὐτὸ εἶναι τὸ μυστικὸ τῶν Ἁγίων: Εἶ­χαν τὸ βλέμμα τους καρφωμένο στὸν Χριστό. Δὲν τοὺς ἔνοιαζαν οἱ κακοπάθειες καὶ τὰ βασανιστήρια, διότι γιὰ ἀλλοῦ χτυποῦσε ἡ καρδιά τους. Δὲν ζητοῦσαν ἀνέσεις καὶ καλοπέραση στὴ ζωὴ αὐτή, διότι τὸν Χριστὸ ποθοῦσαν, σ᾿ Ἐκεῖνον ἦταν στραμμένοι· Ἐκεῖνον προσδοκοῦσαν.

Αὐτὸ εἶναι τὸ μυστικὸ γιὰ νὰ ἐπιτελέσουμε νικηφόρα καὶ τὸν δικό μας ἀγώνα: Νὰ ἔχουμε τὸ βλέμμα μας στραμμένο στὸν Χριστό. Τὰ μάτια μας διαρκῶς νὰ εἶναι σ᾿ Ἐκεῖνον· Ἐκεῖνον νὰ καλοῦμε νὰ ἐπιστατήσει σὲ κάθε προσπάθειά μας· Ἐκεῖνος νὰ κρατήσει ἑνωμένη τὴν οἰκογένειά μας· Ἐκεῖνος νὰ διατηρήσει ἀνέπαφα τὰ παιδιά μας ἀπὸ τὴ λαίλαπα τοῦ κακοῦ· Ἐκεῖνος νὰ μᾶς χαρίσει τὴ δύναμη νὰ ξεπεράσουμε τὶς ἀδυναμίες μας· Ἐκεῖνος νὰ εἶναι ὁ προορισμός μας, τὸ τέλος τοῦ ἀγώνα μας· Ἐκεῖνος νὰ εἶναι τὰ πάντα γιὰ ἐμᾶς, ὥστε νὰ Τὸν συναντήσουμε στὸ τέρμα τοῦ δρόμου γιὰ νὰ μᾶς χαρίσει τὸ ἀμάραντο στεφάνι τῆς νίκης, τὴν ἄρρητη μακαριότητα τῆς Βασιλείας του.