Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμ. Συνόδου
Εὐαγγελικὸ καί Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα
Κυριακῆς 16 Ἰουνίου 2024
Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 16 Ἰουνίου 2024, Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμ. Συνόδου (Ἰωάν. ιζ΄ 1-13)
Ταῦτα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε,
2 καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. 3 αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν.
4 ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· 5 καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί. 6 Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι.
7 νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ ἐστιν· 8 ὅτι τὰ ρήματα ἃ δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον, καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας. 9 Ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι, 10 καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστι καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς.
11 καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ οὗτοι ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς. 12 ὅτε ἤμην μετ’ αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου· οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ. 13 νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Αὐτά εἶπε ὁ Ἰησοῦς στούς μαθητές του κι ἔπειτα σήκωσε τά μάτια του στόν οὐρανό καί εἶπε: Πάτερ, ἦλθε ἡ ὥρα πού ἡ σοφία σου ὅρισε γιά νά πάθω καί νά θυσιασθῶ. Δέξου τή θυσία τοῦ Πάθους μου καί δόξασε τόν Υἱό σου καί ὡς πρός τήν ἀνθρώπινη φύση του· γιά νά σέ δοξάσει καί ὁ Υἱός σου μέ τήν ἀπολύτρωση καί τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, ἡ ὁποία θά ὁλοκληρωθεῖ μέ τή θυσία του αὐτή καί μέ τήν αἰώνια ἀρχιερατική μεσιτεία του πού θά ἀκολουθήσει μετά ἀπ’ αὐτή.
2 Δόξασε τόν Υἱό σου σύμφωνα μέ τήν ἐξουσία πού τοῦ ἔδωσες πάνω σ’ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα, γιά νά δώσει ζωή αἰώνια ὡς αἰώνιος ἀρχιερέας καθισμένος στά δεξιά σου σ’ ὅλο τό πλῆθος ἐκεῖνο πού τοῦ ἔδωσες καί οἱ ὁποῖοι πίστεψαν σ’ αὐτόν. 3 Αὐτή εἶναι ἡ αἰώνια ζωή, τό νά γνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι συνεχῶς ὅλο καί περισσότερο ἐσένα, τόν μόνο ἀληθινό Θεό, καί τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν ὁποῖο ἀπέστειλες στόν κόσμο, ἔχοντας ζωντανή ἐπικοινωνία μέ σένα καί ἀπολαμβάνοντας τίς ἄπειρες τελειότητές σου.
4 Ἐγώ γνωστοποίησα τό ὄνομά σου στούς ἀνθρώπους καί ὑπάκουσα τελείως στό θέλημά σου, κι ἔτσι σέ δόξασα πάνω στή γῆ. Καί μέ τή θυσία μου, τήν ὁποία θά προσφέρω σέ λίγο πάνω στό σταυρό, ὁλοκλήρωσα τελείως τό ἔργο πού μοῦ ἔδωσες νά ἐπιτελέσω. 5 Καί τώρα πού ἡ ἐπίγεια ἀποστολή μου τελείωσε, ἀνάδειξέ με μέ τήν Ἀνάσταση καί τήν Ἀνάληψή μου αἰώνιο ἀρχιερέα καί δόξασέ με καί ὡς ἄνθρωπο ἐσύ, Πάτερ, δίπλα σου, μέ τή δόξα πού εἶχα κοντά σου προτοῦ νά δημιουργηθεῖ ὁ κόσμος. 6 Φανέρωσα τό ὄνομά σου κι ἔκανα γνωστές τίς ἄπειρες τελειότητές σου στούς ἀνθρώπους πού ἀπέσπασες ἀπό τούς κόλπους τοῦ κόσμου καί τούς ἔδωσες σέ μένα. Ἡ πρόθεσή τους ἦταν ἀγαθή καί γι’ αὐτό ἦταν δικοί σου. Ἐσύ τούς ἔδωσες σέ μένα, κι αὐτοί τήρησαν τό λόγο σου, τόν ὁποῖο τούς ἀποκάλυψα.
7 Τώρα ἔμαθαν τελειότερα καί πείσθηκαν ὅτι ἡ διδασκαλία μου καί τά ἔργα μου καί ὅλα γενικότερα ὅσα μοῦ ἔδωσες προέρχονται ἀπό σένα. 8 Καί ἀπόδειξη ὅτι ἔλαβαν τήν πληροφορία καί τή γνώση αὐτή εἶναι: ὅτι τούς λόγους πού μοῦ ἔδωσες γιά νά τούς ἀποκαλύψω στούς ἀνθρώπους, ἐγώ τούς παρέδωσα σ’ αὐτούς μέ τή διδασκαλία μου, καί αὐτοί τούς παρέλαβαν καί τούς ἀποδέχθηκαν. Καί ἀπέκτησαν πράγματι τή βεβαιότητα καί τήν πεποίθηση ὅτι γεννήθηκα καί βγῆκα ἀπό τούς κόλπους σου, καί πίστεψαν ὅτι ἐσύ μέ ἀπέστειλες στόν κόσμο. 9 Ἐγώ, πού τόσο ἐργάστηκα γιά νά τούς ὁδηγήσω στήν ἀληθινή αὐτή γνώση καί πίστη, σέ παρακαλῶ γι’ αὐτούς ὡς μέγας ἀρχιερέας καί μεσίτης. Δέν σέ παρακαλῶ τή στιγμή αὐτή γιά τόν κόσμο τῆς ἀπιστίας καί τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά σέ παρακαλῶ γιά κείνους πού μοῦ ἔδωσες· διότι, ἐνῶ μοῦ τούς ἔδωσες, δέν παύουν νά εἶναι δικοί σου.
10 Καί ὅλα ὅσα ἀνήκουν σέ μένα δικά σου εἶναι, ὅπως καί τά δικά σου εἶναι δικά μου. Κι αὐτοί λοιπόν δικοί σου ἦταν καί ἔγιναν δικοί μου· ἀλλά καί ὡς δικοί μου ἐξακολουθοῦν νά εἶναι δικοί σου. Κι ἐγώ ἔχω δοξασθεῖ ἀπό αὐτούς, διότι ἀναγνώρισαν τή θεϊκή μου φύση καί πίστεψαν σέ μένα.
11 Ἐγώ βέβαια δέν θά εἶμαι πλέον στόν κόσμο, ὅπως μέχρι τώρα, μέ τή σωματική μου παρουσία, γιά νά τούς ἐνθαρρύνω καί νά τούς ἐνισχύω μ’ αὐτή. Αὐτοί ὅμως θά εἶναι στόν κόσμο, διότι δέν ἐπιτέλεσαν ἀκόμη τήν ἀποστολή τους. Ἐγώ ἔρχομαι σέ σένα. Πάτερ ἅγιε, φύλαξέ τους μέ τήν πατρική σου προστασία καί δύναμη, τήν ὁποία ἔδωσες καί σέ μένα· ἔτσι ὥστε νά παραμείνουν ἑνωμένοι μαζί μου καί μεταξύ τους καί νά εἶναι μέ τήν ἀγάπη καί τήν ὁμοφροσύνη ἕνα πνευματικό σῶμα, ὅπως εἴμαστε ἕνα κι ἐμεῖς πού ἔχουμε τήν ἴδια οὐσία καί φύση.
12 Ὅταν ἤμουν μαζί τους στόν κόσμο, ἐγώ τούς φύλαγα μέ τήν πατρική καί ἰσχυρή προστασία σου. Αὐτούς πού μοῦ ἔδωσες τούς φύλαξα, καί κανείς ἀπ’ αὐτούς δέν χάθηκε παρά μόνο ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας, ὁ προδότης Ἰούδας, ὁ ὁποῖος χάθηκε κι ἔτσι ἐκπληρώθηκαν καί ἐπαληθεύθηκαν οἱ προφητεῖες τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
13 Τώρα ὅμως ἔρχομαι σέ σένα. Καί τά λέω αὐτά μπροστά τους, ἐνῶ βρίσκομαι ἀκόμη στόν κόσμο αὐτόν, γιά νά τʼ ἀκούσουν κι αὐτοί, ὥστε, ἔχοντας τή βεβαιότητα ὅτι ἐσύ πλέον θά τούς προστατεύεις, νά ἔχουν μέσα τους τέλεια τή χαρά πού αἰσθάνομαι τώρα κι ἐγώ διότι ἐπανέρχομαι κοντά σου.
Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 16 Ἰουνίου 2024, Κυριακή Τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμ. Συνόδου (Πράξ. κ΄ 16-18, 28-36)
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἔκρινεν ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν ῎Εφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς ῾Ιεροσόλυμα. Ἀπὸ δὲ τῆς Μιλήτου πέμψας εἰς ῎Εφεσον μετεκαλέσατο τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας. ὡς δὲ παρεγένοντο πρὸς αὐτόν, εἶπεν αὐτοῖς· προσέχετε ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ
ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος. ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν. διὸ γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον. καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς, ἀδελφοί, τῷ Θεῷ καὶ τῷ λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ τῷ δυναμένῳ ἐποικοδομῆσαι καὶ δοῦναι ὑμῖν κληρονομίαν ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πᾶσιν.
ἀργυρίου ἢ χρυσίου ἢ ἱματισμοῦ οὐδενὸς ἐπεθύμησα· αὐτοὶ γινώσκετε ὅτι ταῖς χρείαις μου καὶ τοῖς οὖσι μετ᾿ ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες αὗται. πάντα ὑπέδειξα ὑμῖν ὅτι οὕτω κοπιῶντας δεῖ ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν ἀσθενούντων, μνημονεύειν τε τὸν λόγον τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ, ὅτι αὐτὸς εἶπε· μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν. καὶ ταῦτα εἰπών, θεὶς τὰ γόνατα αὐτοῦ σὺν πᾶσιν αὐτοῖς προσηύξατο.
ΤΟ ΠΑΝΤΙΜΟ ΘΕΪΚΟ ΑΙΜΑ
«Τὴν ἐκκλησίαν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος»
Τὴ σημερινὴ Κυριακὴ τιμοῦμε τοὺς 318 θεοφόρους Πατέρες ποὺ συγκρότησαν τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας κατὰ τὸ ἔτος 325, γιὰ νὰ καταπολεμήσουν τὴν πλάνη τοῦ Ἀρείου καὶ νὰ διασαλπίσουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι Θεὸς ἀληθινός, ὁμοούσιος μὲ τὸν Πατέρα. Ἡ ἀποστολικὴ περικοπὴ τῆς ἡμέρας ἀναγινώσκεται ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων καὶ περιλαμβάνει τὴ θαυμάσια ὁμιλία τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου. Ὁ Ἀπόστολος σὲ αὐτὴν τοὺς ἐπισημαίνει ὅτι ἡ θέση τους εἶναι ἱερή, ἡ εὐθύνη τους μεγάλη, διότι ὁ Κύριος «τὴν ἐκκλησίαν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος». Δηλαδή τοὺς πιστούς, ποὺ ἀποτελοῦν τὴν Ἐκκλησία, τοὺς ἔσωσε προσφέροντας ἀντίτιμο ἄπειρης ἀξίας· τὸ ἴδιο τὸ Αἷμα του!
Μὲ ἀφορμὴ τὸν λόγο αὐτό, ἂς δοῦμε στὴ συνέχεια τὴν ἀλήθεια ὅτι τὸ Αἷμα τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ τὸ θεμέλιο τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὅτι χαρίζει τὴ σωτηρία στοὺς πιστούς.
1. Θεμέλιο τῆς Ἐκκλησίας
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι κτῆμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐνῶ Ἐκεῖνος, ὁ πάνσοφος Δημιουργός, ἔπλασε ὅλη τὴν ὑλικὴ κτίση ─ τὸ φῶς, τὸ στερέωμα, τὰ ἀστέρια, τὴ γῆ, τὴ θάλασσα, τὰ ἀμέτρητα εἴδη τῶν ζώων καὶ τῶν φυτῶν – καὶ ἔδωσε ζωὴ σὲ αὐτὴν μὲ ἕνα μόνο πρόσταγμά του, γιὰ τὴ θεμελίωση τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Γένεση, ἔκανε κάτι ἀσυγκρίτως περισσότερο: θυσίασε τὸν Ἑαυτό του. Προσέφερε τὸ Αἷμα τῆς σταυρικῆς του θυσίας.
Ἔγινε ὁ Θεὸς ἄνθρωπος καὶ θανατώθηκε μὲ μαρτύριο ἰδιαιτέρως ὀδυνηρὸ καὶ ταπεινωτικό: τὸ μαρτύριο τοῦ Σταυροῦ. Μὲ τὸ Αἷμα ὅμως τῆς θυσίας του θεμελίωσε τὴν Ἐκκλησία. «Καθάπερ, τοῦ Ἀδὰμ καθεύδοντος, ἡ γυνὴ κατεσκευάζετο, οὕτω τοῦ Χριστοῦ ἀποθανόντος, ἡ Ἐκκλησία διεπλάττετο» (PG 51, 229), σημειώνει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Ὅπως δηλαδὴ διαμορφωνόταν ἡ Εὔα, ἐνῶ ὁ Ἀδὰμ βρισκόταν σὲ νάρκωση, ἀντίστοιχα καὶ ἡ Ἐκκλησία πλαστουργήθηκε μὲ τὸν θάνατο τοῦ Κυρίου. Τόσο πολύτιμη εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Ἔχει ἀπείρως μεγαλύτερη ἀξία ἀπὸ ὁλόκληρη τὴν ὑλικὴ δημιουργία!
Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι κατασκεύασμα κάποιων ἱερέων, ὅπως ἐμπαικτικὰ κατηγοροῦν οἱ ἐχθροί της. Οὔτε περιλαμβάνει μόνο τὰ πρόσωπα ποὺ τὴ διοικοῦν. Οὔτε ἀκόμη ἔχει ξεροὺς τύπους καὶ παρωχημένες ἰδέες, ὅπως ἰσχυρίζονται κάποιοι. Εἶναι θεοσύστατη ἡ Ἐκκλησία. Τὴν ἵδρυσε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς προσφέροντας τὸ πάντιμο Αἷμα του. Αὐτὸ εἶναι τὸ θεμέλιο, ἡ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας: τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
2. Φάρμακο σωτηρίας
Μέσα στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας λαμβάνουμε οἱ πιστοὶ τὴν αἰώνια σωτηρία. Μᾶς τὴν ἐξασφαλίζει τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ὁ Κύριος μᾶς ἔχει βεβαιώσει: «Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ» (Ἰω. ϛ΄ 54). Ὅποιος μεταλαμβάνει τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα μου διὰ τοῦ Μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἔχει ἤδη ἀπὸ τώρα τὴν αἰώνια ζωή· καὶ Ἐγὼ θὰ τὸν ἀναστήσω ἔνδοξο κατὰ τὴν ἔσχατη ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Μέσα στὴν Ἐκκλησία, λοιπόν, ἡ αἰώνια ζωὴ δὲν εἶναι ἁπλῶς μιὰ μακρινὴ προσδοκία, ἀλλὰ μιὰ βεβαιότητα, μιὰ πραγματοποιημένη ἐπαγγελία τοῦ Κυρίου. Ὅταν μεταλαμβάνω ἀκατακρίτως τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου, ὁ χοϊκὸς ἄνθρωπος, ὁ πηλὸς «ἀφθαρτοποιοῦμαι» (βλ. Ἀκολουθία θείας Μεταλήψεως). Ὅταν συνειδητὰ προσέρχομαι στὸ Ποτήριο τῆς Ζωῆς, ἑνώνομαι μὲ τὸν Θεὸ καὶ γίνομαι ἄφθαρτος. Κληρονομῶ τὴν αἰώνια ζωή, τὴν αἰώνια σωτηρία.
Ὑπάρχει μιὰ ἀρχαία παράδοση, ποὺ λέει ὅτι τὸ αἷμα τοῦ πελεκάνου ἔχει τὴν ἰδιότητα νὰ θεραπεύει τὸ δηλητήριο τοῦ φιδιοῦ. Γι᾿ αὐτὸ ὁ πελεκάνος, ὅταν τὰ μικρά του ἔχουν δαγκωθεῖ ἀπὸ φίδι, σχίζει μὲ τὸ ράμφος του τὴν πλευρά του, ποτίζει μὲ τὸ αἷμα του τὰ νεογνά του καὶ τὰ σώζει. Ἀντίστοιχα καὶ ὁ Κύριος μὲ τὸ θεϊκό του Αἷμα, ποὺ ἀπέρρευσε ἀπὸ τὴ σταυρικὴ θυσία του, ζωογονεῖ καὶ σώζει τοὺς πιστοὺς ποὺ πληγώθηκαν ἀπὸ τὸ δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας, ὅπως ψάλλουμε στὰ ἐγκώμια τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς: «Ὥσπερ πελεκάν, τετρωμένος τὴν πλευράν σου, Λόγε, σοὺς θανόντας παῖδας ἐζώωσας…»
Ἂς ἀνταποκρινόμαστε, λοιπόν, στὸ κάλεσμα τοῦ Κυρίου: «Λάβετε φάγετε… Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες…» Τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἀποτελεῖ τὸ θεμέλιο τῆς Ἐκκλησίας, ἂς εἶναι τὸ κέντρο τῆς ζωῆς μας. Ἂς προσερχόμαστε νὰ μεταλάβουμε οἱ Χριστιανοί, ἔχοντας κάνει πάντοτε τὴν κατάλληλη προετοιμασία. Χρειάζεται νὰ παλέψουμε μὲ τὰ πάθη μας, νὰ μετανοήσουμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ νὰ λάβουμε τὴν εὐλογία τοῦ Πνευματικοῦ μας στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, προκειμένου νὰ προσέλθουμε στὴ θεία Κοινωνία. Μόνο τότε ὁ Ἄπειρος Θεὸς μᾶς χαρίζει τὴν αἰώνια σωτηρία. Τότε κοινωνοῦμε
«Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου