ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2024 ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ (Μαρκ. η΄ 34- θ΄ 1), (Γαλ. β΄ 16-20)

 Σωτήρια απάρνηση

«Απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού…»

Η εφιαλτική κρίση που ζώνει σε όλα τα επίπεδα τη ζωή του σημερινού κόσμου και η οποία δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως ηθική και πνευματική, όπως καθημερινά διαπιστώνουμε στο βάθος της, αφήνει ένα παγερό αίσθημα ανασφάλειας να περιλούζει το σημερινό άνθρωπο. Με αποτέλεσμα να αισθάνεται φοβερά αδύναμος και προδομένος από κοσμικά συστήματα και ιδεολογίες, που τόσο ασφυκτικά τον κυκλώνουν, τον εξουθενώνουν και τον συνθλίβουν. Η κρίση αυτή αποκαλύπτει τελικά την αδυναμία του. Και ας νόμιζε για τόσα χρόνια ότι μπορούσε να είναι παντοδύναμος, με το αίσθημα της υπερηφάνειας και της αλαζονείας να είναι διάχυτο σε όλες τις δραστηριότητές του, αλλά και γενικότερα στη στάση που διαμόρφωνε σε όλο το πλέγμα των σχέσεών του: με τον Θεό, το συνάνθρωπο, αλλά και με την κτίση ολόκληρη. Αρκούσε η επέλαση ενός ιού με τόσες μεταλλάξεις για να νιώσει μπροστά του εντελώς αδύναμος και να τον ζώνουν από παντού οι λογής ανασφάλειές του. Αρκούσε, επίσης, ένα λογισμικό πρόβλημα για να αισθανθεί ότι καταρρέει ο κόσμος ολόκληρος με τα περιβόητα συστήματά του. Μπροστά ακόμα από την επέλαση της κλιματικής αλλαγής και τις φοβερές συνέπειές της που νιώθει τόσο έντονα στις μέρες μας, αρκείται να υψώνει τα χέρια του. Ακριβώς μέσα από την αίσθηση της παντοδυναμίας του, αποκαλύπτεται πόσο αδύναμος και ανήμπορος είναι να ελέγξει ακόμα και τα ίδια τα έργα και τις ημέρες του. Αποδεικνύεται, λοιπόν, περίτρανα με τη σημερινή οδυνηρή πραγματικότητα και την αδιέξοδη πορεία στην οποία εισήλθε η ανθρωπότητα, ότι τα στηρίγματα του ανθρώπου στον πλούτο και την υλική ευμάρεια, μόνο ψευδαισθήσεις και απογοήτευση τον αφήνουν να δοκιμάζει. Αυτό, άλλωστε, μαρτυρεί και η γενικότερη κρίση, αλλά και η ηθική κατάπτωση που ταλανίζει τον πλανήτη. Το πιο φοβερό όμως είναι η διαπίστωση ότι το ανεκτίμητης αξίας πρόσωπο του ανθρώπου ως «εικόνα του Θεού», συνθλίβεται μέσα από τη χρεοκοπία και την κατάρρευση συστημάτων και δεικτών. Αυτά είναι τα έργα και οι ημέρες του ανθρώπου που στηρίχθηκε στη βάση του «υπερανθρώπου» και αρνήθηκε στη ζωή του τον Θεάνθρωπο, τον Σωτήρα Χριστό.

Τα απατηλά στηρίγματα

Απαντήσεις γύρω από τα αμείλικτα σήμερα ερωτήματα και προβληματισμούς, δεν μπορεί παρά να δίνει η ευαγγελική αλήθεια. Ρέουν μάλιστα τόσο κρυστάλλινα από την γραφίδα των ευαγγελιστών τα αληθινά μηνύματα, ώστε θα μπορούσαν ν’ αποτελέσουν ισχυρό δείκτη για έξοδο από τα πολλαπλά αδιέξοδα.

Ειδικότερα, το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, το οποίο ακούγεται επίσης και την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας ως προς το πού θα πρέπει να στραφεί ο άνθρωπος για ν’ αναζητήσει τη σωστή πορεία στη ζωή του. Ιδιαίτερα με το ρηθέν υπό του Κυρίου «τι γαρ ωφελήσει τον άνθρωπο εάν κερδίση τον κόσμον όλον και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού; Ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;», δίνεται ο αυθεντικός προσανατολισμός που καταξιώνει την ύπαρξη του στην αιώνια αρχοντιά της, ως εικόνας του Θεού. Πραγματικά, όλα τα πλούτη του κόσμου δεν μπορούν να συγκριθούν με τη ζωή, έστω ενός και μόνο ανθρώπου. Αυτό κι αν συνιστά ελεγκτικό και μαστιγωτικό λόγο απέναντι στο σημερινό σκηνικό, στη δίνη του οποίου θυσιάζεται το ανθρώπινο πρόσωπο, το οποίο αφήνεται τόσο άσπλαχνα να βιώνει τον εξευτελισμό και τη μιζέρια. Η επιμονή κάθε φορά στην επιβολή των οποιωνδήποτε απάνθρωπων μέτρων, δεν φανερώνει τίποτε άλλο παρά την άγνοια της πραγματικότητας, ότι όσο περισσότερο ο άνθρωπος επιθυμεί να έχει και να κατέχει, τόσο παύει να είναι αυτός που θα έπρεπε να είναι. Παύει να είναι όπως τον έπλασε ο Θεός, με το μεγαλείο που του προσέδωσε όταν του ενεφύσησε πνοή ζωής. Αλλοτριώνεται και αποξενώνεται από την αληθινή του φύση. Γίνεται άλλος άνθρωπος, απάνθρωπος και αγνώριστος. Ξένος προς την εικόνα του Θεού, με την οποία προικίστηκε η φύση του.

Η δύναμη του Σταυρού

Στον αντίποδα της κατρακύλας και της απογοήτευσης, που γνωρίζει ο σημερινός άνθρωπος, προβάλλει ως μοναδική δύναμη και ελπίδα ζωής, ο Σταυρός του Κυρίου. Προσκύνησε μόλις χθες την Ύψωση του η Εκκλησία. Προσκάλεσε όλους να τον εγκολπωθούν ως μόνιμο στήριγμά τους. Ας γνωρίζει, λοιπόν, ο σημερινός άνθρωπος ότι ο Χριστός πάνω στο Σταυρό δεν είχε απολύτως τίποτε. Πρόβαλε μόνο τη γυμνότητά του. Ακόμα και ο ιματισμός του έγινε αντικείμενο κλήρωσης. Και όμως, ακριβώς εκείνη τη στιγμή αποκαλύφθηκε το μεγαλείο της ύπαρξης στην πιο σημαντική παράμετρο της θεϊκής αγάπης. Στην προσφορά της θυσίας που αναδείχθηκε ως η κατ’ εξοχήν δύναμη και ζωή.

Αγαπητοί αδελφοί, ο Σταυρός, το αήττητο τρόπαιο της ζωής, η δύναμη και το καύχημα της Εκκλησίας, μας απευθύνει συνεχώς πρόσκληση να ανταποκριθούμε στη θυσιαστική αγάπη του Χριστού. Στη δύναμή του, ο άνθρωπος μπορεί να ιχνηλατήσει και ν’ ανιχνεύσει το χαμένο εαυτό του και να τον αφήσει να ακτινοβολεί στις πιο ψηλές πνευματικές κορυφογραμμές. Αξίζει ένα τέτοιο τόλμημα.

 

Χριστάκης Ευσταθίου,

Θεολόγος