Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 10 Νοεμβρίου 2024, Η΄ Λουκᾶ (Λουκ. ι΄ 25-37)
25 Καὶ ἰδοὺ νομικός τις ἀνέστη
ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον
κληρονομήσω; 26 ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς
ἀναγινώσκεις;
27 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς
καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ
ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. 28 εἶπε δὲ
αὐτῷ· ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ. 29 ὁ δὲ θέλων
δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν Ἰησοῦν· καὶ τίς ἐστί μου πλησίον; 30
ὑπολαβὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς
Ἱεριχώ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς
ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα.
31 κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν. 32 ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε. 33 Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ᾿ αὐτόν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη, 34 καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ· 35 καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθών, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅ,τι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι. 36 τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; 37 ὁ δὲ εἶπεν· ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ. εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
25 Ἐκεῖ πού κάθονταν, ἰδού, σηκώθηκε κάποιος νομοδιδάσκαλος γιά νά δοκιμάσει τόν Χριστό καί νά ἀποδείξει ὅτι δέν γνώριζε τό νόμο, καί τοῦ εἶπε: Διδάσκαλε, ποιό ἔργο ἀρετῆς ἤ ποιά θυσία πρέπει νά κάνω γιά νά κληρονομήσω τή μακάρια καί αἰώνια ζωή; 26 Καί ὁ Κύριος τοῦ εἶπε: Στό νόμο τί ἔχει γραφεῖ; Ἐσύ πού σπουδάζεις καί ἐρευνᾶς τό νόμο, τί διαβάζεις ἐκεῖ γιά τό ζήτημα αὐτό; Καί πῶς τό ἀντιλαμβάνεσαι; 27 Ὁ νομικός τότε τοῦ ἀποκρίθηκε: Στό νόμο εἶναι γραμμένο τό ἑξῆς: Νά ἀγαπᾶς τόν Κύριο καί Θεό σου μέ ὅλη σου τήν καρδιά, ὥστε σ’ αὐτόν νά εἶσαι ὁλοκληρωτικά παραδομένος, μέ ὅλα τά βάθη τῆς ἐσωτερικῆς καί πνευματικῆς ὑπάρξεώς σου· καί μέ ὅλη σου τήν ψυχή, ὥστε αὐτόν νά ποθεῖς μέ ὅλο τό συναίσθημά σου· καί μέ ὅλη τή θέληση καί τή δύναμή σου, ὥστε κάθε τι πού θά κάνεις νά εἶναι σύμφωνο μέ τό θέλημά του. Καί μέ ὅλη σου τή δύναμη καί μέ δραστηριότητα ἀκούραστη νά ἐργάζεσαι γιά τήν ἐφαρμογή τοῦ θελήματός του. Νά τόν ἀγαπᾶς καί μέ τό νοῦ σου ὁλόκληρο, ὥστε αὐτόν πάντοτε νά σκέφτεσαι. Νά ἀγαπᾶς ἐπίσης καί τόν πλησίον σου, τό συνάνθρωπό σου, ὅσο καί ὅπως ἀγαπᾶς τόν ἑαυτό σου. 28 Τοῦ εἶπε τότε ὁ Κύριος: Σωστή ἀπάντηση ἔδωσες. Νά κάνεις πάντοτε αὐτό πού εἶπες, καί θά κληρονομήσεις τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί θά ζήσεις σ’ αὐτή. 29 Ὁ νομοδιδάσκαλος ὅμως θέλοντας νά δικαιολογήσει τόν ἑαυτό του, ἐπειδή, ὅπως ἀποδείχθηκε, ἔθεσε στόν Ἰησοῦ ἕνα ἐρώτημα πάνω στό ὁποῖο τοῦ ἦταν γνωστή ἡ ἀπάντηση, εἶπε στόν Ἰησοῦ: Καί ποιόν πρέπει νά θεωρῶ «πλησίον» μου σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή; 30 Τότε ὁ Ἰησοῦς μέ τήν ἀφορμή αὐτή πῆρε τό λόγο καί εἶπε: Κάποιος ἄνθρωπος κατέβαινε ἀπό τά Ἱεροσόλυμα στήν Ἱεριχώ κι ἔπεσε σέ ἐνέδρα ληστῶν. Αὐτοί δέν ἀρκέστηκαν μόνο νά τοῦ πάρουν τά χρήματά του, ἀλλά καί τόν ἔγδυσαν, τόν τραυμάτισαν, τόν γέμισαν μέ πληγές καί ἔφυγαν, ἀφοῦ τόν ἄφησαν μισοπεθαμένο.
31 Κατά σύμπτωση τότε κατέβαινε στό δρόμο ἐκεῖνο κάποιος ἱερεύς, κι ἐνῶ τόν εἶδε, τόν προσπέρασε ἀπό τό ἀπέναντι μέρος τοῦ δρόμου χωρίς νά τοῦ δώσει σημασία ἤ κάποια βοήθεια. 32 Τό ἴδιο καί κάποιος Λευΐτης πού περνοῦσε ἀπό τό μέρος ἐκεῖνο, ἐνῶ πλησίασε καί εἶδε τόν πληγωμένο, ἀπομακρύνθηκε ἀμέσως καί τόν προσπέρασε κι αὐτός ἀπό τό ἀπέναντι μέρος τοῦ δρόμου. 33 Ἕνας Σαμαρείτης ὅμως πού περνοῦσε ἀπό τό δρόμο ἐκεῖνο, ἦλθε στό μέρος ὅπου ἦταν ξαπλωμένος, καί ὅταν τόν εἶδε τόν σπλαχνίστηκε καί τόν πόνεσε. 34 Τόν πλησίασε τότε καί τοῦ ἔδεσε μέ ἐπιδέσμους τά τραύματά του, ἀφοῦ προηγουμένως τά ἔπλυνε καί τά ἄλειψε μέ λάδι καί μέ κρασί. Κι ἔπειτα τόν ἀνέβασε στό ζῶο του, τόν πῆγε σέ κάποιο πανδοχεῖο καί τόν περιποιήθηκε, διακόπτοντας ἔτσι τό ταξίδι του. 35 Τήν ἄλλη μέρα τό πρωί, φεύγοντας ἀπό τό πανδοχεῖο πού εἶχε διανυκτερεύσει, ἔβγαλε δύο δηνάρια, τά ἔδωσε στόν ξενοδόχο καί τοῦ εἶπε: Περιποιήσου τον γιά νά γίνει καλά. Καί ὅ,τι παραπάνω ξοδέψεις, ἐγώ καθώς θά ἐπιστρέφω στήν πατρίδα μου καί θά ξαναπεράσω ἀπό ἐδῶ, θά σοῦ τά πληρώσω. 36 Λοιπόν, ρώτησε συμπερασματικά ὁ Ἰησοῦς, ποιός ἀπό τούς τρεῖς αὐτούς σοῦ φαίνεται ὅτι ἔκανε τό καθῆκον του πρός τό συνάνθρωπο καί ἀποδείχθηκε στήν πράξη «πλησίον» καί ἀδελφός ἐκείνου πού ἔπεσε στά χέρια τῶν ληστῶν; 37 Κι αὐτός εἶπε: «Πλησίον» του ἀποδείχθηκε αὐτός πού τόν σπλαχνίστηκε καί τόν ἐλέησε. Τοῦ εἶπε λοιπόν ὁ Ἰησοῦς: Πήγαινε καί κάνε κι ἐσύ τό ἴδιο. Δεῖχνε δηλαδή συμπάθεια σέ κάθε ἄνθρωπο πού πάσχει, χωρίς νά ἐξετάζεις ἄν αὐτός εἶναι συγγενής σου ἤ συμπατριώτης σου, καί χωρίς νά λογαριάζεις τίς θυσίες καί τούς κόπους καί τίς δαπάνες πού θά ὑποστεῖς γιά νά βοηθήσεις καί νά συντρέξεις αὐτόν πού πάσχει, ἔστω κι ἄν αὐτός εἶναι ἐχθρός σου. Ἔτσι κι ὁ Χριστός, πού οἱ ἐχθροί του τόν ἔβριζαν «Σαμαρείτη», στήν καταπληγωμένη καί μισοπεθαμένη ἀπό τίς ἁμαρτίες ἀνθρωπότητα ἔγινε ὁ καλός καί ἀγαθός Σαμαρείτης. Καί γιά νά τήν θεραπεύσει ἀπ’ τίς πληγές της, ὄχι μόνο ὑπέστη κόπους, ἀλλά ὑποβλήθηκε καί σέ θάνατο σταυρικό.
Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 10 Νοεμβρίου 2024, Κ΄ Κυριακῆς Ἐπιστολῶν (Γαλ. α΄ 11-19)
Ἀδελφοί, γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾿ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. Ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ, ὅτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, καὶ προέκοπτον ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς Ἀραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. ῎Επειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς ῾Ιεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε· ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ ᾿Ιάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου.
ΛΟΓΙΑ ΘΕΪΚΑ
«Τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾿ ἐμοῦ οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον»
Μὲ ἔνταση ψυχῆς ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπευθύνει τὰ λόγια αὐτὰ στοὺς Χριστιανοὺς τῆς Γαλατίας, οἱ ὁποῖοι κινούμενοι ἀπὸ ὑπέρμετρο ζῆλο εἶχαν παρεκκλίνει ἀπὸ αὐτὰ ποὺ τοὺς εἶχε διδάξει. Θεωροῦσαν ὅτι πρέπει νὰ ἐφαρμόζουν καὶ τὸν Μωσαϊκὸ νόμο, νὰ δεχθοῦν ἀκόμη καὶ τὴν περιτομή. Ὁ Ἀπόστολος λοιπόν, προκειμένου νὰ ὑπερασπισθεῖ τὴν ἀποστολική του ἰδιότητα, ἀναγκάζεται νὰ τοὺς τονίσει ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ τοὺς δίδαξε δὲν εἶναι ἀνθρώπινη ἐπινόηση, ἀλλὰ ἀποκάλυψη τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ. Μὲ τὴν ἀφορμὴ αὐτὴ ἂς σταθοῦμε σήμερα στὴν ἀξία τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, τὸ ὁποῖο, ὅπως θὰ δοῦμε στὴ συνέχεια, εἶναι θεόπνευστο, εἶναι αἰώνιο καὶ ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία.
1. Θεόπνευστο
Τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο περιλαμβάνει τὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τὸ κήρυξε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, χωρὶς νὰ τὸ ἔχει διδαχθεῖ ἀπὸ κάποιον ἄνθρωπο, «ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ», ὅπως ἀκούσαμε στὴν ἀποστολικὴ περικοπή. Τὸ παρέλαβε ἀπευθείας μὲ θεία ἀποκάλυψη. Αὐτὸ σημαίνει ἁπλὰ ὅτι ὅλα, ὅσα περιλαμβάνονται στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, δὲν ἀποτελοῦν ἀνθρώπινες σκέψεις καὶ φιλοσοφίες. Τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι ὁ ἀλάθητος λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους, ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ σὲ κάθε ἄνθρωπο προσωπικά.
«Πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος» (Β΄ Τιμ. γ΄ 16), σημειώνει ἀλλοῦ ὁ Ἀπόστολος. Ὅλη ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι θεόπνευστη. Δηλαδὴ ἔχει συγγραφεῖ μὲ τὸν ἄμεσο φωτισμὸ καὶ τὴν ἔμπνευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· μὲ τὴν καθοδήγηση τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Μέσα ἀπὸ τὰ ἱερὰ κείμενά της μᾶς ἀποκαλύπτεται ὁ Θεός. Μᾶς φανερώνει τὸν Ἑαυτό του, τὸ ἅγιο θέλημά του· μᾶς διδάσκει τὴ μόνη ἀλήθεια, τὴ θεϊκή του ἀλήθεια. Τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο εἶναι ἡ μόνη καθαρὴ πηγὴ τῆς ἀλήθειας.
2. Αἰώνιο
Ἐπειδὴ ἀκριβῶς τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι θεόπνευστο, εἶναι ἑπομένως καὶ αἰώνιο, καθὼς περιλαμβάνει τὰ θεῖα λόγια τοῦ αἰώνιου, τοῦ ἀναλλοίωτου Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ὑπάρχει πρὶν ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου. Τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι ἡ διδασκαλία τοῦ πάνσοφου Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος γνωρίζει τὰ πάντα καὶ σὲ τέλειο βαθμό. Γι᾿ αὐτὸ ἔχει αἰώνια ἰσχύ, ἀκατάλυτο κύρος. Τὸ βεβαίωσε ὁ Κύριος λέγοντας: «Ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται» (Ματθ. ε΄ 18). Δηλαδή, ὅσο ὑπάρχει ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, οὔτε ἕνα γιῶτα ἢ ἕνα κόμμα δὲν πρόκειται νὰ χαθεῖ ἀπὸ τὸν Νόμο.
Ἐσφαλμένα λένε κάποιοι ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο ἔχει παρωχημένες ἰδέες, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἐφαρμοσθοῦν σήμερα, ἐπειδὴ γράφτηκε σὲ ἄλλη ἐποχή. Μάταια δὲ ὑποστηρίζουν ὅτι πρέπει νὰ ἐκσυγχρονισθεῖ· νὰ προσαρμοσθεῖ στὰ σύγχρονα δεδομένα. Τὸ Εὐαγγέλιο δίνει ἀπαντήσεις στὶς βαθύτερες ὑπαρξιακὲς ἀναζητήσεις ὅλων τῶν ἀνθρώπων ὅλων τῶν ἐποχῶν. Δίνει νόημα στὰ πάντα, στὶς χαρές, τὶς τέρψεις, τὶς ἀπολαύσεις, τὴν εὐτυχία, τὸν πόνο, τὴ θλίψη, τὸν θάνατο, καὶ φανερώνει τί ὑπάρχει ἔπειτα ἀπὸ αὐτόν. Δίνει κατευθύνσεις γιὰ ὅλα τὰ βασικὰ ἐρωτήματα ποὺ ἀπασχολοῦν τὸν ἄνθρωπο. Τὸν βοηθεῖ νὰ γνωρίσει τὸν Θεό.
3. Ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία
Τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία. Εἶναι ἡ μόνη ὁδὸς σωτηρίας, ὁ μοναδικὸς δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὸν Κύριο καὶ στὴν οὐράνια Βασιλεία του. Τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ «δύναμις Θεοῦ ἐστιν εἰς σωτηρίαν» (Ρωμ. α΄ 16), σημειώνει ὁ θεῖος Ἀπόστολος. Εἶναι δύναμη Θεοῦ ποὺ παρέχει αἰώνια σωτηρία. Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἀπαντήσεις ποὺ δίνει σὲ καίρια ἐρωτήματα, τὰ ὁποῖα ἀφοροῦν στὴν παρούσα ζωή, τὸ σημαντικότερο εἶναι ὅτι μᾶς ἀναγεννᾶ, μᾶς ἀνακαινίζει, φωτίζει τὴ διάνοιά μας, ἀπομακρύνει τὸ σκοτάδι τῆς πλάνης ἀπὸ τὴν ψυχή μας· μᾶς λυτρώνει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, μᾶς ἐλευθερώνει ἀπὸ τὴν ἐξουσία τοῦ διαβόλου, μᾶς ὁδηγεῖ μὲ ἀσφάλεια στὴ συνάντηση μὲ τὸν Θεό, μᾶς εἰσάγει τέλος στὴ χαρὰ τῆς Βασιλείας του, στὴν αἰώνια πατρίδα μας.
Ἀμέτρητα εἶναι στὴν Ἱστορία τὰ παραδείγματα τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἀπὸ ἕνα λόγο τοῦ Εὐαγγελίου ἄλλαξαν ζωή, συγκλονίσθηκαν, μετανόησαν καὶ ἀκολούθησαν ἀποφασιστικὰ τὸν δρόμο τοῦ Κυρίου. Μία τέτοια θαυμαστὴ μεταστροφὴ συνέβη, γιὰ παράδειγμα, στὸν ἱερὸ Αὐγουστῖνο, ὁ ὁποῖος διάβασε κάποτε λίγους στίχους ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ἄλλαξε ὅλη του ἡ ζωή, καὶ ἀναδείχθηκε σπουδαῖος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἂς μελετοῦμε λοιπὸν τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο μὲ τὴ συνείδηση ὅτι μᾶς ὁμιλεῖ καὶ μᾶς ἀποκαλύπτεται ὁ Θεός. Ἂς μὴν τὸ προσαρμόζουμε στὰ δικά μας μέτρα ἢ στὰ πάθη μας. Ἂς ὁρίζουμε δὲ τὴ ζωή μας σύμφωνα μὲ τὶς ἅγιες ἐντολές του, διότι τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι θεόπνευστο, ἔχει κύρος αἰώνιο καὶ ὑποδεικνύει τὴ μόνη ἀσφαλὴ ὁδὸ γιὰ νὰ συναντήσουμε τὸν Κύριο καὶ νὰ κληρονομήσουμε τὴν οὐράνια Βασιλεία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου