Κυριακὴ Β΄ Νηστειῶν – Εὐαγγελικὸ καί Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 16 Μαρτίου 2025

  

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 16 Μαρτίου 2025, Β΄ Νηστειῶν (Μάρκ. β΄ 1-12)
 

 1Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ Καὶ εἰσῆλθε πάλιν εἰς Καπερναοὺμ δι’ ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. 2 καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοὶ, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. 3 καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων. 4 καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον ἐφ’ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. 5 ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. 6 ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· 7 Τί οὗτος οὕτως λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός; 8 καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς εἶπεν αὐτοῖς· Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; 9 τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; 10 ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας – λέγει τῷ παραλυτικῷ· 11 Σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. 12 καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι Οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.

Νεοελληνική Απόδοση

1 Ύστερα δε από ολίγας ημέρας, εισήλθε πάλιν ο Κύριος εις την Καπερναούμ και διεδόθη ότι ευρίσκεται εις κάποιο σπίτι. 2 Και αμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί, ώστε εγέμισεν η οικία και δεν υπήρχε πλέον τόπος να τους χωρέση ούτε καντά εις την θύραν. Και εδίδασκε εις αυτούς τον λόγον του Θεού. 3 Και έρχονται προς αυτόν φέροντες ένα παραλυτικόν, τον οποίον εσήκωναν τέσσαρες επάνω εις κρεββάτι. 4 Επειδή δε ένεκα του πολλού πλήθους δεν ήτο δυνατόν να πλησιάσουν τον Κυριον, αφήρεσαν από την στέγην το μέρος εκείνο, κάτω από το οποίον ήτο ο Κυριος, ήνοιξαν τρύπαν και κατέβασαν σιγά το κρεββάτι, όπου ήτο κατάκοιτος ο παραλυτικός. 5 Οταν ο Ιησούς είδε την πίστιν που είχαν, τόσον ο παραλυτικός όσον και εκείνοι που τον έφεραν, λέγει στον παραλυτικόν· “τέκνον, σου συγχωρούνται αι αμαρτίαι, αι οποίαι είναι και αιτία της σωματικής σου ασθενείας”. 6 Ησαν δε και μερικοί από τους γραμματείς, που εκάθηντο εκεί και εσυλλογίζοντο μέσα των· 7 Διατί αυτός ο άνθρωπος εκστομίζει τέτοιες βλασφημίες; Ποιός ημπορεί να συγχωρή αμαρτίες, ει μη μόνον ένας, δηλαδή ο Θεός; 8 Και αμέσως ο Ιησούς αντελήφθη καθαρώτατα, με την θεία δύναμιν του πνεύματός του, ότι έτσι αυτοί εσκέπτοντο μέσα των και τους είπε· “διατί συλλογίζεσθε τέτοια εις τας καρδίας σας; 9 Τι είναι ευκολώτερον, να είπω στον παραλυτικόν, συγχωρούνται οι αμαρτίες σου η να είπω, σήκω επάνω υγιής, πάρε το κρεββάτι στον ώμον σου και περιπάτει; Σεις θεωρείτε δυσκολώτερον το δεύτερον. 10 Δια να μάθετε δε, ότι ο υιός του ανθρώπου έχει εξουσίαν να συγχωρή αμαρτίας εδώ εις την γην-λέγει στον παραλυτικόν· 11 Σε σένα που πιστεύεις λέγω, σήκω επάνω υγιής, πάρε το κρεββάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου”. 12 Και αμέσως εσηκώθη, επήρε το κρεββάτι στον ώμον και εβγήκε ενώπιον όλων, ώστε όλοι να καταπλαγούν και να δοξάζουν τον Θεόν λέγοντες ότι “ποτέ δεν είδαμε τέτοια γεγονότα, να συγχωρούνται με ένα λόγον αμαρτίαι και εις πιστοποίησιν της συγχωρήσεως να θεραπεύεται θαυματουργικώς η παράλυσις”.

***************************************************   .

 ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

1. Μὲ τὴ δύναμη τῆς πίστεως

Τὸ ἐγχείρημα ἦταν παράτολμο καὶ τὸ θέαμα πραγματικὰ παράδοξο! Τέσσερις ἄνθρωποι σκαρφαλώνουν στὴ στέγη ἑνὸς σπιτιοῦ στὴν Καπερναούμ, ἀνεβάζουν μαζί τους κι ἕνα φορεῖο, ἐπάνω στὸ ὁποῖο κείτεται ἕνας παράλυτος, ἀνοίγουν κατόπιν τρύπα στὴ στέγη κι ἀπὸ ἐκεῖ κατεβάζουν τὸ φορεῖο μὲ τὸν παράλυτο μέσα στὸ σπίτι. Ἦταν ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ φέρουν τὸν ἀσθενὴ ἄνθρωπο μπροστὰ στὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος βρισκόταν μέσα στὸ σπίτι ἐκεῖνο καὶ δίδασκε. Διότι τὸ πλῆθος ποὺ εἶχε συρρεύσει ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τοῦ σπιτιοῦ γιὰ ν᾿ ἀκούσει τὸν θεῖο Διδάσκαλο, ἦταν τόσο πολύ, ὥστε δὲν ὑπῆρχε δυνατότητα νὰ τὸ προσπεράσει κάποιος γιὰ νὰ Τὸν πλησιάσει.

Τί πίστη εἶχαν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί! Ὄχι μόνο ὁ ἀσθενής, ἀλλὰ καὶ οἱ συν­οδοί του. Ἔκαναν κάτι παράτολμο μπροστὰ στὰ μάτια τῶν ὑπόλοιπων ἀνθρώπων καὶ μπῆκαν στὴν ταλαιπωρία αὐτή, ποὺ εἶχε τόσους κινδύνους. Ἦταν βέβαιοι ὅτι ὁ Κύριος εἶχε τὴ δύναμη νὰ χαρίσει τὴ θεραπεία. Ἔπρεπε λοιπὸν μὲ κάθε τρόπο νὰ ὁδηγήσουν τὸν παράλυτο στὸν Χριστό. Καὶ ἡ μόνη λύση ἦταν ἀπὸ τὴ στέγη!

Ἡ πράξη αὐτὴ μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ πίστη ξεπερνᾶ τὰ ἐμπόδια, ἀνοίγει δρόμο στὰ ἀδιέξοδα, ὑπερβαίνει τὶς δυσκολίες καὶ ἀναγκάζει, θὰ λέγαμε, τὸν Θεὸ νὰ ἐπιτελέσει τὸ θαῦμα. Τέτοια πίστη ἂς ἔχουμε κι ἐμεῖς, ὄχι μόνο ὅταν ἀσθενοῦμε οἱ ἴδιοι, ἀλλὰ καὶ ὅταν ἔχουμε κάποιον ἀσθενὴ συγγενὴ ἢ φίλο στὸ περιβάλλον μας· κάποιον ἄνθρωπο ποὺ πονεῖ καὶ ὑποφέρει. Αὐτὴ τὴν ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ ἂς ἐμπνέουμε καὶ σ᾿ ἐκεῖνον. Ἡ πίστη κάνει θαύματα!

2. Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς

Ὁ Κύριος βλέποντας τὴν πίστη τῶν ἀν­θρώπων αὐτῶν, ἐνεργεῖ τὸ θαῦμα καὶ χαρίζει τὴν ἴαση στὸν ἀσθενή. Ὅμως, πρὶν ἀπὸ τὴ θεραπεία τοῦ σώματος, τοῦ χαρίζει τὴ θεραπεία τῆς ψυχῆς. «Τέκνον, ἀφέ­ωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου», τοῦ λέει. Δηλαδή: Παιδί μου, σοῦ ἔχουν συγχωρηθεῖ οἱ ἁμαρτίες σου, οἱ ὁποῖες προκάλεσαν τὴ σωματική σου παραλυσία. Ἦταν διπλὰ ἀσθενὴς ὁ παράλυτος τῆς Καπερναούμ. Δὲν ἀσθενοῦσε μόνο στὸ σῶμα· τὸ σημαντικότερο ἦταν ὅτι ἀσθενοῦσε ἡ ψυχή του. Στὴν περίπτωσή του ἡ πολυώδυνη παράλυση ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς του. Αὐτὴ ἦταν ἡ σοβαρότερη ἀσθένεια· ἡ ἀσθένεια τῆς ψυχῆς, ἡ ἁμαρτία. Γι᾿ αὐτὸ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς πρῶτα αὐτὴ θεραπεύει.

Ἡ συγκεκριμένη ἀντιμετώπιση τοῦ Κυρίου μᾶς διδάσκει ὅτι σημαντικότερη ἀπὸ τὴ θεραπεία τοῦ σώματος εἶναι ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς. Ἀσφαλῶς ὅταν τραυματίζεται τὸ σῶμα μας, ὅταν πονεῖ ἀπὸ κάποια πάθηση, σπεύδουμε ἄμεσα στοὺς ἰατροὺς γιὰ νὰ βροῦμε τὴν ἴαση. Τὸ ἴδιο ἄμεση ἂς εἶναι καὶ ἡ φροντίδα μας γιὰ τὴ θεραπεία τῆς ψυχῆς· γιὰ τὴ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Χωρὶς ἀναβολὴ ἂς καταφεύγουμε στὸ πνευματικὸ ἰατρεῖο τῆς Ἐκκλησίας μας, στὸ ἱερὸ μυστήριο τῆς Μετάνοιας καὶ Ἐξομολογήσεως, ὅπου λαμβάνουμε οἱ πιστοὶ πλήρη πνευματικὴ θεραπεία ἀπὸ τὸν Κύριο, τέλεια ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. «Ἐκακώθημεν διὰ τῆς ἁμαρτίας. Ἰαθῶμεν διὰ τῆς μετανοίας», μᾶς προτρέπει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (ΕΠΕ 6, 28). Δηλαδή, πληγωθήκαμε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Ἂς γιατρευθοῦμε μὲ τὴ μετάνοια. Ἰδιαίτερα κατὰ τὴν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, στὴν ὁποία βρισκόμαστε, αὐτὸ ἂς εἶναι τὸ πρῶτο μέλημά μας· ἡ Ἐξομολόγηση, ἡ θεραπεία τῆς ἀσθενοῦς ψυχῆς μας.

3. Καθαροὶ λογισμοὶ

Οἱ Γραμματεῖς ποὺ ἦταν παρόντες καὶ ἄκουσαν ὅτι ὁ Κύριος ἔδωσε ἄφεση ἁμαρτιῶν στὸν παραλυτικό, ταράχθηκαν καὶ κατέκριναν μὲ τὶς σκέψεις τους τὸν Χριστό, ὅτι δῆθεν ἐκστομίζει βλασφημίες. Δὲν ἀναγνώριζαν τὴ θεία φύση του καὶ συνεπῶς ὅτι ἔχει ἐξουσία νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες. Ὁ Χριστὸς ὅμως διέκρινε τοὺς ἄσχημους λογισμούς τους καὶ τοὺς ἤλεγξε: «τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;» Δηλαδή, γιατί καλλιεργεῖτε τέτοιες σκέψεις μέσα σας;

Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Κυρίου μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὁ παντογνώστης Θεὸς γνωρίζει τοὺς διαλογισμοὺς κάθε ἀνθρώπου· τὶς ἐγωιστικὲς σκέψεις, τοὺς ρυπαροὺς λογισμούς, τὰ πονηρὰ σχέδια καὶ κάθε ἐμπαθὴ διάθεση καὶ κίνηση τοῦ νοῦ μας, ἀκόμη καὶ τὰ βαθύτερα ἐλατήρια τῶν ἐνεργειῶν μας. Ὅλα τὰ γνωρίζει καὶ μὲ κάθε λεπτομέρεια. Γιὰ ὅλα αὐτὰ θὰ δώσουμε κάποτε λόγο. Ὄχι μόνο γιὰ τὶς μὴ θεάρεστες πράξεις μας, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ γιὰ τοὺς ἀκάθαρτους λογισμούς μας. Στοὺς λογισμοὺς καθρεφτίζεται ἡ πνευματική μας κατάσταση.

Ἂς παρακαλοῦμε λοιπὸν τὸν Κύριο νὰ καθαρίζει τὶς σκέψεις μας. «Ἐκ τῶν κρυφίων μου καθάρισόν με» (Ψαλ. ιη΄ 13). Ἀπάλλαξέ με, Κύριε, ἀπὸ τὰ κρυφὰ παραπτώματά μου. Χρειάζεται ἀσφαλῶς καὶ ὁ δικός μας ἀγώνας, ὥστε νὰ κρατοῦμε διαυγεῖς τὶς σκέψεις μας, ἀγαθοὺς τοὺς διαλογισμούς μας, ἔχοντας τὴ συναίσθηση ὅτι εἴμαστε πάντοτε ἐνώπιον τοῦ παντεπόπτη Θεοῦ.

 ***************************************************  

 

 

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 16 Μαρτίου 2025, Κυριακή Β΄ Νηστειῶν (Ἑβρ. α΄ 10 – β΄ 3)

10 καί· σὺ κατ’ ἀρχάς, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· 11 αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, 12 καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγή­σονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλεί­ψου­σι. 13 πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέ­λων εἴρηκέ ποτε· κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπό­διον τῶν ποδῶν σου; 14 οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουρ­γικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονο­μεῖν σω­τηρίαν;

β΄ 1 Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρρυῶμεν. 2 εἰ γὰρ ὁ δι’ ἀγγέλων λαλη­θεὶς λόγος ἐγένετο βέ­βαιος, καὶ πᾶσα παράβα­σις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, 3 πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

10 Καί πάλι ἡ Ἁγία Γραφή λέει γιά τόν Υἱό: Ἐσύ, Κύριε, στήν ἀρχή τῆς δημιουργίας στήριξες τή γῆ καί τήν ἑδραί­ωσες μέσα στό οὐράνιο στερέωμα, καί ἔρ­γα τῶν χειρῶν σου εἶναι οἱ οὐρανοί. 11 Αὐτοί θά χάσουν τό σημερινό τους σχῆμα καί θά ἐξαφανισθοῦν. Ἐσύ ὅμως παραμένεις ἀναλλοίωτος καί ἀμετάβλητος. Κι ὅλος ὁ κόσμος θά παλιώσει σάν ἕνα ἔνδυμα, 12 κι ἐσύ θά τόν περιστρέψεις καί θά τόν περιτυλίξεις σάν ἐξωτερικό ροῦχο πού φοροῦν οἱ ἄνθρωποι· θά ἀλλάξει καί θά γίνει καινούργιος. Ἐσύ ὅμως εἶσαι πάντοτε ὁ ἴδιος, καί τά ἔτη σου θά εἶναι ἀτελείωτα. 13 Σέ ποιόν ἄλλωστε ἀπό τούς ἀγγέλους ἔχει πεῖ πο­­­­­­τέ ὁ ἐπουράνιος Πατέρας: Κάθισε τώρα μετά τήν Ἀ­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­νά­­­­­λη­ψή σου στά δεξιά μου, ὡσότου ὑποτάξω τούς ἐχ­­θρούς σου νικημένους κάτω ἀπό τά πόδια σου ὡς ὑποπόδιο, γιά νά ἔχεις αἰω­­­­νίως ἀδιαφιλονίκητη τήν ἐξουσία; Σέ κανέναν. 14 Δέν εἶναι ὅλοι οἱ ἄγγελοι ὑπηρετικά πνεύματα, πού ἐνεργοῦν ὄχι ἀπό δική τους πρωτοβουλία, ἀλλά ἀπο­στέλλονται ἀπό τόν Θεό γιά νά ὑπηρετοῦν ἐκείνους πού πρόκειται νά κληρονομήσουν τήν αἰώνια ζωή;

β΄ 1 Ο Υἱός λοιπόν εἶναι ἀσυγκρίτως ἀνώτερος ἀπό τούς ἀγγέλους. Γι’ αὐτό κι ἐμεῖς πρέπει νά προσέ­χουμε πολύ περισσότερο σ’ ἐκεῖνα πού ἀκούσαμε μέ τό κήρυγμα, διότι ὅλα αὐτά εἶναι λόγοι τοῦ Υἱοῦ καί τῶν Ἀποστόλων του. Εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη νά προ­σέχουμε, μήπως ἀπό ἀπροσεξία μᾶς συμβεῖ νά πα­ρα­συρ­θοῦμε καί πέσουμε ἔξω. 2 Κι ἀλίμονό μας ἄν πέσουμε ἔξω. Διότι, ἐάν ὁ νόμος πού ἀνήγγειλε ὁ Θεός στό Μωυσῆ διαμέσου ἀγγέλων ἀποδείχθηκε ἔγκυρος καί ἰσχυρός, καί κάθε παράβασή του καί παρακοή τιμωρήθηκε δίκαια μέ τήν ἀνάλογη τιμωρία, 3 πῶς ἐμεῖς θά ξεφύγουμε τήν τιμωρία, ἐάν ἀμελή­σουμε μιά τόσο μεγάλη καί σπουδαία σωτηρία; Τή σωτηρία αὐτή δέν μᾶς τήν γνωστοποίησαν κάποιοι ἄγγελοι, ὅπως ἔγινε στό νόμο, ἀλλά ἀφοῦ ἄρχισε νά τήν κηρύττει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, μᾶς τήν παρέδωσαν ὡς ἀληθινή καί ἀξιόπιστη οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι πού τήν ἄκουσαν κατευθείαν ἀπό τό στόμα τοῦ Κυρίου.