Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων – Εὐαγγελικὸ και Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 15 Ἰουνίου 2025

  

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38, ιθ΄ 27-30

32 Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· 33 ὅστις δ’ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.

37 Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· 38 καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος.

27 Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· Ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; 28 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. 29 καὶ πᾶς ὅς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναίκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. 30 Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.

Νεοελληνική Απόδοση

32 Καθένας, λοιπόν, που με πίστιν και θάρρος και χωρίς να φοβήται τους διωγμούς, θα με ομολογήση σωτήρα του και Θεόν του εμπρός στους ανθρώπους, θα τον ομολογήσω και εγώ έμπροσθεν του ουρανίου πατρός μου ως ιδικόν μου. 33 Οποιος όμως με αρνηθή εμπρός στους ανθρώπους, θα αρνηθώ και εγώ να τον παραδεχθώ ως ιδικόν μου εμπρός στον ουράνιον Πατέρα μου.

37 Εκείνος που αγαπά τον πατέρα η την μητέρα του παραπάνω από εμέ, δεν είναι άξιος να λέγεται οπαδός μου. Και εκείνος που αγαπά τον υιόν του η την κόρην του παραπάνω από εμέ, δεν είναι άξιος να λέγεται οπαδός μου. 38 Και όποιος δεν παίρνει σταθεράν την απόφασιν να υποστή κάθε ταλαιπωρίαν και σταυρικόν ακόμη θάνατον δια την πίστιν του εις εμέ και δεν με ακολουθεί ως αρχηγόν και υπόδειγμά του, δεν είναι άξιος για μένα.

27 Τοτε απεκρίθη ο Πετρος και του είπε· “ιδού ημείς αφήσαμεν όλα και σε ηκολουθήσαμεν. Ποία τάχα θα είναι η αμοιβή μας;” 28 Ο δε Ιησούς απήντησεν εις αυτούς· “σας διαβεβαιώνω ότι σεις που με έχετε ακολουθήσει εδώ εις την γην, όταν εις την συντέλεια των αιώνων αναδημιουργηθή νέος κόσμος και αναστηθούν οι νεκροί και ο υιός του ανθρώπου καθίση επάνω στον ένδοξον θρόνον του, τότε και σεις θα καθίσετε επάνω εις δώδεκα θρόνους, δια να κρίνετε τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ. 29 Και κάθε ένας, ο οποίος προς χάριν μου αφήκε οικίας η αδελφούς η αδελφάς η πατέρα η μητέρα η γυναίκα η χωράφια, θα λάβη εδώ εις την γην εκατό φορές περισσότερα και, το σπουδαιότερον, θα κληρονομήση την αιωνίαν ζωήν. 30 Πολλοί δε που στον κόσμον αυτόν, ένεκα των αξιωμάτων τα οποία κατέχουν και όχι δια την αρετήν των, είναι πρώτοι, εις την βασιλείαν των ουρανών θα είναι τελευταίοι και πολλοί που στον κόσμον αυτόν θεωρούνται τελευταίοι, θα είναι εκεί πρώτοι.

 ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

1. Ἅγιοι σὲ κάθε ἐποχὴ

Τὴ σημερινὴ Κυριακή, τὴν πρώτη μετὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς, ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τοὺς Ἁγίους Πάντες· ὅλους ἐκείνους τοὺς γενναίους ἀθλητὲς τῆς πίστεως, ποὺ ἀγωνίσθηκαν ν᾿ ἀκολουθήσουν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ ὁποῖοι ἀπολαμβάνουν αἰώνια τὴν πνευματικὴ εὐφροσύνη τῆς οὐράνιας Βασιλείας του.

Ἡ ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Πάντων ἔχει ἄμεση σχέση μὲ τὴν Πεντηκοστή, ποὺ ἑορτάσαμε τὴν προηγούμενη Κυριακή. Διότι ἡ παρουσία τῶν Ἁγίων σὲ κάθε ἐποχὴ ἐπιβεβαιώνει ὅτι εἶναι πάντοτε ζωντανὸς ὁ Θεός. Ἀποδεικνύει ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δὲν παύει νὰ ἐνεργεῖ μέσα στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὸ ἐξαγιάζει τοὺς ἀνθρώπους. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀναδεικνύει Ἁγίους, ἀκόμη καὶ στὶς πιὸ ἀντίξοες ἐποχές. Εἶναι συγκινητικὸ τὸ ὅτι κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἀναδείξει πολλοὺς νεοφανεῖς Ἁγίους. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας βρίσκονται ἀνάμεσά μας. Ἐμεῖς, ἀλήθεια, θὰ συμ­περιληφθοῦμε στὸν χορό τους;

2. Ἀγάπη ἀπόλυτη

Ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς σημερινῆς ἡμέρας ἔχει ἄμεση σχέση μὲ τὴν ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Πάντων. Μᾶς παρουσιάζει τὸ μυστικὸ τῆς ἐπιτυχίας τους. Ἀκούσαμε σ᾿ αὐτὴν ἕνα λόγο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ μοιάζει ἀπόλυτος: «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος». Ἐκεῖνος, δηλαδή, ποὺ ἀγαπᾶ τὸν πατέρα του ἢ τὴ μητέρα του περισσότερο ἀπὸ Ἐμένα, δὲν εἶναι ἄξιος γιὰ Ἐμένα. Καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν γυιό του ἢ τὴν κόρη του περισσότερο ἀπὸ Ἐμένα, δὲν εἶναι ἄξιος νὰ λέγεται μαθητής μου.

Μὲ τὴν παράδοξη αὐτὴ ἐντολὴ ὁ Κύριος δὲν ἀναιρεῖ τὴ φυσικὴ ἀγάπη πρὸς τὰ συγγενικά μας πρόσωπα, τὰ ὁποῖα θέλει καὶ νὰ τὰ ἀγαποῦμε καὶ νὰ τὰ τιμοῦμε. Ζητεῖ ὅμως ν᾿ ἀγαποῦμε τὸν Ἴδιο περισσότερο ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς γονεῖς μας καὶ ἀπὸ τὰ παιδιά μας, ποὺ συνήθως εἶναι ὅ,τι πιὸ προσφιλὲς ἔχουμε στὸν κόσμο αὐτό. Νὰ Τὸν ἀγαποῦμε περισσότερο καὶ ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας. Μὲ λίγα λόγια, περισσότερο ἀπὸ ὁποιονδήποτε καὶ ἀπὸ ὁτιδήποτε στὸν κόσμο.

Τέτοια θερμή, ἀπόλυτη ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ εἶχαν οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἔζησαν σὲ διαφορετικὲς χρονικὲς περιόδους τῆς ἱστορίας καὶ σὲ ποικίλους τόπους τοῦ κόσμου. Ἀγωνίσθηκαν δὲ κάτω ἀπὸ ξεχωριστὲς συνθῆκες ὁ καθένας. Ἄλλοι ἀπὸ αὐτοὺς ἔταξαν τὸν ἑαυτό τους στὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου. Ἄλλοι ὑπέστησαν μαρτύριο αἵματος θυσιάζοντας τὴ ζωή τους. Ἄλλοι ἐπέλεξαν τοὺς κόπους τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς. Ὅλοι τους ὅμως εἶχαν ἕνα κοινὸ στοιχεῖο· τὴ θερμὴ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριο. Ἂν μελετήσουμε τὰ συναξάρια τῆς Ἐκκλησίας μας, θὰ διαπιστώσουμε ὅτι οἱ Ἅγιοι ἀγάπησαν τὸν Θεὸ πρῶτα καὶ πάνω ἀπὸ κάθε τι ἄλλο στὴ ζωή τους· περισσότερο καὶ ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ ζωή τους. Μᾶς διδάσκουν δὲ σήμερα μὲ τὸ παράδειγμά τους ὅτι, ἂν κάποιος ἐπιθυμεῖ νὰ γίνει Ἅγιος, καλεῖται ν’ ἀγαπήσει τὸν Κύριο περισσότερο ἀπὸ ὁποιονδήποτε καὶ ἀπὸ ὁτιδήποτε στὸν κόσμο· περισσότερο ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸν ἑαυτό του.

3. Οἰκογένεια πνευματικὴ

Ὁ Κύριος στὴ συνέχεια τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς προαναγγέλλει καὶ τὸ ὄφελος, τὸ κέρδος ποὺ θὰ λάβει ὅποιος Τὸν ἀγάπησε περισσότερο καὶ ἀπὸ τὴν οἰκογένειά του· αὐτὸς «ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει». Θὰ λάβει, δηλαδή, ἑκατὸ φορὲς περισσότερα σ᾿ αὐτὴ τὴ ζωὴ καὶ θὰ κληρονομήσει ἐπιπλέον τὴν αἰώνια ζωή.

Ἀσφαλῶς εἶναι ἀπερίγραπτη ἡ εὐφροσύνη, ἡ πληρότητα καὶ ἡ χαρά, ποὺ θὰ ἀπολαμβάνει αἰώνια ὁ πιστὸς στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τὸ ἐντυπωσιακὸ ὅμως εἶναι ὅτι καὶ στὴν παρούσα ζωὴ λαμβάνει πολὺ περισσότερα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ θυσίασε. Διότι μὲ τὴ ζωντανὴ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ ὁ Χριστιανὸς εἰσάγεται σὲ μιὰ ἄλλη οἰκογένεια, πνευματικῆς φύσεως. Ἀναγεννᾶται μέσα στὴν κολυμβήθρα τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος. Εἰσέρχεται στὴν πνευματικὴ οἰκογένεια τῆς Ἐκκλησίας. Περιστοιχίζεται ἀπὸ πνευματικοὺς ἀδελφοὺς καὶ πατέρες ποὺ τὸν φροντίζουν. Ἔχει πραγματικὸ Πατέρα τὸν ἴδιο τὸν Θεό. «Οἶκός ἐστιν ἡ Ἐκκλησία πατρικός· ἓν σῶμα καὶ ἓν πνεῦμα» (ΕΠΕ 20, 714), τονίζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Πατρικὸ σπίτι εἶναι ἡ Ἐκκλησία· ἕνα σῶμα καὶ ἕνα πνεῦμα. Στὴν οὐράνια αὐτὴ οἰκογένεια ὁ πιστὸς τρέφεται μὲ τὸ θεϊκὸ Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Κυρίου. Ξεπερνᾶ τὰ βιολογικὰ ὅρια τῆς φυσικῆς οἰκογένειας καὶ εἰσέρχεται σὲ μιὰ ἄλλη πραγματικότητα, ποὺ ἀρχίζει διὰ τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ αὐτὴν ἐδῶ τὴ ζωὴ καὶ τελειοποιεῖται στὴν αἰωνιότητα, στὴ μεγάλη οἰκογένεια τῆς θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας, δηλαδὴ τῶν Ἁγίων. Εἴθε νὰ μᾶς ἀξιώσει ὁ Κύριος τῆς χαρᾶς αὐτῆς!

 

 

 Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 15 Ἰουνίου 2025, τῶν Ἁγίων Πάντων (Ἑβρ. ια΄ 33 – ιβ΄ 2)

33 οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰρ­γάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέ­τυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφρα­ξαν στόματα λεόντων, 34 ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμ­βολὰς ἔκλιναν ἀλλο­τρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπα­νίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύ­χω­σιν· 36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔ­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­τι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθη­σαν, ἐπειράσθη­σαν, ἐν φό­νῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερού­μενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. 39 Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, 40 τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.

ιβ΄ 1 Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέ­χω­μεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, 2 ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τε­λει­ω­τὴν Ἰησοῦν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

33 Αὐτοί, ἐπειδή εἶχαν πίστη, καταπολέμησαν καί ὑπέ­ταξαν βασίλεια, κυβέρνησαν τό λαό μέ δικαιοσύνη, πέ­­τυχαν τήν πραγματοποίηση τῶν ὑποσχέσεων πού τούς ἔδωσε ὁ Θεός, ἔφραξαν στόματα λιονταριῶν, ὅπως ὁ Δανιήλ, 34 ἔσβησαν τήν καταστρεπτική δύναμη τῆς φωτιᾶς, διέφυγαν τόν κίνδυνο τῆς σφαγῆς, πῆραν δύναμη κι ἔγιναν καλά ἀπό ἀρρώστιες, ἀναδείχθηκαν ἰσχυροί καί ἀνίκητοι στόν πόλεμο, ἔτρεψαν σέ φυγή τίς ἐχθρικές πα­ρατάξεις καί τά πολυπληθή στρατεύματά τους. 35 Μέ τήν πίστη πού εἶχαν στήν ὑπερφυσική δύναμη τῶν προφητῶν οἱ γυναῖκες πού ἀναφέρει ἡ Παλαιά Δι­α­­­θήκη ξαναπῆραν πίσω ζωντανά τά νε­κρά παιδιά τους πού ἀνέστησαν οἱ προφῆτες. Κι ἄλ­λοι δέθηκαν στό βα­σα­νιστικό ὄργανο πού λεγόταν τύ­μπανο καί δάρθηκαν σκληρά μέχρι θανάτου, ἐπει­δή δέν δέχθηκαν νά ἀρ­νηθοῦν τήν πίστη τους καί νά ἐλευ­θε­ρωθοῦν ἔτσι ἀπό τό μαρτύριο. Προτίμη­σαν τό σκληρό αὐτό μαρτύριο, γιά νά ἀναστηθοῦν σέ μιά καλύτερη ζωή, παρά νά ἔχουν μιά πρόσκαιρη ἀπο­κα­τά­στα­ση στή ζωή αὐτή. 36 Κι ἄλλοι πάλι δοκίμασαν ἐμπαιγμούς καί μαστιγώσεις, ἀκόμη μάλιστα καί δεσμά καί φυλακίσεις. 37 Λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, δοκίμασαν πολλούς πειρασμούς, θανατώθηκαν μέ σφαγή ἀπό μαχαίρι, περιφέρονταν σάν πλανόδιοι ἐδῶ κι ἐκεῖ. Φοροῦσαν γιά ροῦχα προβιές καί γιδοδέρματα, ζώντας μέσα σέ στερήσεις, θλίψεις καί κακοπάθειες. 38 Ὁλόκληρος ὁ κόσμος δέν ἄξιζε ὅσο οἱ ἅγιοι αὐτοί ἄνδρες, κι οὔτε μποροῦσε νά συγκριθεῖ μ’ αὐτούς. Περιπλανιόνταν σέ ἐρημιές καί σέ βουνά, σέ σπηλιές καί σέ τρύπες τῆς γῆς. 39 Κι ὅλοι αὐτοί οἱ ἅγιοι ἄνδρες, ἄν καί ἔλαβαν ἐγκω­μι­αστική μαρτυρία γιά τήν πίστη τους, δέν ἀπόλαυσαν τήν ὑπόσχεση τῆς οὐράνιας κληρονομιᾶς. 40 Κι αὐτό διότι ὁ Θεός προέβλεψε γιά μᾶς κάτι καλύτερο, ὥστε αὐτοί νά μή λάβουν σέ τέλειο βαθμό τή σωτηρία τους χωρίς ἐμᾶς, ἀλλά νά τή λάβουμε ὅλοι μαζί. Ἔτσι ἐμεῖς βρισκόμαστε τώρα σέ πλεονεκτικότερη θέση ἀπ’ αὐτούς· ὄχι μόνο ἐπειδή ζοῦμε στά χρόνια τῆς ἀπολυτρώσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί ἐπειδή ἡ περίοδος τῆς ἀναμονῆς γιά μᾶς εἶναι μικρότερη.

ιβ΄ 1 Ἔχοντας λοιπόν κι ἐμεῖς τριγύρω μας ἕνα τόσο μεγάλο καί πυκνό σύννεφο ἁγίων ἀνθρώπων πού μαρτύρησαν γιά τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως, ἄς πετάξουμε ἀπό πάνω μας κάθε φορτίο βιοτικῶν πραγμάτων καί φρο­ντίδων, ἐπιπλέον μάλιστα καί τήν ἁμαρτία, στήν ὁποία εὔκολα κανείς παρασύρεται. Κι ἄς τρέχουμε μέ ὑπο­­μονή τόν ἀγώνα πού προβάλλει μπροστά μας. 2 Καί πουθενά ἀλλοῦ ἄς μή στρέφουμε τά βλέμματά μας καί τήν προσοχή μας παρά μόνο στόν Ἰησοῦ, πού εἶναι ὁ ἀρχηγός καί θεμελιωτής τῆς πίστεώς μας καί μᾶς τελειοποιεῖ σ’ αὐτήν.