Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως – Εὐαγγελικὸ καί Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 21 Δεκεμβρίου 2025

 

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματθ. α΄ 1-25

¹ Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυῒδ, υἱοῦ Ἀβραάμ. ² Ἀβραὰμ ἐγέννησεν τὸν Ἰσαάκ, Ἰσαὰκ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ, ³ Ἰούδας δὲ ἐγέννησεν τὸν Φαρὲς καὶ τὸν Ζαρὰ ἐκ τῆς Θάμαρ, Φαρὲς δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἑσρώμ, Ἑσρὼμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀράμ, ⁴ Ἀρὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀμιναδάβ, Ἀμιναδὰβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ναασσών, Ναασσὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Σαλμών, ⁵ Σαλμὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Βοὸζ ἐκ τῆς Ραχάβ, Βοὸζ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ὠβὴδ ἐκ τῆς Ρούθ, Ὠβὴδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰεσσαί, ⁶ Ἰεσσαὶ δὲ ἐγέννησεν τὸν Δαυῒδ τὸν βασιλέα. Δαυῒδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Σολομῶντα ἐκ τῆς τοῦ Οὐρίου, ⁷ Σολομὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Ροβοάμ, Ροβοὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀβιά, Ἀβιὰ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀσά, ⁸ Ἀσὰ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωσαφάτ, Ἰωσαφὰτ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωράμ, Ἰωρὰμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ὀζίαν, ⁹ Ὀζίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωάθαμ, Ἰωάθαμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀχαζ, Ἀχαζ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἑζεκίαν, ¹⁰ Ἑζεκίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Μανασσῆ, Μανασσῆς δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀμών, Ἀμὼν δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωσίαν, ¹¹ Ἰωσίας δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος. ¹² Μετὰ δὲ τὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος Ἰεχονίας ἐγέννησεν τὸν Σαλαθιήλ, Σαλαθιὴλ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ζοροβάβελ, ¹³ Ζοροβάβελ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀβιούδ, Ἀβιοὺδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἐλιακείμ, Ἐλιακεὶμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀζώρ, ¹⁴ Ἀζὼρ δὲ ἐγέννησεν τὸν Σαδώκ, Σαδὼκ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἀχείμ, Ἀχεὶμ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἐλιούδ, ¹⁵ Ἐλιοὺδ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἐλεάζαρ, Ἐλεάζαρ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ματθάν, Ματθὰν δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰακώβ, ¹⁶ Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησεν τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός. ¹⁷ Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ Ἀβραὰμ ἕως Δαυῒδ γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ Δαυῒδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες. ¹⁸ Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γένεσις οὕτως ἦν· μνηστευθείσης τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος ἁγίου. ¹⁹ Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρᾳ ἀπολῦσαι αὐτήν. ²⁰ ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ’ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων· Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυῒδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου, τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ πνεύματός ἐστιν ἁγίου· ²¹ τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν, αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. ²² Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ²³ Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός. ²⁴ Διεγερθεὶς δὲ ὁ Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ παρέλαβε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, ²⁵ καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱόν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.

Νεοελληνική Απόδοση

¹ Βιβλίον της γενεαλογίας του Ιησού Χριστού, απογόνου κατά το ανθρώπινον του βασιλέως Δαυΐδ, ο οποίος πάλιν υπήρξεν απόγονος του πατριάρχου Αβραάμ. ² Διότι ο Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, ο Ισαάκ δε εγέννησε τον Ιακώβ, ο δε Ιακώβ εγέννησε τον Ιούδαν και τους αδελφούς αυτού. ³ Ο Ιούδας δε εγέννησε από την νύμφην αυτού Θάμαρ τους διδύμους Φαρές και Ζαρά, ο Φαρές δε εγέννησε τον Εσρώμ, ο Εσρώμ δε εγέννησε τον Αράμ. ⁴ Ο Αράμ δε εγέννησε τον Αμιναδάβ, ο Αμιναδάβ δε εγέννησε τον Ναασσών, ο Ναασσών δε εγέννησε τον Σαλμών. ⁵ Ο Σαλμών δε εγέννησε τον Βοόζ από την τέως αμαρτωλήν Ραχάβ, ο Βοόζ δε εγέννησε τον Ωβήδ από την Μωαβίτιδα Ρούθ, ο Ωβήδ δε εγέννησε τον Ιεσσαί. ⁶ Ο Ιεσσαί δε εγέννησε τον βασιλέα Δαυΐδ, ο δε βασιλεύς Δαυίδ εγέννησε τον Σολομώντα από την γυναίκα του Ουρίου. ⁷ Ο Σολομών δε εγέννησε τον Ροβοάμ, ο Ροβοάμ δε εγέννησε τον Αβιά, ο Αβιά δε εγέννησε τον Ασά. ⁸ Ο Ασά δε εγέννησε τον Ιωσαφάτ, ο Ιωσαφάτ δε εγέννησε τον Ιωράμ, ο Ιωράμ δε εγέννησε τον Οζίαν. ⁹ Ο Οζίας δε εγέννησε τον Ιωάθαμ, ο Ιωάθαμ δε εγέννησε τον Αχαζ, ο Αχαζ δε εγέννησε τον Εζεκίαν. ¹⁰ Ο Εζεκίας δε εγέννησε τον Μανασσή, ο Μανασσής δε εγέννησε τον Αμών, ο Αμών δε εγέννησε τον Ιωσίαν. ¹¹ Ο Ιωσίας δε εγέννησε τον Ιεχονίαν και τους αδελφούς αυτού κατά την εποχήν, που απήχθησαν αιχμάλωτοι εις την Βαβυλώνα οι Ιουδαίοι. ¹² Επειτα δε από την βιαίαν αυτήν μετανάστευσιν των Ιουδαίων εις Βαβυλώνα και την ζωήν των εκεί ως αιχμαλώτων, ο Ιεχονίας εγέννησε τον Σαλαθιήλ, ο δε Σαλαθιήλ εγέννησε τον Ζοροβάβελ. ¹³ Ο Ζοροβάβελ δε εγέννησε τον Αβιούδ, ο Αβιούδ δε εγέννησε τον Ελιακείμ, Ελιακείμ δε εγέννησε τον Αζώρ. ¹⁴ Ο Αζώρ δε εγέννησε τον Σαδώκ, ο Σαδώκ δε εγέννησε τον Αχείμ, ο Αχείμ δε εγέννησε τον Ελιούδ. ¹⁵ Ο Ελιούδ δε εγέννησε τον Ελεάζαρ, ο Ελεάζαρ δε εγέννησε τον Ματθάν, ο Ματθάν δε εγέννησε τον Ιακώβ. ¹⁶ Ο Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιωσήφ, τον μνηστήρα της Μαρίας, από την οποίαν εγεννήθη ο Ιησούς ο ονομαζόμενος Χριστός. ¹⁷ Ολαι λοιπόν αι γενεαί από τον Αβραάμ μέχρι του Δαυίδ είναι γενεαί δεκατέσσαρες και από Δαυίδ μέχρι της μετοικεσίας των Ιουδαίων ως αιχμαλώτων εις την Βαβυλώνα είναι γενεαί δεκατέσσαρες και από της μετοικεσίας εις την Βαβυλώνα μέχρι των ημερών του Χριστού γενεαί πάλιν δεκατέσσαρες. ¹⁸ Η δε γέννησις του Ιησού Χριστού έγινε κατά τον ακόλουθον υπερφυσικόν τρόπον. Οταν δηλαδή εμνηστεύθη η μήτηρ αυτού Μαρία με τον Ιωσήφ, χωρίς να συνοικήσουν ως σύζυγοι, ευρέθη έγκυος από την δημιουργικήν ενέργειαν του Αγίου Πνεύματος. ¹⁹ Ο δε Ιωσήφ, ο μνηστήρ αυτής, όταν αντελήφθη την εγκυμοσύνην αυτής, επήρε την απόφασιν να διαλύση την μνηστείαν. Επειδή όμως ήτο ενάρετος και εύσπλαγχνος δεν ηθέλησε να την διαπομπεύση δημοσία, αλλ’εσκέφθη να την διώξη μυστικά χωρίς να ανακοινώση εις κανένα τας υποψίας του. ²⁰ Ενώ δε αυτά είχε στον νουν, ιδού ένας άγγελος του Κυρίου παρουσιάσθη στο όνειρόν του και του είπεν· Ιωσήφ, απόγονε του Δαυΐδ, μη διστάσης, να παραλάβης στον οίκον σου την Μαριάμ, την αγνήν και πιστήν μνηστή σου, διότι το παιδίον που κυοφορείται έντος αυτής έχει συλληφθή από την δημιουργικήν ενέργειαν του Αγίου Πνεύματος. ²¹ Θα γεννήση δε υιόν, και συ (ο οποίος σύμφωνα με τον νόμον θεωρείσαι προστάτης και πατέρας του) θα το ονομάσης Ιησούν (δηλαδή Θεόν-Σωτήρα) διότι αυτός θα σώση πράγματι τον λαόν του από τας αμαρτίας αυτών. ²² Και όλον αυτό το θαυμαστόν και μοναδικόν γεγονός έγινε, δια να πραγματοποιηθή και επαληθεύση αυτό, που είχε λεχθή από τον Κυριον δια του προφήτου Ησαΐου· ²³ “Ιδού η αγνή και άμωμος παρθένος θα συλλάβη και θα γεννήση υιόν, χωρίς να γνωρίση άνδρα, και θα ονομάσουν αυτόν Εμμανουήλ, όνομα που σημαίνει· Ο Θεός είναι μαζή μας”. ²⁴ Αμέσως λοιπόν μόλις εσηκώθη από τον ύπνον ο Ιωσήφ, έκαμε όπως τον είχε διατάξει ο άγγελος του Κυρίου και παρέλαβε στον οίκον του με εμπιστοσύνην και σεβασμόν την μνηστήν του. ²⁵ Και ποτέ δεν εγνώρισεν αυτήν ως σύζυγον ούτε και όταν εγέννησεν αυτή τον πρώτον και μοναδικόν υιόν της ούτε και μετά ταύτα. Και εκάλεσεν ο Ιωσήφ το όνομα του παιδίου Ιησούν.

***************************************************

ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

1. Ὁ προσδοκώμενος

Καθὼς πλησιάζουμε πλέον στὸ κοσμοσωτήριο γεγονὸς τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως, ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς φωτίζει τὸ ἀπρόσ­ιτο μυστήριο τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, τὸ μυστήριο τῶν μυστηρίων. Τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς παραθέτει τὸν γενεαλογικὸ κατάλογο τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ξεκινᾶ ἀπὸ τὸν πατριάρχη Ἀβραάμ, συνεχίζεται μὲ τοὺς ἀπογόνους του, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἀναφέρεται καὶ ὁ ἔνδοξος προφήτης καὶ βασιλιὰς Δαυΐδ, φθάνει στὴ Βαβυλώνια αἰχμαλωσία καὶ καταλήγει στὸν Ἰωσήφ, τὸν μνήστορα τῆς Θεοτόκου. Ὁ νόμος τῶν Ἑβραίων προέβλεπε νὰ γενεαλογοῦνται μόνο οἱ ἄνδρες. Ὁ Ἰωσὴφ βέβαια δὲν ἦταν κατὰ σάρκα πατέρας τοῦ Ἰησοῦ, ἀφοῦ ὁ Κύριος προῆλθε «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου». Ἐπειδὴ ὅμως ἦταν μνηστευμένος μὲ τὴν Παρθένο Μαρία, ὁ νόμος τὸν θεωροῦσε πατέρα τοῦ Ἰησοῦ. Ἀλλὰ καὶ ἡ Θεοτόκος καταγόταν ἀπὸ τὴν ἴδια φυλή, σύμφωνα μὲ τὴ συν­ήθεια τῶν Ἑβραίων. Γι᾿ αὐτὸ τελικὰ γενεαλογεῖται ἔμμεσα καὶ ἡ Θεοτόκος, ἀπὸ τὴν ὁποία προῆλθε ὁ Κύριος ὡς ἄνθρωπος.

Ἡ ἀναφορὰ ὅλων αὐτῶν τῶν ὀνομάτων ἔχει ἀσφαλῶς πολὺ μεγάλη σημασία. Μᾶς βεβαιώνει ἀρχικὰ ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὡς ἄνθρωπος ἦταν πρόσωπο ἱστορικό, πραγματικό, ποὺ ἔζησε σὲ συγ­κεκριμένη χρονικὴ στιγμὴ τῆς ἱστορίας καὶ εἶχε συγκεκριμένους προγόνους. Τὸ πέρασμά του ἄλλωστε μαρτυρεῖται καὶ ἀπὸ ἱστορικοὺς τῆς ἐποχῆς. Ἐπιπλέον ἦταν ἀπόγονος τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Δαυΐδ, ὅπως ἀκούσαμε: «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ». Συνεπῶς στὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἐκπληρώνονται τὰ λόγια τῶν μεγάλων Προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ποὺ αἰῶνες νωρίτερα διέβλεπαν ὅτι ὁ προσδοκώμενος Μεσσίας ἐπρόκειτο νὰ προέλθει ἀπὸ τὸ γένος τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Δαυΐδ.

Ὁ Ἰησοῦς εἶναι λοιπὸν ὁ προσδοκώμενος Χριστός! Ὁ Μεσσίας, τὸν Ὁποῖο ἐπὶ αἰῶνες περίμενε ἡ ἀνθρωπότητα. Τὸ Πρόσωπο ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖο ἔβλεπαν ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἐκεῖνος, τὸν Ὁποῖο ἀνέμενε ἡ ἱστορία. Μὲ τὴ Γέννησή του χώρισε τὴν ἱστορία στὰ δύο, στὴν πρὸ Χριστοῦ καὶ στὴ μετὰ Χριστὸν ἐποχή. Εἶναι τὸ θεῖο Πρόσωπο, ποὺ ἄλλαξε τὴν ἱστορία τοῦ κόσμου.

2. Ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας

Ἡ ἀναφορὰ ὅλων αὐτῶν τῶν ὀνομάτων μπορεῖ νὰ ἀκούγεται σὲ πολλοὺς κάπως ἀνιαρή, διότι τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ πρόσωπα αὐτὰ μᾶς εἶναι ἴσως ἄγνωστα. Μεταξύ τους ὑπάρχουν πρωτίστως ἄνθρωποι δίκαιοι, ἐνάρετοι. Ἀναφέρονται βέβαια καὶ ἄνθρωποι ἀσεβεῖς, ποὺ ὑπέπεσαν σὲ βαρύτατα ἁμαρτήματα. Ὅμως, ὅλα αὐτὰ τὰ πρόσ­ωπα, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ πῶς ἔζησαν, εἶναι πρόγονοι τοῦ Κυρίου. Ὅλος αὐτὸς ὁ μακροσκελὴς κατάλογος παρουσιάζει μιὰ μακραίωνη ἱστορία, ποὺ δὲν εἶναι ἁπλῶς ἡ ἱστορία τῶν Ἑβραίων· ἀλλὰ ἡ ἱστορία τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία μας, ἡ σταδιακὴ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους. Εἶναι ἡ ἱστορία τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ. Τὰ ὀνόματα αὐτὰ μᾶς παρουσιάζουν τελικὰ τὴν ἱστορία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλη δὲ αὐτὴ ἡ ἱστορικὴ πορεία τοῦ Ἰσραὴλ προετοιμάζει τὴν Ἐκκλησία, μέσα ἀπὸ προτυπώσεις καὶ προφητεῖες ἐκπληκτικές.

Ὑπάρχει ἑπομένως καὶ αὐτὸ τὸ σημαν­τικό: ἡ θαυμαστὴ ἑνότητα μεταξὺ Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης. Τὸ θεῖο Πρόσ­ωπο, ποὺ συνδέει τὴν Παλαιὰ μὲ τὴν Καινὴ Διαθήκη, εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη βρίσκει τὸ πλήρωμά της στὸ Πρόσωπο τοῦ Κυρίου καὶ ὁδηγεῖ στὴν ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Χριστό. Ἡ ἕνωση αὐτὴ συν­τελεῖται στὴν Καινὴ Διαθήκη μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας.

Εἶναι λοιπὸν πολὺ ἀναγκαῖο νὰ μελετοῦμε τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, τὴν ἱστορία ὅλων αὐτῶν τῶν ἱστορικῶν προσώπων. Διότι μᾶς βοηθεῖ νὰ προσεγγίσουμε τὸ μυστήριο τοῦ Χριστοῦ· νὰ κατανοήσουμε κάπως βαθύτερα τί ἐπιτέλεσε ὁ Κύριος γιὰ τὴ σωτηρία μας.

3. Ὁ Θεὸς ἀνάμεσά μας

Στὸ δεύτερο μέρος τῆς περικοπῆς ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς ἑστιάζει τὴν προσ­οχή μας στὴν ὑπερφυσικὴ Γέννηση τοῦ Κυρίου. Μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀναφέρει τὸν προφητικὸ λόγο τοῦ Ἡσαΐα, ὅτι ὁ Μεσσίας θὰ ὀνομασθεῖ Ἐμμανουήλ, «ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός». Τὸ ὄνομα αὐτό, δηλαδή, στὰ Ἑλληνικὰ μεταφράζεται «ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας».

Ὁ Κύριος στὴν πραγματικότητα ποτὲ δὲν ὀνομάσθηκε «Ἐμμανουὴλ» ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Γιατί τότε ὁ προφήτης Ἡσαΐας τὸν ὀνομάζει ἔτσι; Διότι μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θέλει νὰ μᾶς ἀποκαλύψει κάτι πολὺ σημαντικό· ὅτι ὁ προσδοκώμενος Μεσσίας δὲν εἶναι μόνο ἄνθρωπος. Εἶναι καὶ τέλειος Θεός, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός. Ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος ἐπρόκειτο νὰ λάβει ἀνθρώπινη σάρκα καὶ νὰ φανερωθεῖ μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, ποὺ συναναστρέφεται μαζί μας καὶ μᾶς λυτρώνει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.

Χριστούγεννα! Ὁ Θεὸς ἔρχεται γιὰ νὰ γεννηθεῖ ὡς ἄνθρωπος. Αὐτός, τὸν Ὁποῖο ἐπὶ αἰῶνες περίμεναν ὅλες οἱ γενιὲς τῶν ἀνθρώπων, ἔρχεται ἀνάμεσά μας. Ἔρχεται γιὰ νὰ κατοικήσει μέσα μας. Ἂς Τοῦ ἀνοίξουμε τὴν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας γιὰ νὰ εἰσέλθει σ᾿ αὐτὴν καὶ νὰ γίνει Ἐκεῖνος πλέον τὸ κέντρο τῆς ζωῆς μας.

***************************************************

 

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 21 Δεκεμβρίου 2025, Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως (Ἑβρ. ια΄ 9-10, 32-40)

9 Πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς· 10 ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός.
32 Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, 33 οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, 34 ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· 36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. 39 Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, 40 τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

9 Χάρη στήν πίστη του ὁ Ἀβραάμ ἔμεινε ὡς ξένος στή γῆ πού τοῦ ὑποσχέθηκε ὁ Θεός καί τή θεωροῦσε ξένη χώρα κι ὄχι δική του. Καί διέμεινε μέσα σέ σκηνές μαζί μέ τόν Ἰσαάκ καί τόν Ἰακώβ, πού ἦταν συγκληρονόμοι τῆς ἴδιας ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ. 10 Ζοῦσε ὁ Ἀβραάμ ἀκόμη καί στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας ὡς ξένος καί μετανάστης, διότι περίμενε νά κατοικήσει στήν ἐπουράνια πόλη, ἡ ὁποία ἔχει τά ἀληθινά καί ἀδιάσειστα θεμέλια, καί τεχνίτη καί κτίστη της τόν ἴδιο τόν Θεό.
32 Καί τί ἀκόμη νά λέω καί νά διηγοῦμαι; Πρέπει νά σταματήσω, διότι δέν θά μοῦ φτάσει ὁ χρόνος νά διηγοῦμαι γιά τόν Γεδεών καί τόν Βαράκ, τόν Σαμψών καί τόν Ἰεφθάε, γιά τόν Δαβίδ καί τόν Σαμουήλ καί τούς προφῆτες. 33 Αὐτοί, ἐπειδή εἶχαν πίστη, καταπολέμησαν καί ὑπέταξαν βασίλεια, κυβέρνησαν τό λαό μέ δικαιοσύνη, πέτυχαν τήν πραγματοποίηση τῶν ὑποσχέσεων πού τούς ἔδωσε ὁ Θεός, ἔφραξαν στόματα λιονταριῶν, ὅπως ὁ Δανιήλ, 34 ἔσβησαν τήν καταστρεπτική δύναμη τῆς φωτιᾶς, διέφυγαν τόν κίνδυνο τῆς σφαγῆς, πῆραν δύναμη κι ἔγιναν καλά ἀπό ἀρρώστιες, ἀναδείχθηκαν ἰσχυροί καί ἀνίκητοι στόν πόλεμο, ἔτρεψαν σέ φυγή τίς ἐχθρικές παρατάξεις καί τά πολυπληθή στρατεύματά τους. 35 Μέ τήν πίστη πού εἶχαν στήν ὑπερφυσική δύναμη τῶν προφητῶν οἱ γυναῖκες πού ἀναφέρει ἡ Παλαιά Διαθήκη ξαναπῆραν πίσω ζωντανά τά νεκρά παιδιά τους πού ἀνέστησαν οἱ προφῆτες. Κι ἄλλοι δέθηκαν στό βασανιστικό ὄργανο πού λεγόταν τύμπανο καί δάρθηκαν σκληρά μέχρι θανάτου, ἐπειδή δέν δέχθηκαν νά ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους καί νά ἐλευθερωθοῦν ἔτσι ἀπό τό μαρτύριο. Προτίμησαν τό σκληρό αὐτό μαρτύριο, γιά νά ἀναστηθοῦν σέ μιά καλύτερη ζωή, παρά νά ἔχουν μιά πρόσκαιρη ἀποκατάσταση στή ζωή αὐτή. 36 Κι ἄλλοι πάλι δοκίμασαν ἐμπαιγμούς καί μαστιγώσεις, ἀκόμη μάλιστα καί δεσμά καί φυλακίσεις. 37 Λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, δοκίμασαν πολλούς πειρασμούς, θανατώθηκαν μέ σφαγή ἀπό μαχαίρι, περιφέρονταν σάν πλανόδιοι ἐδῶ κι ἐκεῖ. Φοροῦσαν γιά ροῦχα προβιές καί γιδοδέρματα, ζώντας μέσα σέ στερήσεις, θλίψεις καί κακοπάθειες. 38 Ὁλόκληρος ὁ κόσμος δέν ἄξιζε ὅσο οἱ ἅγιοι αὐτοί ἄνδρες, κι οὔτε μποροῦσε νά συγκριθεῖ μ’ αὐτούς. Περιπλανιόνταν σέ ἐρημιές καί σέ βουνά, σέ σπηλιές καί σέ τρύπες τῆς γῆς. 39 Κι ὅλοι αὐτοί οἱ ἅγιοι ἄνδρες, ἄν καί ἔλαβαν ἐγκωμιαστική μαρτυρία γιά τήν πίστη τους, δέν ἀπόλαυσαν τήν ὑπόσχεση τῆς οὐράνιας κληρονομιᾶς. 40 Κι αὐτό διότι ὁ Θεός προέβλεψε γιά μᾶς κάτι καλύτερο, ὥστε αὐτοί νά μή λάβουν σέ τέλειο βαθμό τή σωτηρία τους χωρίς ἐμᾶς, ἀλλά νά τή λάβουμε ὅλοι μαζί. Ἔτσι ἐμεῖς βρισκόμαστε τώρα σέ πλεονεκτικότερη θέση ἀπ’ αὐτούς· ὄχι μόνο ἐπειδή ζοῦμε στά χρόνια τῆς ἀπολυτρώσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί ἐπειδή ἡ περίοδος τῆς ἀναμονῆς γιά μᾶς εἶναι μικρότερη.