Του Αρχιμανδρίτη Αθηναγόρα Σουπουρτζή
Καθηγητή Εκκλησιαστικού και Κανονικού Δικαίου
Θεολογικής Ακαδημίας Volyn Ουκρανίας-
Επισκέπτη Καθηγητή Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθηνών
Σκέψεις εν όψει του Αγίου Δωδεκαημέρου
Η εορτή της Γεννήσεως του Χριστού δεν αποτελεί απλώς ένα λαμπρό σημείο του εκκλησιαστικού έτους. Αποτελεί τη θεμελιώδη στιγμή κατά την οποία η θεία οικονομία αποκαλύπτεται με την πιο διακριτική και συνάμα την πιο καθοριστική της μορφή.
Η Ενανθρώπηση, όπως την κατανοεί η ορθόδοξη θεολογία, δεν είναι ένα γεγονός που ανατρέπει την ιστορία με όρους ισχύος, αλλά μια πράξη βαθιάς θείας συγκατάβασης, η οποία σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου και αναδεικνύει την αξία του προσώπου ως φορέα θείας εικόνας.
Η εικόνα της Βηθλεέμ είναι πρωτίστως μια υπαρξιακή πρόταση. Η γέννηση του Χριστού μέσα στην ησυχία και την ταπεινότητα δεν αποσκοπεί στον εντυπωσιασμό ούτε στην επιβολή.
Αντίθετα, διαμορφώνει ένα θεολογικό παράδειγμα: το αληθινό μεγαλείο ταυτίζεται με την προσφορά, η αληθινή δύναμη με την ευγένεια, η αληθινή ελευθερία με τη θέληση για σχέση και κοινωνία.
Αυτή η διάσταση κάνει τη θεολογία των Χριστουγέννων προσιτή όχι μόνο στον πιστό, αλλά και σε κάθε άνθρωπο που αναζητά νόημα μέσα στη σύγχρονη συνθήκη.
Στο σημείο αυτό αναδεικνύεται και η ιδιαίτερη συμβολή της ορθόδοξης παράδοσης: η Ενανθρώπηση δεν παρουσιάζεται ως εξωκοσμικό θαύμα, αλλά ως συμμετοχή του Θεού στην ανθρώπινη εμπειρία.
Ο Θεός δεν προσεγγίζει τον άνθρωπο με εξουσιαστικό τρόπο, αλλά με τρόπο ήρεμο, γαλήνιο, καθιστώντας την ελευθερία του ανθρώπου οργανικό στοιχείο του ίδιου του σχεδίου της σωτηρίας.
Έτσι, ακόμη και ο άνθρωπος που δεν διαθέτει θρησκευτική εμπειρία μπορεί να αναγνωρίσει στην αφήγηση των Χριστουγέννων έναν ανθρωπολογικό πυρήνα: την ανάγκη για συμφιλίωση, εσωτερική ειρήνη, αποκατάσταση της σχέσης με τον εαυτό και με τον άλλον.
Το Άγιο Δωδεκαήμερο λειτουργεί ακριβώς ως ένας θεσμικός, αλλά και βαθιά πνευματικός χρόνος.
Η Εκκλησία δεν καλεί τον άνθρωπο σε μια απλή εθιμοτυπική συμμετοχή, αλλά σε μια περίοδο εσωτερικής ανασυγκρότησης.
Πρόκειται για μια πρόσκληση να επανεξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο τοποθετούμαστε απέναντι στη ζωή και απέναντι στον συνάνθρωπο.
Το φως της Βηθλεέμ, που προβάλλει μέσα από την ταπεινή φάτνη, δεν υπόσχεται μια εύκολη λύση στα ανθρώπινα προβλήματα, αλλά προσφέρει ένα σταθερό σημείο αναφοράς: την πεποίθηση ότι η ανθρώπινη ύπαρξη μπορεί να μεταμορφωθεί όταν εμπιστεύεται την αλήθεια της αγάπης.
Υπό αυτό το πρίσμα, η εορτή της Γεννήσεως του Χριστού και το Άγιο Δωδεκαήμερο γενικώς προσλαμβάνουν χαρακτήρα υπαρξιακής αναφοράς και όχι απλώς εορταστικής μνήμης.
Η Ενανθρώπηση αποκαλύπτεται ως θεολογικό γεγονός και με διαρκές ανθρωπολογικό περιεχόμενο, υπενθυμίζοντας ότι η ανθρώπινη ύπαρξη νοηματοδοτείται μέσα από τη σχέση, την ελευθερία και την αγάπη.
Σε έναν κόσμο που συχνά δοκιμάζεται από αποξένωση και αβεβαιότητα, το φως της Βηθλεέμ παραμένει σταθερό σημείο προσανατολισμού.
Όχι ως υπόσχεση εύκολων λύσεων, αλλά ως ήσυχη και διαρκής μαρτυρία ότι η ιστορία και ο άνθρωπος μπορούν να μεταμορφώνονται όταν συναντούν την αλήθεια της θείας συγκατάβασης.
ΠΗΓΗ:ΡΟΜΦΑΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου