...

 

  Συνδυασμός κλήσης και κλίσεως.

Του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη (εφημ. Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Βόλου) Ι.Μ. Δημητριάδος και Αλμυρού

---

Την κλήση των τεσσάρων πρώτων μαθητών του Χριστού, μας περιγράφει στην σημερινή Eυαγγελική περικοπή ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί.

Οι πρώτοι που εκλήθησαν, ήταν τα δύο αδέρφια, ο Ανδρέας και ο Πέτρος και σε δεύτερη στιγμή οι υιοί Ζεβεδαίου, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης.

Και τα τέσσερα αυτά πρόσωπα, ήταν αλιείς, άνθρωποι του μόχθου, οι οποίοι προσπαθούσαν με πάρα πολύ κόπο να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, όμως, πέρα των καθημερινών ενασχολήσεών των, είχαν μέσα τους και τον πόθο της λυτρώσεως του Ισραήλ, τον ερχομό του Μεσσία.

Και είδαμε τον Κύριό μας να τους πλησιάζει και μάλιστα εν ώρα εργασίας και απλά να τους καλεί να τον ακολουθήσουν.

Δεν γνώριζαν ποιόν είχαν απέναντί τους.

Είχαν κάποιες ελάχιστες πληροφορίες από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, του οποίου ήταν ακόλουθοι, έχοντας ακούσει τη διδασκαλία του, και εκείνος τους προέτρεψε, τον Ανδρέα συγκεκριμένα, να σταματήσουν, πλέον, να βρίσκονται μαζί του και να ακολουθήσουν τον Ιησού.

Η κατάσταση στην οποία βρέθηκαν, όπως μπορούμε να φανταστούμε, ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Έπρεπε να αφήσουν τα πάντα πίσω τους, εργασία, οικογένειες, προσωπική ζωή και να βαδίσουν σε έναν άγνωστο δρόμο με κάποιον που, καλά-καλά, δεν γνώριζαν.

Όπως και έγινε, άφησαν όλα τα εγκόσμια, θα μπορούσαμε να πούμε, και ακολούθησαν σαν άλλοι σημερινοί μοναχοί, αφιερωμένοι στον πρώτο ηγούμενο τον Χριστό. Μάλιστα, Εκείνος τους αποκάλυψε πως από απλούς αλιείς ιχθύων, θα τους μετέτρεπε, θα τους μεταμόρφωνε σε αλιείς ανθρωπίνων ψυχών.

Τι θα πρέπει εμείς να εμπεδώσουμε σήμερα, λοιπόν, από αυτό το κάλεσμα του Κυρίου μας προς τους τέσσερις αυτούς ανθρώπους; Πρώτα απ’ όλα, πως όλοι μας, σε κάποιο σημείο της ζωής μας, θα δεχτούμε αυτό το συγκεκριμένο, σωτήριο κάλεσμα.

Η εκκλησία μας με τη Θεία Οικονομία που την χαρακτηρίζει, μας προετοιμάζει από πολύ νωρίς, έτσι ώστε να είμαστε έτοιμοι όχι για την κλήση που οπωσδήποτε θα δεχτούμε από τον Χριστό, αλλά για να την κατανοήσουμε, κάνοντάς την βίωμα ζωής και να μην Του γυρίσουμε την πλάτη. Όλη αυτή η διαδικασία γίνεται με το βάπτισμά μας.

Δεχόμαστε, λοιπόν, πέρα της κοσμικής τελετής που κάποιοι μόνο για αυτήν ενδιαφέρονται, την πνευματική μας εκκίνηση.

Ο Χριστός, και ας μην καταλαβαίνουμε πολλά, εκείνη την ημέρα μας ανοίγει την αγκαλιά Του, μας καθιστά συγκοινωνούς του δικού Του σώματος και αίματος, εγκαλώντας και προστατεύοντάς μας, ταυτόχρονα, από κάθε δαιμονική επίθεση. Και ένα δεύτερο που πρέπει να μας απασχολήσει και μάλιστα πολύ σοβαρά και εις βάθος, είναι η κλίση η δική μας, η εσωτερική και η σωστή καλλιέργειά της.

Έχοντας μια ξεκάθαρη σχέση με τον Χριστό, μία σωστή μυστηριακή ζωή, μπορούμε, από όποια θέση κι αν είμαστε, ό,τι δουλειά κι αν κάνουμε, σε όποια οικογενειακή κατάσταση κι αν βρισκόμαστε, να είμαστε κι εμείς μέλη της χορείας των φωτισμένων Αποστόλων.

Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι θα γίνουμε είτε μοναχοί είτε κληρικοί, δεν είμαστε όλοι για όλα και δεν ζητά κάτι τέτοιο ο Χριστός από εμάς. Μας θέλει πιστούς, σταθερούς, ελεύθερους, χαρούμενους και υγιείς ψυχή τε και σώματι, διότι μόνο καθ’ αυτόν τον τρόπο και την κλήση την δική Του θα αντιλαμβανόμαστε, που ως Θεός απείρου αγάπης, συνεχώς μας προσφέρει, αλλά και την δική μας κλίση προς Εκείνον θα την ξεκαθαρίζουμε και θα την ξεχωρίζουμε από κάθε τι μας κάνει αδύναμους και ασταθείς, γεμάτους αμφιβολίες πολλές φορές.

Αδελφοί, «γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ιωάννης 8:32).

Γνωρίζοντας, λοιπόν, την αλήθεια που είναι μόνο ο Χριστός, ευρισκόμενος ζωντανός, πάντα και πάντοτε εντός της Αγίας μας Εκκλησίας, θα μπορέσουμε όλοι μαζί ενωμένοι, ως ένα σώμα, σώμα Χριστού, να πορευθούμε και να κρατηθούμε σε τροχιά ανοιχτής γραμμής και επικοινωνίας μαζί Του.

Η κλήση του Θεού σε συνδυασμό μετά της δικής μας εσωτερικής, προσωπικής κλίσεως, θα μας καθιστά μετόχους ελευθερίας, σωτηρίας, αιωνίου ζωής και βασιλείας.
Αμήν.

ΠΗΓΗ:ROMFEA.GR