...

 

Ἡ Γέννησις τοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ

 Εὐαγγελικὸ καί Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα 

Κυριακῆς 25 Δεκεμβρίου 2022

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 25 Δεκεμβρίου 2022, Ἡ Γέννησις τοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ματθ. β΄ 1-12)

Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρῴδου τοῦ βασιλέως, ἰδοὺ μάγοι ἀπὸ ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα
2 λέγοντες· ποῦ ἐστιν ὁ τεχθεὶς βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καὶ ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ. 3 Ἀκούσας δὲ Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς ἐταράχθη καὶ πᾶσα Ἱεροσόλυμα μετ᾿ αὐτοῦ, 4 καὶ συναγαγὼν πάντας τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ γραμμα-τεῖς τοῦ λαοῦ ἐπυνθάνετο παρ᾿ αὐτῶν ποῦ ὁ Χριστὸς γεννᾶται. 

5 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας· οὕτω γὰρ γέγραπται διὰ τοῦ προφήτου· 6 καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ. 7 Τότε Ἡρῴδης λάθρα καλέσας τοὺς μάγους ἠκρίβωσε παρ᾿ αὐτῶν τὸν χρόνον τοῦ φαινομένου ἀστέρος,

 8 καὶ πέμψας αὐτοὺς εἰς Βηθλεὲμ εἶπε· πορευθέντες ἀκριβῶς ἐξετάσατε περὶ τοῦ παιδίου, ἐπὰν δὲ εὕρητε, ἀπαγγείλατέ μοι, ὅπως κἀγὼ ἐλθὼν προσκυνήσω αὐτῷ. 9 οἱ δὲ ἀκούσαντες τοῦ βασιλέως ἐπορεύθησαν· καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτούς, ἕως ἐλθὼν ἔστη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον· 10 ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα,

 11 καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν· 12 καὶ χρηματισθέντες κατ᾿ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρῴδην, δι᾿ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν αὐτῶν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Ὅταν λοιπόν ὁ Ἰησοῦς γεννήθηκε στή Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας τίς ἡμέρες τοῦ βασιλιᾶ Ἡρώδη, ἰδού, σοφοί ἀστρονόμοι ἀπό τά μέρη τῆς ἀνατολῆς ἦλθαν στά Ἱεροσόλυμα 2 καί ἄρχισαν νά ρωτοῦν: Ποῦ εἶναι ὁ βασιλιάς τῶν Ἰουδαίων πού τώρα τελευταῖα γεννήθηκε; Διότι εἴδαμε τό ἀστέρι του νά ἀνατέλλει καί νά δίνει ἔτσι τήν εἴδηση γιά τή γέννηση τοῦ νέου βασιλιᾶ, καί ἤλθαμε νά τόν προσκυνήσουμε. 3 Ὅταν ὅμως ὁ βασιλιάς Ἡρώδης ἄκουσε τά λόγια αὐ­τά πού εἶπαν οἱ μάγοι, ταράχθηκε, ἐπειδή φοβήθηκε μή­­πως ὁ νέος βασιλιάς γίνει ἀντίζηλός του. Συγχρό­νως ὅμως ταράχθηκαν μαζί μ’ αὐτόν καί οἱ κάτοικοι ὅ­λης τῆς πόλεως τῆς Ἱερουσαλήμ, ἐπειδή φοβήθηκαν μή­πως ἡ ταραχή τοῦ σκληροῦ Ἡρώδη ξεσπάσει πά­νω τους. 4 Τότε λοιπόν μάζεψε ὁ Ἡρώδης ὅλους τούς ἀρχιερεῖς καί τούς γραμματεῖς τοῦ λαοῦ, πού θεωροῦνταν γνῶ­στες καί διδάσκαλοι τοῦ νόμου, καί ζητοῦσε νά μάθει ἀπ’ αὐ­τούς σέ ποιό μέρος σύμφωνα μέ τίς προφητεῖες θά γεννιόταν ὁ Χριστός, ὁ Μεσσίας δηλαδή καί βασιλιάς τοῦ Ἰσραήλ. 

5 Αὐτοί τοῦ εἶπαν: Γεννιέται στή Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, διότι ἔτσι ἔχει γραφεῖ ἀπό τόν Θεό μέσῳ τοῦ προφήτη Μιχαία: 6 Καί σύ, Βηθλεέμ, πού περιλαμβάνεσαι στή χώρα τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα, ἄν καί φαίνεσαι μικρό χωριό, δέν εἶσαι καθόλου ἡ πιό ἀσήμαντη πόλη ἀπό τίς πρωτεύουσες πού ξεχωρίζουν στήν περιοχή τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα. Καί δέν εἶσαι ἡ πιό μικρή, διότι ἀπό σένα θά βγεῖ ἄρχοντας, ὁ ὁποῖος θά ποιμάνει τό λαό μου τόν Ἰσραήλ.

 7 Τότε ὁ Ἡρώδης, ἀφοῦ κάλεσε κρυφά τούς μάγους, ἐξακρίβωσε ἀπ’ αὐτούς τό διάστημα τοῦ χρόνου πού μεσολάβησε ἀπό τότε πού ἄρχισε νά φαίνεται τό ἄστρο. 8 Κι ἀφοῦ τούς ὁδήγησε νά πᾶνε στή Βηθλεέμ, τούς εἶπε: Πηγαίνετε ἐκεῖ καί ἐξετάστε μέ κάθε ἀκρίβεια κάθε τι σχετικά μέ τό παιδί. Κι ὅταν μαζέψετε πληροφορίες, φέρτε μου εἴδηση, γιά νά ἔλθω κι ἐγώ στή Βηθλεέμ νά τό προσκυνήσω. 9 Αὐτοί λοιπόν, ἀφοῦ ἄκουσαν τά λόγια τοῦ βασιλιᾶ, ἔφυγαν γιά τή Βηθλεέμ. Καί νά, τό ὑπερφυσικό ἀστέρι πού ἔλαμπε καί τήν ἡμέρα, τό ἴδιο ἀστέρι πού εἶδαν ἐξαρχῆς στήν ἀνατολή του, πήγαινε μπροστά ἀπ’ αὐ­τούς, μέχρι πού ἦλθε καί στάθηκε πάνω ἀπ’ τό σπίτι πού ἦταν τό παιδί.

 10 Μόλις λοιπόν οἱ μάγοι εἶδαν τό ἄστρο, χάρηκαν μέ πολύ μεγάλη χαρά, διότι εἶχαν πλέον ἀσφαλή ὁδηγό. 11 Κι ὅταν ἦλθαν στό σπίτι, εἶδαν τό παιδί μέ τή μητέρα του Μαρία, κι ἀφοῦ ἔπεσαν στή γῆ, τό προσκύνησαν· κι ἀνοίγοντας τά θησαυροφυλάκιά τους τοῦ πρόσφεραν δῶρα: χρυσάφι, κι ἀπ’ τά πολύτιμα ἀρώματα τῆς Ἀραβίας λιβάνι καί σμύρνα.

 12 Ἐπειδή ὅμως ὁ Θεός τούς ἔδωσε στό ὄνειρό τους τήν ὁδηγία νά μήν ξαναγυρίσουν στόν Ἡρώδη, ἀναχώ­ρη­σαν ἀπό ἄλλο δρόμο γιά τήν πατρίδα τους.

Τὸ ἀκατάληπτο μυστήριο 

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 25 Δεκεμβρίου 2022, Ἡ Γέννησις τοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ (Γαλάτ. δ΄ 4-7)

Ἀδελφοί, ὅτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱο­θε­σίαν ἀπολάβωμεν. Ὅτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ. ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ’ υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κλη­ρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ.

ΤΟ ΑΚΑΤΑΛΗΠΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ

Χριστούγεννα! Οἱ καμπάνες τῶν ἱερῶν ναῶν μας χτυποῦν χαρμόσυνα τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἀπὸ νωρὶς τὸ πρωί· πρὶν ἀκόμη ἀνατείλει ὁ ἥλιος. Διότι σήμερα γεννᾶται ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἀνατέλλει ἕνας ἄλλος Ἥλιος, ὁ πνευματικὸς Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης. «Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἀνατολὴ ἀνατολῶν», ψάλλουμε σὲ ἕνα τροπάριο τοῦ Ὄρθρου. Ποιά καρδιὰ μπορεῖ νὰ μείνει παγωμένη καὶ σκοτεινή, ἀσυγκίνητη μπροστὰ στὸ μέγα γεγονὸς τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως;

1. Ὁ Βασιλιὰς γίνεται δοῦλος

Τὸ κοσμοσωτήριο αὐτὸ γεγονὸς μᾶς περιγράφει καὶ ἡ ἀποστολικὴ περικοπὴ τῆς ἡμέρας αὐτῆς, ἀπὸ τὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου. «Ὅτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξα­πέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον», ἀναφέρει ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος. Δηλαδή, ὅταν συμπληρώθηκε ὁ κατάλληλος χρόνος, ὅταν ἔφθασε ὁ καιρὸς ποὺ εἶχε ὁρίσει ἡ πανσοφία τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεὸς ἀπέστειλε στὸν κόσμο τὸν Υἱό του, ὁ Ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος, γεννήθηκε ἀπὸ γυναίκα, τὴν Παρθένο Μαρία, καὶ ὑποτάχθηκε στὸν Μωσαϊκὸ Νόμο σὰν ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος, σὰν ἕνας ταπεινὸς δοῦλος.

Σαστίζει κανεὶς μπροστὰ στὴν ἄπειρη συγκατάβαση τοῦ πανάγαθου Θεοῦ. Δὲν ἀπέστειλε ἕναν ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο, ἕναν προφήτη, οὔτε ἕναν ἄγ­γελο, ἀλλὰ τὸν ἀγαπητό του, τὸν ἴδιο τὸν μονάκριβο Υἱό του. Καὶ Τὸν ἀπέστειλε γιὰ μᾶς τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους. Μά­λιστα δὲν Τὸν ἀπέστειλε μὲ κάποια λαμπρὴ συνοδεία ἀγγέλων καὶ ἁγίων, μέσα σὲ ὑπερκόσμια δόξα, μὲ σαλπίσματα ποὺ προαναγγέλλουν τὴν ἔλευσή του, ἀλλὰ ταπεινά. Γεννᾶται ὁ ἐπουράνιος Θεὸς καὶ γίνεται ἄνθρωπος στὴ γῆ. Συγκαταβαίνει καὶ παίρνει μορφὴ δούλου Ἐκεῖνος, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ Βασιλιὰς τῶν πάντων. Ὑποτάσσεται σὲ ὅλες τὶς διατάξεις τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου ὁ ἴδιος ὁ Νομοδότης.

Ποιές λέξεις μποροῦν νὰ περιγράψουν τὴν ἀπερίγραπτη συγκατάβαση, τὴ βαθύτατη ταπείνωση τοῦ Κυρίου μας; Δικαίως χτυποῦν σήμερα οἱ καμ­­πάνες· σκιρτᾶ καὶ πανηγυρίζει ὁλόκλη­ρη ἡ οἰκουμένη καὶ μᾶς προτρέπει ὁ ἱε­ρὸς ὑμνογράφος: «ἐν εὐφροσύνῃ ἀνυ­­μνήσατε, λαοί»!

2. Ὁ δοῦλος βασιλιὰς

Σὲ τί ἀποσκοποῦσε ὅμως ἡ ἄπειρη αὐ­τὴ συγκατάβαση τοῦ Κυρίου; Μᾶς τὸ ἐξηγεῖ στὴ συνέχεια τῆς περικοπῆς ὁ θεῖος Ἀπόστολος. Μᾶς περιγράφει τὸν σκοπὸ τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως. Ὁ Θεὸς ἀπέστειλε στὸν κόσμο τὸν Υἱό του, προκειμένου νὰ ἐξαγοράσει, νὰ ἀπελευθερώσει ἐκείνους ποὺ ἦταν ὑποδουλωμένοι στὸν Νόμο. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ αὐτὴ ὅλοι μποροῦμε νὰ λάβουμε τὴν υἱοθεσία ποὺ μᾶς εἶχε ὑποσχεθεῖ ὁ Θεός. Συνεπῶς δὲν εἶσθε πλέον δοῦλοι ἐσεῖς οἱ πιστοί, λέει, ἀλλὰ εἶσθε υἱοὶ τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐπειδὴ εἶσθε υἱοὶ τοῦ ἐπουράνιου Πατέρα, γι᾿ αὐτὸ ἀπέστειλε ὁ Θεὸς στὶς καρδιές σας τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ Ὁποῖο σᾶς δίνει τὴν παρρησία καὶ τὸ θάρρος νὰ ἀποκαλεῖτε τὸν Θεὸ «ἀββᾶ», δηλαδὴ Πατέρα.

Ἑπομένως, ὅποιος πιστεύει στὸν Χριστό, δὲν εἶναι πλέον δοῦλος, ἀλλὰ εἶναι «κατὰ χάριν» υἱὸς τοῦ Θεοῦ. «Εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ». Ἐφόσον δὲ εἶναι υἱός, ἔχει καὶ ὅλα τὰ κληρονομικὰ δικαιώματα τοῦ υἱοῦ. Εἶ­ναι συγχρόνως καὶ κληρονόμος τοῦ Θεοῦ. Γίνεται δὲ κληρονόμος διαμέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Μποροῦμε τώρα νὰ θαυμάσουμε τὸ ὕψος, στὸ ὁποῖο μᾶς ἀνεβάζει σταδιακὰ ὁ Κύριος μὲ τὴ θεία Ἐνανθρώπησή του: Ἐνῶ ἤμασταν δοῦλοι, Ἐκεῖνος μᾶς ἐλευθερώνει. Καὶ ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ ἐπιπλέον μᾶς καθιστᾶ «υἱοὺς Θεοῦ»! Μποροῦμε νὰ ὀνομάζουμε τὸν Θεὸ «Πατέρα» καὶ νὰ καταφεύγουμε σ᾿ Ἐκεῖνον σὲ κάθε μας ἀνάγκη. Καὶ πάλι ὅμως δὲν ἀρκεῖται μόνο σὲ αὐτὰ ὁ παν­άγαθος Κύριος. Ὡς υἱοὺς μᾶς καθιστᾶ καὶ κληρονόμους του. Δὲν μᾶς χαρίζει χωράφια, ἐπίγεια κτήματα καὶ φθαρτὲς περιουσίες, ἀλλὰ Βασιλεία· οὐράνια Βασιλεία· αἰώνια Βασιλεία! Ὁ δοῦλος, λοιπόν, μπορεῖ πλέον νὰ γίνει βασιλιάς. Ὁ φτωχὸς ἐδῶ στὴ γῆ νὰ γίνει πάμπλουτος στὸν Οὐρανό. Σὲ τί ὕψος μᾶς καλεῖ ὁ Θεός! Μᾶς κάνει συμβασιλεῖς του· ἐμᾶς τοὺς πτωχοὺς καὶ χοϊκοὺς ἀνθρώπους!

Ἂς πάψουμε λοιπὸν νὰ ἐπιθυμοῦμε τὰ γήινα, τὰ χαμερπή, τὰ προσωρινά. Ὁ σαρκωθεὶς Θεὸς μᾶς χαρίζει τὰ οὐράνια, τὰ ὑψηλά, τὰ αἰώνια! Ἂς γονατίσουμε δὲ ταπεινὰ καὶ εὐλαβικὰ ἐνώπιόν Του γιὰ νὰ Τοῦ ἐκφράσουμε τὴν εὐγνωμοσύνη μας γιὰ τὰ ἀνεκτίμητα δῶρα τῆς ἀγάπης του καὶ ἂς προσκυνήσουμε τὸν τεχθέντα Βασιλιά, ὁ Ὁποῖος μὲ τὴ θεία Γέννησή του παίρνει ἐμᾶς τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους, τοὺς δούλους, καὶ μᾶς ἀνεβάζει στὸν δικό του βασιλικὸ θρόνο. «Κύριε, δόξα Σοι»!