...

 

Χριστούγεννα με τον Χριστό.

Αναστάσιος Γ. Λέκκας

συντ. Δικηγόρος

---

 

Όταν ζούμε στην ατμόσφαιρα και το κλίμα του Κοσμοϊστορικού-πνευματικού Γεγονότος των Χριστουγέννων, που γιορτάζονται από εκατομμύρια Χριστιανών σ' όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων έχουμε την ευλογία του Θεού να συνυπάρχουμε κι εμείς οι Έλληνες, τότε, αναμφίβολα, τίθεται το ερώτημα εάν πράγματι γνωρίζουμε την αλήθεια και το νόημα αυτής της Μεγάλης Γιορτής.

Η εμπειρική γνώση και διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού μας ξεκαθαρίζει και λέει: Όταν μιλάμε για τα Χριστούγεννα εννοούμε ή πρέπει να εννοούμε την «εν χρόνω» γέννηση-σάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού από την Παναγία Παρθένο Μαρία, εν αληθεία Θεοτόκο και Μητέρα του Ιησού Χριστού, ο οποίος εν φύσει Θεός, Ομοούσιος με τον Πατέρα Του και το Άγιο Πνεύμα, έγινε με την ενσάρκωσή Του και φύσει άνθρωπος ομοούσιος με τον άνθρωπο κατά πάντα τα ιδιώματα, εκτός της αμαρτίας.

Η ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού, που έγινε με την θέληση του Υιού, την ευδοκία του Πατρός και την συνέργεια του Αγίου Πνεύματος, υλοποίησε το προαιώνιο σχέδιο του Θεού για την επιστροφή του πεπτωκότος ανθρώπου στην αρχέγονη δόξα και το Φως του Θεού από τα οποία είχε και έχει ξεπέσει ο άνθρωπος.

Τώρα πια, αποκαταστάθηκε η κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό, κοινωνία που είχε χαθεί με την πτώση του ανθρώπου, και η απώλεια αυτή απέκλειε το καθ΄ ομοίωση.

Τώρα πια, με την ενανθρώπηση του Χριστού, και την κατά συνέπεια ένωση της ανθρώπινης και Θεϊκής φύσης στο πρόσωπο του Χριστού, προσφέρεται από τον Θεό στον άνθρωπο, ως Θείο Δώρο, η δυνατότητα να φτάσει ο άνθρωπος, με τον πνευματικό του αγώνα, από το βάθος της ταπείνωσης στην ανιδιοτελή και ανυπόκριτη Αγάπη, στο Φως και την δόξα του Θεού, στη θέωση.

Γι' αυτούς, και πολλούς άλλους λόγους η ενανθρώπηση του Χριστού είναι ένα εξαιρετικά Μεγάλο ιστορικό γεγονός που άλλαξε τελείως την ζωή και την ύπαρξη του ανθρώπου.

Συγχρόνως όμως, αυτή η ενανθρώπιση, είναι και ένα γεγονός-δώρο Θεού, ασύλληπτης πνευματικής αξίας, αφού καταργείται πλέον για τον άνθρωπο ο θάνατος, ο Σατανάς και η αμαρτία.

Ένα τέτοιο, επομένως, γεγονός αξίζει και πρέπει να γιορτάζεται με κάθε λαμπρότητα, όπως άλλωστε συμβαίνει κάθε χρόνο από εκατομμύρια πιστών Χριστιανών, αλλά και άλλων, σ' όλο τον κόσμο, αρκεί, βεβαίως, να μη χάνονται τα βαθιά νοήματα αυτού του γεγονότος.

Να μη γίνονται, δηλαδή, υπερβολές που δείχνουν να είναι σοβαρές αποκλίσεις από το Πνεύμα της Μεγάλης Γιορτής.

Ο Χριστός ήρθε ειρηνικά και ταπεινά για να μας λυτρώσει από τα πάθη εκείνα που μας απομάκρυναν και μας απομακρύνουν από Αυτόν.

Ήρθε και έγινε όμοιος με εμάς, εκτός της αμαρτίας. Το πρόβλημα, όμως, είναι αν εμείς αγωνιζόμαστε να ήμαστε, όσο για τον άνθρωπο είναι εφικτό, όμοιοι με Εκείνον.

Αυτό μπορεί να γίνει δυνατό: Αν διώξουμε από τον νου και την καρδιά μας το σκοτάδι που αμαυρώνει την ψυχή μας, που μας κάνει φίλαυτους και εγωιστές, ιδιοτελείς και σκληρούς και εχθρούς του Θεού, με την έννοια ότι θέλουμε να γίνεται το θέλημα το δικό μας, και όχι εκείνο του Θεού.

Αν, αντίθετα, στο νου και την καρδιά μας αφήσουμε να μπει το Φως του Θεού, γιατί μόνο αυτό ενεργοποιεί την νοερή ενέργεια της καρδιάς, που μας κάνει ταπεινούς και φιλάνθρωπους, ανιδιοτελείς και οικείους του Θεού.

Αν, κοντολογίς, μπορέσουμε να φτάσουμε στην φάτνη του Χριστού, και προσφέρουμε στο θείο βρέφος, ταπεινά, τα δικά μας δώρα: τον καθαρό και φωτισμένο νου και την καρδιά μας.

Έτσι μόνον, θα μπορέσουμε να μιλάμε και κυρίως να νιώθουμε Καλά και Ευλογημένα Χριστούγεννα.

Χριστούγεννα χωρίς Χριστό

Χριστούγεννα χωρίς Χριστό και τούτα πάλι θα 'ναι,

μεσ'τις καρδιές τα Λόγια Σου σβήσανε δε χωράνε.

Να φτάσουνε δε νοιάζονται στου Δείπνου το Ποτήρι,

άφησαν πίσω την Πηγή, τους τρώει το λιοπύρι.

Χιλιάδες φώτα ανάβουνε, δε σβήνουν το σκοτάδι,

για τη χαρά τους ψάχνουνε στ' ασέληνο το βράδυ.

Τη φάτνη Σου δε φτιάξανε ποτέ μεσ'την καρδιά τους,

ψεύτικα αστέρια κάνανε, που κλέβουν τη χαρά τους.

Τις καλαμιές στον κάμπο Σου οι δυνατοί θερίζουν,

ζωές στ' αλώνια χάνονται και τις ψυχές λυγίζουν.

Τα χέρια μ' αίμα πλένουνε οι σύγχρονοι Ηρώδες,

στον κόσμο τρόμο σπέρνουνε, ανέμους και κυκλώνες.

Κι αφού ανέμους συμφοράς σ' όλη τη γη σκορπίζουν,

ψεύτικες φάτνες κάνουνε, θέλουν να τις στολίζουν,

με φώτα ποικιλόχρωμα, κάθε λογής στολίδια,

Χριστούγεννα χωρίς Χριστό, δακρύζουν τα λουλούδια.

Οι πόλεις είναι σκοτεινές, κι ας είναι φωτισμένες,

Χριστούγεννα δεν ήρθανε, κι είναι οι ψυχές θλιμμένες.

Μένουνε λίγες να ζητούν το Άστρο στον Ουρανό Σου,

στην παγωνιά να γίνονται το λίκνο το δικό Σου.