...

 

Ἐπενδύσεις στὴν τράπεζα τοῦ Οὐρανοῦ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα καί Ἀποστολικὸ 

Κυριακῆς 26 Φεβρουαρίου 2023

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 26 Φεβρουαρίου 2023, Τῆς Τυροφάγου (Ματθ. ς΄ 14-21)

Eἶπεν ὁ Κύριος· ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι· θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.

 

ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

««Θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ»

Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ εἶναι τὸ κατώφλι τῆς πνευματικότατης αὐτῆς περιόδου, κατὰ τὴν ὁποία ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μέσα ἀπὸ τὸν πλοῦτο τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν, τῶν κατανυκτικῶν ὕμνων καὶ τῶν ἱερῶν ἀναγνωσμάτων ἀποσπᾶ τὸ βλέμμα μας ἀπὸ τὴν παροδικότητα αὐτῆς τῆς ζωῆς καὶ τὸ στρέφει στὸν Οὐρανό, στοὺς οὐράνιους θησαυροὺς ποὺ μᾶς κληροδότησε ὁ Κύριος μὲ τὸ Πάθος καὶ τὴν Ἀνάστασή του.

Σὲ αὐτὸ μᾶς προτρέπουν καὶ οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου, ποὺ ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα. Νὰ μὴν ἐπενδύουμε, δηλαδή, στὴν ἀπόκτηση τοῦ ἐπίγειου πλούτου, ποὺ εἶναι πρόσκαιρος, ἀλλὰ κάνοντας ἐλεημοσύνες νὰ ἀποταμιεύουμε ἀσύλητους καὶ αἰώνιους θησαυροὺς στὴν τράπεζα τοῦ Οὐρανοῦ.

Ποιοί εἶναι ὅμως οἱ οὐράνιοι αὐτοὶ θησαυροὶ καὶ πῶς τελικὰ τοὺς κερδίζει ὁ ἄνθρωπος;

1. Οἱ ἀσύλητοι οὐράνιοι θησαυροὶ

Οἱ οὐράνιοι θησαυροὶ εἶναι τὰ ἄρρητα, τὰ ἀπερίγραπτα ἀγαθὰ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Α΄ Κορ. β΄ 9). Εἶναι δηλαδὴ τὰ μυστηριώδη καὶ κρυμμένα ἀγαθά, τὰ ὁποῖα ἑτοίμασε ὁ Θεὸς γιὰ ἐκείνους ποὺ Τὸν ἀγαποῦν, καὶ τὰ ὁποῖα δὲν εἶδε ἀνθρώπινο μάτι, οὔτε τὰ ἄκουσε κανείς, οὔτε ἀνθρώπινος νοῦς μπορεῖ νὰ τὰ φαν­τασθεῖ. Εἶναι ἡ αἰώνια ζωή, τὰ ἀγαθὰ τοῦ Παραδείσου, ποὺ ἔχουν ἑτοιμασθεῖ γιὰ τοὺς εὐσεβεῖς, γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ.

Εἶναι πρωτίστως ἡ πλήρης καὶ διαρκὴς ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Παράδεισος, ὁ οὐράνιος θησαυρός, ἡ ἀπόλαυση τῶν δικαίων καὶ τῶν Ἁγίων. Ὁ Κύριος εἶναι «ὁ διανέμων τὸν κλῆρον· ἐκεῖνος ὁ ἀγαθὸς κλῆρος· ἐκεῖνος ἡ ἀγαθὴ μερίς· ἐκεῖνος ὁ τὴν μερίδα σοι χαριζόμενος· ἐκεῖνος ὁ πλουτίζων· ἐκεῖνος ὁ πλοῦτος, ὁ δεικνύς σοι τὸν θησαυρόν, καὶ θησαυρός σοι γινόμενος» (PG 44, 1301), περιγράφει πο­λὺ ὄμορφα ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, ἀδελφὸς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Ὁ Χριστός, δηλαδή, μοιράζει τὸν κλῆρο καὶ Αὐτὸς ὁ ἴδιος εἶναι ὁ κλῆρος ποὺ λαμβάνεις. Αὐτὸς εἶναι ἡ ἀγαθὴ μερίδα καὶ ὁ Ἴδιος εἶναι ποὺ σοῦ χαρίζει τὴ μερίδα αὐτή. Αὐτὸς σὲ πλουτίζει καὶ ὁ Ἴδιος εἶναι ὁ πλοῦτος ποὺ λαμβάνεις. Αὐτὸς σοῦ δείχνει τὸν θησαυρὸ καὶ Αὐτὸς ὁ ἴδιος εἶναι ὁ θησαυρός σου.

Ὁ θησαυρὸς δὲ αὐτὸς εἶναι ἀσύλητος. «Οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει»· δὲν τὸν φθείρει ὁ σκόρος, οὔτε σαπίζει. Φυλάσσεται ἐκεῖ, «ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν», ὅπως ἀκούσαμε στὴν εὐαγγελικὴ περικοπή. Δὲν μπορεῖ δηλαδὴ νὰ κλαπεῖ. Ὁλόκληρος χαρίζεται στὸν ἄνθρωπο. Πῶς λοιπὸν μπορεῖ κάποιος νὰ κερδίσει τὸν θησαυρὸ αὐτό;

2. Ἡ ἀποδοχὴ τῆς κληρονομιᾶς

Εἶναι τόσο πολύτιμος καὶ ἀκριβὸς ὁ θησαυρὸς αὐτός, ποὺ τίποτε τὸ ὑλικὸ δὲν μπορεῖ νὰ προσφέρει ὡς ἀντάλλαγμα ὁ φτωχὸς ἄνθρωπος γιὰ νὰ τὸν ἀποκτήσει μόνος του. Δὲν ἀγοράζεται, οὔτε δίνεται ὡς ἀμοιβὴ στὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ ὡς δωρεά. Δηλαδὴ προσφέρεται, χαρίζεται, κληροδοτεῖται ἀ­πὸ τὸν δωρεοδότη Κύριο.

Τὸ μόνο ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε γιὰ νὰ τὸν ἀποκτήσουμε εἶναι νὰ τὸν ἀποδεχθοῦμε, νὰ δείξουμε τὴν ἔμπρακτη συγκατάθεσή μας.

Αὐτὸ γίνεται μὲ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. «Ἡ ἐντολὴ αὐτοῦ ζωὴ αἰώνιός ἐστι» (Ματθ. ιβ΄ 50). Ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ θείου θελήματος, ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἑνώνει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεό, τοῦ χαρίζει τὴν αἰώνια ζωή, τὰ ἀγαθὰ τοῦ Οὐρανοῦ. Γιὰ τὴν ἀπόκτηση τοῦ οὐράνιου θησαυροῦ ἀπαραίτητη εἶναι καὶ ἡ μετοχή μας στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, στὰ ἱερὰ Μυστήρια: Μὲ τὴν προσέλευσή μας στὴν ἱερὰ Ἐξομολόγηση, ὅπου ἐλευθερώνεται ἡ ψυχή μας ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας. Μὲ τὴ μετοχή μας στὴ θεία Εὐχαριστία, κατὰ τὴν ὁποία λαμβάνουμε τὸν «πολύτιμο μαργαρίτη», τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Γιὰ τὰ οὐράνια ἀγαθά, γιὰ τὴν ἀπόκτηση τοῦ οὐράνιου θησαυροῦ, τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀξίζει νὰ θυσιάσει κανεὶς κάθε ἐπίγειο πλοῦτο, κάθε ὑλικὴ ἀπόλαυση. Διότι εἶναι θησαυρὸς αἰώνιος· ὁ μόνος θησαυρὸς ποὺ ἱκανοποιεῖ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου.

«Ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή», μᾶς θυμίζει τὸ Δοξαστικὸ τῶν Αἴνων τῆς σημερινῆς ἡμέρας. Στὸ τέλος τῆς ἁγίας αὐτῆς περιόδου, ποὺ ξεκινᾶ ἀπὸ σήμερα, ἡ Ἐκκλησία μας θὰ προβάλει ἐνώπιόν μας τὰ Ἄχραντα Πάθη τοῦ Κυρίου μας. Θὰ δοῦμε τὸν Παντοδύναμο στὴν ἄκρα ταπείνωσή του, προκειμένου νὰ μᾶς πλουτίσει πνευματικὰ μὲ τὴ θυσία του. Ἂς ἀγωνισθοῦμε νὰ θυσιάσουμε κάθε ἐπίγεια ἐφάμαρτη ἐπιδίωξή μας, ὥστε νὰ λάβουμε τὸν ἀτίμητο πλοῦτο τοῦ Οὐρανοῦ, τὴν ἕνωσή μας μαζί Του.

Κυριακή τῆς Τυροφάγου

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 26 Φεβρουαρίου 2023, Τῆς Τυροφάγου (Ρωμ. ιγ΄ 11- ιδ΄ 4)

11 Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν. 12 ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. 13 ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, 14 ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποι­εῖσθε εἰς ἐπιθυμίας.

Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πί­στει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλο­γισμῶν. 2 ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει. 3 ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρι­νέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο. 4 σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλό­τριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

11 Ἄς κάνουμε λοιπόν τά ἔργα αὐτά τῆς ἀγάπης ἀκού­ρα­στοι καί χωρίς ἀναβολή, γνωρίζοντας σέ ποιό καιρό ζοῦμε. Ζοῦμε σέ ἐποχή πού ἀπαιτεῖ ἐπειγόντως τήν ἄσκη­ση τῆς ἀρετῆς. Διότι εἶναι πλέον ὥρα νά σηκωθοῦμε ἀπό τόν ὕπνο τῆς ἀμέλειας, πού μᾶς κάνει δυσκολοκίνητους στό καλό. Διότι τώρα ἡ ἡμέρα τῆς δευτέρας παρουσίας, πού θά σημάνει τήν πλήρη ἀπολύτρωση τῶν πιστῶν, εἶ­ναι πλησιέστερη σέ μᾶς παρά τότε πού πιστέψαμε. Ἐάν λοι­πόν τότε δείξαμε ζῆλο καί δραστηριότητα, πολύ περισσότερο πρέπει νά τά δείξουμε καί τώρα. 12 Ἡ ζωή αὐτή, πού μοιάζει μέ νύχτα σκοτεινή, προχώ­ρη­σε, ἐνῶ ἡ ἡμέρα τῆς ἄλλης ζωῆς πλησίασε. Κι ἄν ἀκό­μη δέν ἔλθει ὁ Κύριος σύντομα μέ τήν ἔνδοξη δευ­τέ­ρα του παρουσία, ἔρχεται ὅμως γιά τόν καθένα μας μέ τό θάνατο. Πλησιάζει λοιπόν γιά τόν καθένα μας ἡ ἡμέ­­ρα τῆς ἄλλης ζωῆς. Ἄς ἀποθέσουμε λοιπόν σάν νυκτερινά ἐνδύματα τά ἔργα τῆς ἁμαρτίας, πού γίνο­νται στό σκοτάδι, καί ἄς ντυθοῦμε σάν ἄλλα ὅπλα τά φωτεινά ἔργα τῆς ἀρετῆς. 13 Ὅπως συμπεριφέρεται κανείς τήν ἡμέρα, πού τά βλέμ­­­­­­­­­­ματα πολλῶν τόν παρακολουθοῦν, ἔτσι καί μεῖς ἄς συμπεριφερθοῦμε μέ εὐπρέπεια καί σεμνότητα· ὄχι μέ ἄσε­μνα φαγοπότια καί μεθύσια, οὔτε μέ πράξεις αἰσ­χρό­­­τητας καί ἀσέλγειας, οὔτε μέ φιλονικίες καί ζηλο­τυ­πίες. 14 Ἀλλά φορέστε σάν ἔνδυμα τῆς ψυχῆς σας τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ὥστε στήν ὅλη ζωή σας νά μοιάσετε μ’ αὐτόν. Καί μή φροντίζετε γιά τή σάρκα, πῶς νά ἱκα­νο­­ποιεῖτε τίς παράνομες ἐπιθυμίες της. Τέτοια πρέπει νά εἶναι ἡ συμπεριφορά σας μέσα στήν κοινωνία πού ζεῖ­τε.

Υπάρχουν ὅμως καί μερικοί Χριστιανοί ἀδύνατοι στήν πίστη. Νά λοιπόν ποιά πρέπει νά εἶναι καί πρός αὐτούς ἡ συμπεριφορά σας: Νά δέχεστε μέ καλο­­σύ­νη ἐκεῖνον πού εἶναι ἀδύνατος στήν πίστη καί ἐξαρτᾶ τή σωτηρία του καί ἀπό τή διάκριση τῶν φαγη­­­τῶν καί τῶν ἡμερῶν, χωρίς νά συζητᾶτε καί νά ἐπικρίνετε τίς ἰδέ­ες του. 2 Ἄλλος βέβαια πιστεύει ὅτι δέν ἀπαγορεύεται νά φάει ὅλα τά φαγητά. Ἐνῶ ὁ ἀδύνατος στήν πίστη τρώει λαχανικά καί ἀποφεύγει τά ἄλλα φαγητά ἀπό τό φόβο μή­πως μολυνθεῖ ἀπ’ αὐτά. 3 Ἐκεῖνος πού λόγῳ τῆς ἰσχυρότερης πίστης του τρώει ἀπ’ ὅλα τά φαγητά, ἄς μήν περιφρονεῖ ὡς στενοκέφαλο ἐκεῖνον πού δέν τρώει ἀπ’ ὅλα. Κι αὐτός πού δέν τρώει ἀπ’ ὅλα, ἄς μήν κατακρίνει ἐκεῖνον πού τρώει. Διότι κι αὐτόν πού τρώει ἀπ’ ὅλα ὁ Θεός τόν προσέλαβε στήν Ἐκκλησία του. 4 Ποιός εἶσαι ἐσύ πού κατακρίνεις ξένο δοῦλο; Αὐτός δέν ἔχει ἐσένα Κύριο, ἀλλά τόν Θεό. Σέ σχέση μέ τόν Κύ­ριό του στέκεται ἤ πέφτει πνευματικά. Μάθε λοιπόν ὅτι ἐνῶ ἐσύ τόν κατακρίνεις, αὐτός θά σταθεῖ στερεός στήν πίστη. Διότι ὁ Θεός ἔχει τή δύναμη νά τόν ἀνορ­θώ­σει καί νά τόν στερεώσει.