...

 

Κυριακὴ τῶν Βαΐων

Εὐαγγελικὸ καί  ἈποστολικὸΑνάγνωσμα

 Κυριακῆς 28 Ἀπριλίου 2024.

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 28 Ἀπριλίου 2024, Κυριακή τῶν Βαΐων (Ἰωάν. ιβ΄ 1-18)

Ο οὖν Ἰησοῦς πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. 2 ἐποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει· ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ. 3 ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου. 4 λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτὸν παραδιδόναι· 5 διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς; 6 εἶπε δὲ τοῦτο οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ’ ὅτι κλέπτης ἦν, καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν. 7 εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς· ἄφες αὐτήν, εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτό. 8 τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ’ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. 9 Ἔγνω οὖν ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν Ἰουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστι, καὶ ἦλθον οὐ διὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον, ἀλλ’ ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἴδωσιν ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. 10 ἐβουλεύσαντο δὲ οἱ ἀρχιερεῖς ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν, 11 ὅτι πολλοὶ δι’ αὐτὸν ὑπῆγον τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐπίστευον εἰς τὸν Ἰησοῦν. 12 Τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα, 13 ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἔκραζον· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. 14 εὑρὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ’ αὐτό, καθώς ἐστι γεγραμμένον· 15 μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου. 16 Ταῦτα δὲ οὐκ ἔγνωσαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον, ἀλλ’ ὅτε ἐδοξάσθη ὁ Ἰησοῦς, τότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ἐπ’ αὐτῷ γεγραμμένα, καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ. 17 Ἐμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ’ αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν. 18 διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Ο Ἰησοῦς λοιπόν, χωρίς νά ἐμποδισθεῖ ἀπό τήν ἐπιβουλή αὐτή τῶν ἐχθρῶν του, ἕξι ἡμέρες πρίν ἀπό τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα ἦλθε στή Βηθανία, ὅπου ἔμενε ὁ Λάζαρος πού εἶχε πεθάνει καί ὁ Κύριος τόν εἶχε ἀναστήσει ἀπό τούς νεκρούς. 2 Οἱ συγγενεῖς λοιπόν τοῦ Λαζάρου, ἐπειδή αἰσθάνονταν μεγάλο σεβασμό καί εὐγνωμοσύνη πρός τόν Ἰησοῦ γιά τό θαῦμα πού εἶχε ἐπιτελέσει, τοῦ ἔκαναν δεῖπνο ἐκεῖ, καί ἡ Μάρθα ὑπηρετοῦσε. Ὁ Λάζαρος μάλιστα ἦταν ἕνας ἀπό ἐκείνους πού κάθονταν καί ἔτρωγαν στό τραπέζι μαζί του. 3 Στό μεταξύ ἡ Μαρία, ἀφοῦ ἀγόρασε γύρω στά τριακόσια εἴκοσι πέντε γραμμάρια μύρο κατασκευασμένο ἀπό νάρδο (εἶδος τοῦ ἀρωματικοῦ φυτοῦ τῆς βαλεριάνας), μύρο γνήσιο, ἀνόθευτο καί πάρα πολύ ἀκριβό, ἄλειψε μ’ αὐτό τά πόδια τοῦ Ἰησοῦ. Κι ἔπειτα, ἐκδηλώνοντας τή βαθιά ταπείνωσή της πρός τόν Κύριο, σκούπισε μέ τά μαλλιά της τά πόδια του. Κι ὅλο τό σπίτι τότε γέμισε ἀπό τήν εὐωδία τοῦ μύρου. 4 Ὕστερα λοιπόν ἀπό τήν πράξη αὐτή τῆς Μαρίας εἶπε ἕνας ἀπό τούς μαθητές του, ὁ Ἰούδας ὁ γιός τοῦ Σίμωνος ὁ Ἰσκαριώτης, ἐκεῖνος πού σκόπευε νά τόν προδώσει καί νά τόν παραδώσει στούς σταυρωτές του: 5 Ἀντί νά χυθεῖ καί νά σπαταληθεῖ ἄσκοπα τό μύρο αὐτό, γιατί δέν πουλήθηκε στήν τιμή τῶν τριακοσίων δηναρίων, δηλαδή τριακοσίων ἡμερομισθίων, καί δέν δόθηκε τό ἀντίτιμό του ἐλεημοσύνη στούς φτωχούς; 6 Καί τό εἶπε αὐτό, ὄχι γιατί ἐνδιαφερόταν γιά τούς φτωχούς, ἀλλά διότι ἦταν κλέφτης· καί καθώς διαχειριζόταν τό κοινό ταμεῖο καί εἶχε τό κουτί τῶν συνεισφορῶν, κρατοῦσε κρυφά γιά τόν ἑαυτό του ἀπό τά χρήματα πού ἔριχναν σ’ αὐτό. 7 Ὅταν λοιπόν ὁ Ἰησοῦς ἄκουσε τόν Ἰούδα νά ἐπικρίνει τήν Μαρία, τοῦ εἶπε: Ἄφησέ την ἥσυχη καί μήν τήν κατηγορεῖς. Ἡ γυναίκα αὐτή, σάν νά προαισθανόταν ὅτι σέ λίγες μέρες πρόκειται νά ταφῶ, φύλαξε τό μύρο αὐτό γιά νά μοῦ τό προσφέρει, προαναγγέλλοντας ἔτσι συμβολικά τήν ἑτοιμασία τοῦ σώματός μου μέ μύρο τήν ἡμέρα τῆς ταφῆς μου. 8 Μήν τήν ἐμποδίζετε λοιπόν. Τούς φτωχούς πάντοτε τούς ἔχετε μαζί σας, καί μπορεῖτε ὁποιαδήποτε στιγμή νά τούς ἐλεήσετε. Ἐμένα ὅμως δέν μέ ἔχετε πάντοτε· διότι σέ λίγες μέρες θά πεθάνω. 9 Ἀπό τό δεῖπνο λοιπόν αὐτό καί ἀπ’ ὅσα συνέβησαν σ’ αὐτό, πολύς λαός ἀπό τούς Ἰουδαίους ἔμαθε ὅτι ὁ Ἰησοῦς βρισκόταν στή Βηθανία. Καί ἦλθαν ἐκεῖ ὄχι μόνο γιά τόν Ἰησοῦ, ἀλλά γιά νά δοῦν καί τόν Λάζαρο, τόν ὁποῖο εἶχε ἀναστήσει ἀπό τούς νεκρούς. 10 Μετά ὅμως ἀπ’ αὐτό οἱ ἀρχιερεῖς ἀποφάσισαν νά σκοτώσουν καί τόν Λάζαρο, 11 διότι ἐξαιτίας του πολλοί ἀπό τούς Ἰουδαίους πήγαιναν στή Βηθανία γιά νά βεβαιωθοῦν ἄν πραγματικά ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς. Κι ὅταν τό διαπίστωναν αὐτό, πίστευαν στόν Ἰησοῦ. 12 Τήν ἄλλη μέρα, λαός πολύς πού εἶχε ἔλθει γιά τήν ἑορτή, ὅταν ἄκουσαν ὅτι ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς στά Ἱεροσόλυμα, 13 πῆραν στά χέρια τους κλαδιά ἀπό τίς χουρμαδιές πού ἦταν κατά μῆκος τοῦ δρόμου καί βγῆκαν ἀπό τήν πόλη γιά νά τόν ὑποδεχθοῦν. Καί φώναζαν δυνατά: Δόξα καί τιμή σ’ αὐτόν πού ὑποδεχόμαστε! Εὐλογημένος καί δοξασμένος νά εἶναι αὐτός πού ἔρχεται ἀπεσταλμένος ἀπό τόν Κύριο ὡς ἀντιπρόσωπός του. Αὐτός εἶναι ὁ ἔνδοξος βασιλιάς τοῦ Ἰσραήλ, πού τόσο καιρό περιμέναμε. 14 Ὁ Ἰησοῦς μάλιστα ζήτησε καί βρῆκε ἕνα πουλαράκι καί κάθισε πάνω σ’ αὐτό, σύμφωνα μ’ ἐκεῖνο πού εἶναι γραμμένο στόν προφήτη Ζαχαρία: 15 Μή φοβᾶσαι, Ἱερουσαλήμ, κόρη τοῦ ὄρους Σιών. Νά, ὁ βασιλιάς σου ἔρχεται ὄχι σάν τύραννος καί κατακτητής πάνω σέ ἄλογο ἤ σέ ἅρμα πολεμικό, ἀλλά καθισμένος πάνω σ’ ἕνα γαϊδουράκι. 16 Τί σήμαιναν ὅμως τά λόγια αὐτά τοῦ Ζαχαρία δέν κατάλαβαν οἱ μαθητές του ἀπό τήν ἀρχή, τήν ὥρα τῆς θριαμβευτικῆς του αὐτῆς εἰσόδου, ἀλλά ὅταν ὁ Ἰησοῦς δοξάσθηκε μέ τήν Ἀνάσταση καί τήν Ἀνάληψή του. Τότε φωτίστηκαν ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα καί θυμήθηκαν ὅτι τά προφητικά αὐτά λόγια τοῦ Ζαχαρία ἦταν γι’ αὐτόν γραμμένα. Καί οἱ ἴδιοι εἶχαν κάνει μιά τέτοια ὑποδοχή γιά τόν Ἰησοῦ καί εἶχαν συνεργασθεῖ, χωρίς νά τό καταλαβαίνουν, ὥστε νά ἐκπληρωθοῦν ἀκριβῶς τά προφητικά αὐτά λόγια. 17 Ὅλοι λοιπόν ἐκεῖνοι πού ἦταν μαζί μέ τόν Ἰησοῦ ὅταν αὐτός εἶχε φωνάξει ἀπ’ τόν τάφο τόν Λάζαρο καί τόν εἶχε ἀναστήσει ἀπό τούς νεκρούς καί τώρα ἦταν στήν ὑποδοχή αὐτή, διηγοῦνταν καί διαβεβαίωναν τό θαῦμα τοῦ Λαζάρου σ’ ὅσους δέν τό εἶχαν δεῖ. 18 Γι’ αὐτό καί τά πλήθη τοῦ λαοῦ τόν προϋπάντησαν, διότι ἄκουσαν ἀπό τούς αὐτόπτες αὐτούς μάρτυρες ὅτι αὐτός εἶχε κάνει τό μεγάλο αὐτό θαῦμα.

Ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ 

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 28 Ἀπριλίου 2024, Τῶν Βαΐων (Φιλιπ. δ΄ 4-9)

Ἀδελφοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ὁ Κύριος ἐγγύς. μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν. καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε· ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ᾿ ὑμῶν.

 

ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΤΟΝ ΥΠΟΔΕΧΘΟΥΜΕ

«Ὁ Κύριος ἐγγύς»

Ἡ Κυριακὴ τῶν Βαΐων εἶναι ἡμέρα χαρᾶς καὶ λαμπρότητας στὴν Ἐκ­κλησία μας. Λίγες ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὸ Πάθος του ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς εἰσέρχεται στὰ Ἱεροσόλυμα, οἱ δὲ Ἑβραῖοι Τὸν ὑποδέχονται ὡς Βασιλιά, κρατώντας στὰ χέρια τους «τὰ βαΐα τῶν φοινίκων» (Ἰω. ιβ΄ 13), κλαδιὰ ἀπὸ φοινικιές, καὶ κραυγάζοντας μὲ ἐνθουσιασμὸ «ὡσαννά»! Δηλαδή, νὰ εἶναι δοξασμένος Αὐτὸς ποὺ ὑποδεχόμαστε ὡς ἀπεσταλμένο τοῦ Κυρίου, ὁ ἔνδοξος Βασιλιὰς τοῦ Ἰσραήλ. Τὴ λαμπρὴ αὐτὴ ἡμέρα ἡ ἀποστολικὴ περικοπὴ τῆς θείας Λειτουργίας εἶναι σχετικὴ μὲ τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ἑορτῆς. Μεταξὺ ἄλλων ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει ἐκεῖ καὶ μιὰ μικρὴ ἀλλὰ πολὺ οὐσιαστικὴ φράση: «Ὁ Κύριος ἐγγύς»· πλησιάζει ὁ Κύριος.

Τί σημαίνει, ἀλήθεια, ἡ φράση ὅτι ὁ Κύριος πλησιάζει καὶ πῶς τὸ γεγονὸς αὐτὸ πρέπει νὰ ἐπηρεάζει τὴ ζωή μας;

1. Ὁ Κύριος πλησιάζει

Τὴ φράση αὐτὴ συνήθιζαν νὰ τὴν ἐπαναλαμβάνουν οἱ Χριστιανοὶ τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Τὴν ἔλεγαν μάλιστα στὴν ἀραμαϊκὴ διάλεκτο: «μαρὰν ἀθᾶ» (Α΄ Κορ. ιϚ΄ 22). Ὁ Κύριος θὰ ἔρθει, εἶναι κοντά, καὶ θὰ κρίνει τὸν καθένα γιὰ τὶς πράξεις του. Ἡ ἐγγύτητα αὐτὴ δὲν ἔχει τοπικὴ σημασία καὶ ἑρμηνεία, ἀλλὰ χρονική. Δηλαδή, πλησιάζει ἡ στιγμὴ ποὺ θὰ ἔρθει ὁ Κύριος. Θὰ ἔρθει σύντομα. Κάθε ἡμέρα ποὺ περνᾶ, μᾶς φέρνει πιὸ κοντὰ στὴν ἔλευσή του, ἡ ὁποία θὰ εἶναι ἡ Δευτέρα Παρουσία του. Τότε θὰ ἔρθει «ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ» (Ματθ. κε΄ 31). Θὰ ἔρθει μέσα σὲ δόξα καὶ λαμπρότητα, συνοδευόμενος ἀπὸ ὅλους τοὺς ἁγίους ἀγγέλους του, ὅπως ὁ Ἴδιος μᾶς τὸ ἔχει ἐπιβεβαιώσει. Θὰ ἔρθει ὡς Κριτής, γιὰ νὰ κρίνει κάθε ἄνθρωπο ποὺ περπάτησε σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ.

Ἴσως βέβαια κάποιοι θεωρήσουν ὅτι ἀπέχει ἀκόμη χρονικὰ ἡ ἡμέρα ἐκείνη. Ἡ ἔλευση τοῦ Κυρίου ὅμως εἶναι κοντά, διότι ὅλο καὶ ἐγγίζει γιὰ τὸν καθένα μας ἡ φοβερὴ ὥρα τοῦ θανάτου, ἡ ἀναχώρησή μας ἀπὸ τὴν ἐπίγεια ζωή. Τότε θὰ βρεθοῦμε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Θὰ κριθοῦμε γιὰ τὰ ἔργα μας πρὶν ἀπὸ τὴ Δευτέρα Παρουσία του, ὅπως ἐπισημαίνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Ἤδη ἡ κρίσις ἐφέστηκεν· οὐκ εἰς μακρὰν δώσουσι λόγον τῶν πεπραγμένων αὐτοῖς» (ΕΠΕ 22, 30). Ἤδη πλησίασε ἡ Κρίση. Δὲν θ᾿ ἀργήσουν οἱ ἄνθρωποι νὰ ἀποδώσουν λόγο γιὰ ὅσα ἔπραξαν στὴν παρούσα ζωή.

Εἶναι λοιπὸν «ἐγγὺς» ὁ Κύριος. «Ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ» (Ἑβρ. ι΄ 37)· δὲν θ᾿ ἀργήσει. Πλησιάζει ἡ στιγμὴ ποὺ θὰ Τὸν συναντήσουμε. Θὰ ἔρθει μάλιστα ξαφνικά, ἀπρόσμενα, σὰν κλέφτης μέσα στὴ νύχτα. Πῶς ὅμως πρέπει νὰ μᾶς ἐπηρεάζει τὸ γεγονὸς αὐτό;

2. Πάντοτε ἕτοιμοι

Πρέπει νὰ εἴμαστε πάντοτε ἕτοιμοι νὰ Τὸν ὑποδεχθοῦμε. Νὰ μὴ χανόμαστε στὶς βιοτικὲς μέριμνες, στὶς ἐργασίες, στὶς ὑποχρεώσεις μας, ἤ, ἀκόμη χειρότερα, στὶς ἁμαρτωλὲς συνήθειές μας, στὰ πάθη μας, παραμελώντας τὴν ἑτοιμασία μας γιὰ τὴ συνάντηση μὲ τὸν Χριστό. Νὰ εἴμαστε σὲ ἐγρήγορση πνευματική· ὄχι ράθυμοι. «Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται» (Ματθ. κδ΄ 42), μᾶς προτρέπει ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Νὰ εἶσθε σὲ ἐγρήγορση, πάντοτε ἕτοιμοι, διότι δὲν γνωρίζετε πότε θὰ ἔρθει ὁ Κύριος νὰ παραλάβει τὴν ψυχή σας.

Πιὸ συγκεκριμένα, ἡ ἑτοιμασία αὐτὴ γίνεται μὲ τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς φιλανθρωπίας στοὺς ἀδελφούς μας, μὲ τὴ θυσιαστικὴ διάθεση καὶ τὴ συγχωρητικότητα πρὸς ὅλους. Ἐπίσης μὲ τὴ μετάνοια· τὴν ἐξέταση τοῦ ἑαυτοῦ μας, τὴν ὁμολογία τῶν ἁμαρτιῶν μας στὸ ἱερὸ Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως καὶ τὴν ἀλλαγὴ ζωῆς. Κυρίως ὅμως χρειάζεται νὰ αὐξήσουμε τὴν ἀγάπη μας πρὸς τὸν Χριστὸ ἐπικοινωνώντας μαζί Του μέσῳ τῆς προσευχῆς καὶ μετέχοντας στὴ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τότε ἡ σκέψη τῆς συναντήσεως μὲ τὸν Κύριο ὄχι μόνο δὲν θὰ μᾶς τρομάζει, ἀλλὰ θὰ μᾶς γεμίζει χαρά. Ἡ ἐνατένιση τοῦ Προσώπου του θὰ εἶναι γιὰ ἐμᾶς ἀσίγαστη προσδοκία. Αὐτὸς ὁ πόθος ἔδινε τὴ δύναμη στοὺς ἅγιους Μάρτυρες νὰ σπεύδουν στὸ μαρτύριο προσδοκώντας νὰ συναντήσουν συντομότερα τὸν ἀγαπημένο τους Χριστό. Ὁ ἴδιος αὐτὸς πόθος τοῦ οὐράνιου Βασιλιᾶ καὶ τῆς συναντήσεως μαζί Του στὴ Βασιλεία του θὰ δίνει καὶ σὲ μᾶς δύναμη, ὥστε νὰ κάνουμε ὑπομονὴ στὶς θλίψεις καὶ τὶς δοκιμασίες τῆς παρούσας ζωῆς.

Κυριακὴ τῶν Βαΐων. Εἰσερχόμαστε ἀπόψε στὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Στοὺς ἱεροὺς Ναούς μας θὰ ἀκούσουμε τὸν ὑπέροχο ἐκεῖνο ὕμνο: «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός…» Ὁ Κύριος, ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας πλησιάζει. Ἔρχεται μέσα στὴ νύχτα. Ἂς εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ Τὸν ὑποδεχθοῦμε, ὥστε νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν οὐράνια Βασιλεία του, ἐκεῖ ὅπου θὰ εἶναι αἰώνια «μεθ᾿ ἡμῶν» (Ματθ. κη΄ 20), κι ἐμεῖς θὰ ζοῦμε καὶ θὰ κινούμαστε «ἐν Αὐτῷ» (Πράξ. ιζ΄ 28).