...

 

Αγία Σοφία της Κλεισούρας, «Εφλέγετο από την αγάπη του Χριστού»! Μαρτυρίες.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

 

Μαρτυρία Δημητρίου Δ. Χήρα
Θεσ/νίκη 13/7/71

Αγαπητέ μοι π. Φώτιε, Χαίρε εν Κυρίω

Σου αποστέλλω μερικάς φωτογραφίας μετά της γεροντίσσης [της αγίας Σοφίας της Κλεισούρας]. Η επίσκεψις ήτο δι’ ημάς πρόξενος μεγάλης ψυχικής ωφελείας. Αληθώς «τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη» και «μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται».

Ευχαριστών διά την καλωσύνην που είχες να μας συνοδεύσης μέχρι το Μοναστήρι, εύχομαι όπως ο Δωρεοδότης πάντων Κύριος σου δίδη πλουσίαν την χάριν και τον φωτισμον Του…

 

Σε χαιρετώ μετά της εν Χριστώ αγάπης
Δημήτρης Χρ. Χήρας

 

Σε τελευταία επιστολή του ο κ. Δημήτρης συμπληρώνει τις εντυπώσεις του από εκείνο το προσκύνημα:
«… Η γερόντισσα ήταν ένα γνήσιο καλλικέλαδο, αλλά και θρηνητικό αηδόνι της Ανατολής, που η άσκησή της και οι προσευχές της διαπερνούσαν το στερέωμα για να φθάσουν κατ’ ευθείαν στον θρόνο του Ουρανίου Πατέρα… Εφλέγετο από την αγάπη του Χριστού… Τα πνευματικά μάτια της ψυχής της ήσαν πολύ διεισδυτικά, ώστε να βλέπουν ακόμη και εις το μέλλον!
Αυτό το γράφω κυρίως εκ προσωπικής πείρας!

 

Μαρτυρία Ιορδάνη:
[…] Ο ίδιος απέδιδε την θαυμαστή σωτηρία του [από αυτοκινητιστικό δυστύχημα] σε θαύμα εκείνης της μεγάλης ασκήτριας προσθέτοντας:
«Μια γυναικούλα καρδιογνώστης. Με φώναξε με το όνομά μου, μου μίλησε για τα παιδιά μου, σήμερα, μόλις πριν από λίγο, με έσωσε. Δεν είναι αγία;
Δυο ώρες τη βραδυά κοιμότανε και ύστερα χανότανε στην προσευχή. Επανερχότανε μετά από ώρες».

Η Σοφία καταλάβαινε πολύ καλά τις ενάντιες διαθέσεις των άλλων προς το πρόσωπό της, αλλά τίποτα δεν έλεγε. Πάντα παρέμενε γλυκομίλητη και ας ήταν τόσο σοβαρό και βαθυστόχαστο το βλέμμα της.

Αγαπημένη της φράση ήταν: «Πολλά υπομονή να κάμνετε, πολλά υπομονή». Την έλεγε και την ξανάλεγε, αυτή, που η ζωή της ήταν μόνο υπομονή και σκληρός αγώνας για τον Χριστό. Πολλά υπομονή. Και, σύμφωνα με τα λόγια του ψαλμωδού· «ουκ εις τέλος επιλησθήσεται ο πτωχός. Η υπομονή των πενήτων ουκ απολείται εις τέλος» (Ψ. 9, 18).

 

Μαρτυρία του μακαριστού Μητροπολίτη Λαγκαδά Σπυρίδωνος

Ο Μητροπολίτης Λαγκαδά κ. Σπυρίδων, καταγόμενος από την Κλεισούρα, θυμάται τις διηγήσεις των γονέων του για την Σοφία.

«Για την Σοφία άκουσα, από τους μακαρίτες τους γονείς μου Δημήτριο και Μαρία Τραντέλλη, για πρώτη φορά περίπου το 1940. Η οικογένειά μας βέβαια είχαν κατεβεί στην Θεσσαλονίκη από το 1890, αλλά πήγαιναν συχνά στην Κλεισούρα.

Περισσότερα άκουσα από την ευλαβέστατη, κεκοιμημένη πλέον, νονά μου, Αγγελική, σύζυγο Νικολάου Τραντέλλη, από τότε που ήμουν παιδί 6-7 ετών. Αυτή καταλάβαινε περισσότερα.

»Μόνο που την έβλεπες την Σοφία, μου έλεγαν, αισθανόσουν μία γαλήνη. Να πάρει μόνη της το ποτήρι, να σε κεράσει κρύο νερό. Ήταν άφοβη η Σοφία, δεν την ένοιαζαν χιόνια, αποκλεισμοί, λύκοι. Δεν φοβόταν. Αγαπούσε τα μικρά παιδιά.

»Ήταν πρόσωπο κοινής αποδοχής. Την λογάριαζαν όλοι. Δεν είχε πορισμόν την ευσέβεια [δεν εκμεταλλευόταν την ευσέβεια για να αποκτήσει λεφτά ή πράγματα] (πρβλ. Α΄ Τιμ. 6,5). Δεν κρατούσε τίποτε δικό της. Όλοι είχαν να λένε. Όταν είχαν κάποιο πρόβλημα, προσέφευγαν σ’ αυτήν. Το πέρασμα της ήταν πέρασμα πνευματικού ανθρώπου.

»Σαν την συγκύπτουσα του Ευαγγελίου και σαν την Άννα, την θυγατέρα Φανουήλ, επτά έτη από της παρθενίας αυτής (Λουκ. 2, 36-38), η Σοφία παρέμενε στην αυλή της Παναγίας για να διηγείται με απλότητα και αδιάψευστη πειστικότητα τα θαυμάσια του Θεού και της Παναγίας Μητρός του, στο μοναστήρι της Κλεισούρας.

»Δεν την γνώρισα προσωπικά, γιατί φύγαμε από το χωριό ενωρίτερα, αλλά οι μαρτυρίες των γονέων μου και άλλων Κλεισουριέων μου έδιδαν την εικόνα ενός σεπτού και αγιασμένου, ταπεινού και χαριτωμένου ανθρώπου».

Η μνήμη της τιμάται στις 6 Μαΐου.

Από το βιβλίο «Σοφία η ασκήτισσα της Παναγίας».