Αγία Βερονίκη η Αιμορροούσα

  

Του Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου – Καθηγητού στην Romfea.gr

 Οι αναφερόμενες γυναίκες στην Καινή Διαθήκη αποτελούν μια ξεχωριστή ομάδα αγίων, οι οποίες προσέφεραν, μαζί με τους άνδρες αγίους, σημαντικό έργο στην αρχαία Εκκλησία.

Είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην ιστορία του προχριστιανικού κόσμου καταξιώθηκε η γυναικεία φύση, παίρνοντας τη σωστή της θέση στην κοινωνία, χάρις στο απολυτρωτικό μήνυμα του Λυτρωτή μας Χριστού.

Η αγαλλίαση αυτή είναι κάλλιστα αποτυπωμένη στις ευγενικές και αγνές ψυχές τους, σε αντίθεση με την απαισιοδοξία, την απελπισία και την κατήφεια που ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των μη χριστιανών γυναικών.

Μια από τις πλέον συμπαθείς γυναίκες της Καινής Διαθήκης είναι και η αγία Βερονίκη η αιμορροούσα, συνδεδεμένη με την παράδοση για το «Ιερό Μανδήλιο».

Η παράδοση της Εκκλησίας την θέλει να είναι η θεραπευμένη από τον Κύριο αιμορροούσα γυναίκα, όπου αναφέρεται το θαύμα, στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο κεφάλαιο 9ο, στ. 20-22, στο κατά Μάρκον κεφάλαιο 5ο, στ. 25-34 και στο κατά Λουκάν κεφάλαιο 8ο στ. 43-49.

Έτσι ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει: «Και ιδού γυνή, αιμορροούσα δώδεκα έτη, προσελθούσα όπισθεν ήψατο του κρασπέδου του ιματίου αυτού. Έλεγε γάρ εαυτή, εάν μόνον άψωμαι του ιματίου αυτού, σωθήσομαι.

Ο δέ Ιησούς επιστραφείς και ιδών αυτήν είπε: Θάρσει, θύγατερ, η πίστις σου σέσωκέ σε. Και εσώθη η γυνή απο της ώρας εκείνης». Ο Ευαγγελιστής Μάρκος τονίζει πως «εὐθέως ἐξηράνθη ἡ πηγὴ τοῦ αἵματος αὐτῆς, καὶ ἔγνω τῷ σώματι ὅτι ἴαται ἀπὸ τῆς μάστιγος».

Μια ταλαιπωρημένη και πονεμένη γυναίκα, εξαιτίας σοβαρού γυναικολογικού προβλήματος, δώδεκα χρόνια ακατάσχετης αιμορραγία, μη βρίσκοντας γιατρειά στους γιατρούς της εποχής, πληροφορήθηκε ότι ερχόταν στο χωριό της ο μεγάλος Δάσκαλο και Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων.

Δεν ήταν μόνο η νόσος που την ταλαιπωρούσε, αλλά και η κοινωνική κατακραυγή, διότι θεωρούταν «μολυσμένη» και όλοι την απέφευγαν.

Είχε ακούσει γι’ Αυτόν και τώρα που βρήκε την ευκαιρία, θέριεψε την πίστη στην ψυχή της, πως ακόμα και να ακουμπούσε το ένδυμά Του, θα θεραπεύονταν εξάπαντος!

Πλησίασε από πίσω του κρυφά, επειδή ντρεπόταν και δεν ήθελε να γίνει φανερή η αρρώστια της, κι άγγιξε την άκρη του εξωτερικού ενδύματός του.

Και το έκανε αυτό διότι έλεγε μέσα της, και μόνο ν’ αγγίξω το ένδυμά του θα γίνω υγιής.

Ο Ιησούς τότε στράφηκε προς τα πίσω, και καθώς την είδε, είπε: Έχε θάρρος, κόρη μου, η πίστη και η πεποίθηση που είχες ότι θα θεραπευόσουν εάν άγγιζες το ένδυμά μου, σε έχει θεραπεύσει.

Και η γυναίκα αυτή έγινε τελείως υγιής από την ώρα εκείνη.

Ο Συναξαριστής του Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου αναφέρει, ότι η αγία αυτή καταγόταν από την πόλη Πανεάδα, γνωστότερη ως Καισάρεια του Φιλίππου, τα ερείπια της οποίας βρίσκονται σήμερα στα υψίπεδα του Γκολάν.

Όταν τη γιάτρεψε ο Κύριος από την ασθένεια της αιμορραγίας, αυτή για να Τον ευχαριστήσει, φιλοτέχνησε τον ανδριάντα Του και τον έστησε μπροστά στο σπίτι της για να προσκυνείται απ’ όλους. Μάλιστα στη βάση του ανδριάντα, φύτρωσε βότανο που θεράπευε διάφορες ασθένειες.

Η αγία Βερονίκη, όπως προναφέραμε, είναι συνδεδεμένη και με το περίφημο «Ιερό Μανδήλιο», ένα πολύτιμο κειμήλιο της Εκκλησίας.

Σύμφωνα με την παράδοση, κατά την δραματική πορεία του Κυρίου στον Γολγοθά. Κατάκοπος και κατάστικτος από τις πληγές έφερε στους αγίους ώμους Του το ξύλο του σταυρού, το φονικό και επώδυνο όργανο της θανάτωσής Του.

Οι Ρωμαίοι, θέλοντας να παραδειγματίσουν το λαό για τις συνέπειες των κακουργηματικών πράξεων, διαπόμπευαν τους μελλοθάνατους στους δρόμους των πόλεων. Αυτό έκαμε και για τον κατάδικο Χριστό, οι δήμιοι στρατιώτες τον διαπόμπευαν στους δρόμους της Ιερουσαλήμ.

Όπως αναφέρουν οι Ιεροί Ευαγγελιστές ο Κύριος, ταλαιπωρημένος από τις πολύωρες ανακρίσεις, ταπεινωμένος από τις ύβρεις του ιουδαϊκού όχλου, εξουθενωμένος από τα σκληρά μαρτύρια, νηστικός και διψασμένος, κατέρρευσε.

Οι στρατιώτες βλέποντας ότι ήταν αδύνατον να συνεχίσει να κουβαλά το βαρύτατο ξύλο του σταυρού, «ἀγγαρεύουσι παράγοντά τινα Σίμωνα Κυρηναῖον, ἐρχόμενον ἀπ᾿ ἀγροῦ, τὸν πατέρα ᾿Αλεξάνδρου καὶ Ρούφου, ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ» (Μάρκ.15,21).

Τότε εμφανίστηκε μέσα από το πλήθος, που ακολουθούσε και έβριζε το Χριστό, μια γυναίκα, η οποία έτρεξε κοντά Του, για να ανακουφίσει λίγο τον πόνο Του, και σκούπισε το καταϊδρωμένο και ματωμένο πρόσωπό Του, με ένα καθαρό μαντήλι.

Ήταν η Βερονίκη, η οποία είδε ότι είχε αποτυπωθεί θαυματουργικά στο ύφασμα η γλυκιά μορφή του Ιησού! Είναι η πρώτη θαυμαστή «αχειροποίητος εικόνα» Του.

Προφανώς Τον ακολούθησε ως τον Γολγοθά, μαζί με τις άλλες άγιες Γυναίκες, «μακρόθεν θεωροῦσαι» (Μαρκ.15,40), θρηνώντας και βιώνοντας το άδικο Πάθος του Μεγάλου Αθώου!

Εκεί στον φοβερό Γολγοθά, έγινε μάρτυρας των φοβερών συμβάντων, όπως τα εξιστορούν οι ιεροί Ευαγγελιστές: «᾿Απὸ δὲ ἕκτης ὥρας σκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης… τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο ἀπὸ ἄνωθεν ἕως κάτω, καὶ ἡ γῆ ἐσείσθη καὶ αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν, 52 καὶ τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη» (Ματθ.27,45.51-52).

Όλα αυτά τα υπερφυσικά φαινόμενα συντάραξαν τις αγνές ψυχές των αγίων Γυναικών και μαζί της Βερονίκης, οι οποίες δόξαζαν το Θεό για την άμετρη φιλανθρωπία και ανεξικακία Του κατά των θεοκτόνων Ιουδαίων!

Είναι επίσης πιθανόν να συγκαταλέγεται μεταξύ των Μυροφόρων, στις λοιπές «συν αυταίς» (Λουκ.26,10), σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Λουκά, οι οποίες είχαν την ύψιστη ευλογία να δουν τον Κύριο αναστάντα!

Αργότερα η Βερονίκη έγινε μέλος της πρώτης Εκκλησίας, και παρέδωσε το πολύτιμο κειμήλιο του Αγίου Μανδηλίου σε Αυτή, καθότι αυτό ήταν η πρώτη αχειροποίητη εικόνα του Χριστού και αποτέλεσε, όπως είναι γνωστό το πρότυπο για τις κατοπινές εικονίσεις Του!

Μάλιστα επιτελούσε πολλά θαύματα, με το πιο γνωστό τη θεραπεία του βασιλιά της Έδεσσας (Μεσοποταμίας) Άβγαρου Ε΄, ο οποίος βασίλεψε από το 7 μ. Χ. μέχρι το 50 μ. Χ. και είχε το προσωνύμιο «Ουχάμα» και έπασχε πιθανόν από λέπρα και ο οποίος πίστεψε στο Χριστό.

Το κειμήλιο παρέμεινε στην πόλη της Έδεσσας, σε εμφανές σημείο, μέχρι και τον θάνατο του γιού του Άβγαρου, οπότε πήρε την εξουσία ο ανεψιός του, ο οποίος επανέφερε την ειδωλολατρία στο βασίλειο.

Τότε με ενέργειες του επισκόπου της πόλης η εικόνα κρύφτηκε σε σημείο των τειχών. Αργότερα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον βυζαντινό στρατηγό Ιωάννη Κουρκούα το 944 μ. Χ. και χάθηκε κατά την άλωση της Πόλης από τους σταυροφόρους κατά την Δ΄ σταυροφορία το 1204 μ. Χ.

Στη Ρώμη, σύμφωνα με τοπική παράδοση, υπήρχε εικόνα του Χριστού σε ύφασμα ονομαζόταν «Μανδήλιο της Βερονίκης» και συνδέεται με την εορτή της «Αγίας Όψεως».

Κάποιοι, λαθεμένα, ταυτίζουν το Άγιο Μανδήλιο με την αμφιλεγόμενη «Σινδόνη του Τορίνου», η οποία, κατά πάσα πιθανότητα είναι απατηλή δημιουργία του 12ου μ. Χ. αιώνα.

Δεν γνωρίζουμε περισσότερα στοιχεία για τη ζωή της αγίας Βερονίκης.

Εικάζουμε ότι υπήρξε εξέχον μέλος της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες ως διάκονος των φτωχών και κατατρεγμένων ανθρώπων.

Αφού έζησε αγία ζωή, ειρηνικά παρέδωσε το πνεύμα της στον Μεγάλο Ευεργέτη της ζωής της, το Χριστό, που τόσο αγάπησε!

Η μνήμη της τιμάται στις 12 Ιουλίου και θεωρείται προστάτιδα των γυναικών που πάσχουν από γυναικολογικά προβλήματα υγείας.