Κυριακὴ Α΄ Λουκᾶ – Εὐαγγελικὸ καί Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 28 Σεπτεμβρίου 2025

 

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Λουκ. ε΄1-11

¹ Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ τὸν ὄχλον ἐπικεῖσθαι αὐτῷ τοῦ ἀκούειν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸς ἦν ἑστὼς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, ² καὶ εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ’ αὐτῶν ἀπέπλυνον τὰ δίκτυα. ³ ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους. ⁴ ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· Ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. ⁵ καὶ ἀποκριθεὶς Σίμων εἶπεν αὐτῷ· Ἐπιστάτα, δι’ ὅλης νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον. ⁶ καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν. ⁷ καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον, καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά. ⁸ ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν Ἰησοῦ λέγων· Ἔξελθε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· ⁹ θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον, ¹⁰ ὁμοίως δὲ καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι. καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ Ἰησοῦς· Μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν. ¹¹ καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν, ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.

Νεοελληνική Απόδοση

¹ Ενώ δε τα πλήθη τον περιτριγύριζαν εις πυκνάς μάζας και τον εστρίμωχναν, δια να ακούουν τον λόγον του Θεού, αυτός εστέκετο πλησίον της λίμνης Γεννησαρέτ. ² Και είδε δύο πλοία αραγμένα και ακίνητα εκεί κοντά εις την λίμνην· οι ψαράδες είχαν βγη από αυτά και έπλυναν τα δίκτυα εις την παραλίαν. ³ Και αφού εμπήκε εις ένα από αυτά, που ανήκε στον Σιμωνα, τον παρεκάλεσε να προχωρήση εις μικράν απόστασιν από την ξηράν. Και καθίσας εδίδασκε από το πλοίον τα πλήθη του λαού. ⁴ Οταν δε έπαυσε να ομιλή, είπε στον Σιμωνα· “ξαναφέρε το πλοίον πάλιν εις τα ανοικτά της λίμνης και ρίξτε τα δίκτυά σας για ψάρεμα”. ⁵ Και αποκριθείς ο Σιμων του είπε· “διδάσκαλε, όλην την νύκτα, που είναι κατάλληλες οι ώρες για ψάρεμα, εκοπιάσαμε ρίχνοντες τα δίκτυα και δεν επιάσαμε τίποτε. Αλλά, θα υπακούσω στον λόγον σου και θα ρίξω το δίκτυ”. ⁶ Και αφού έκαμαν τούτο, έκλεισαν πολύ πλήθος ιχθύων· ήρχισε δε να σχίζεται το δίκτυον από το πολύ βάρος. ⁷ Και επροσκάλεσαν με νεύματα τους συνεταίρους των, που ήσαν στο αλλο πλοίον, να έλθουν, δια να πιάσουν μαζή με αυτούς τα δίκτυα με τα ψάρια. Και εκείνοι ήλθαν και εγέμισαν και τα δύο πλοία τόσον πολύ, ώστε εκινδύνευσαν να βυθισθούν. ⁸ Οταν δε ο Σιμων είδε το θαυμαστόν αυτό γεγονός, έπεσε κάτω εμπρός εις τα γόνατα του Ιησού και είπε· “Κυριε, έβγα από το πλοίον μου, διότι εγώ είμαι ένας άνθρωπος αμαρτωλός και δεν μου αξίζει να ευρίσκομαι τόσον κοντά σου”. ⁹ Τα είπε δε αυτά, διότι κατέλαβε αυτόν και όλους εκείνους, που ήσαν μαζή του, μεγάλη έκπληξις, δια το πλήθος των ψαριών, που είχαν κλείσει εις τα δίκτυα. ¹⁰ Η ίδια δε έκπληξις κατέλαβε τον Ιάκωβον και τον Ιωάννην, τα παιδιά του Ζεβεδαίου, που ήσαν συνεταίροι του Σιμωνος. Και είπεν ο Ιησούς προς τον Σιμωνα· “μη φοβάσαι· από τώρα θα πιάνης με τα δίκτυα του κηρύγματός σου ζωντανούς ανθρώπους και θα τους οδηγής εις την βασιλείαν των ουρανών”. ¹¹ Και αφού έφεραν πάλιν εις την ξηράν τα πλοία, αφήκαν ολα, και ψάρια και δίκτυα και πλοία, και ηκολούθησαν ως πιστοί μαθηταί τον Χριστόν.

***************************************************

ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

1. Ὑπακοὴ στὰ παράλογα

Ἦταν ὥρα πρωινὴ καὶ ὁ Κύριος περπατοῦσε στὶς ὄχθες τῆς λίμνης Γεννησαρέτ. Τὸν ἀκολουθοῦσε πολὺς κόσμος. Συνάντησε ἐκεῖ κάποιους ψαράδες νὰ πλένουν τὰ δίχτυα τους. Παρὰ τὸ ὁλονύκτιο καὶ κοπιαστικὸ ψάρεμα δὲν εἶχαν πιάσει κανένα ψάρι. Παρακάλεσε ἕναν ἀπὸ αὐτούς, τὸν Σίμωνα, τὸν μετέπειτα Μαθητή του, τὸν ὁποῖο ὀνόμασε Πέτρο, νὰ Τοῦ ἐπιτρέψει ν᾿ ἀνεβεῖ στὸ πλοῖο του γιὰ νὰ κη­ρύξει ἀπὸ ἐκεῖ στοὺς ἀνθρώπους. Πρά­γματι ἀνέβηκε καὶ δίδαξε στὰ πλήθη. Ἀφοῦ τελείωσε τὴ διδασκαλία του ὁ Χριστός, στράφηκε στὸν Πέτρο καὶ τοῦ εἶπε κάτι παράδοξο· νὰ φέρει τὸ πλοῖο στὰ βαθιὰ τῆς λίμνης καὶ νὰ ξαναρίξει τὰ δίχτυα στὸ νερό.

Ὁ Πέτρος, σὰν ἔμπειρος ψαρὰς ποὺ ἦταν, γνώριζε καλὰ ὅτι τὸ ψάρεμα γίνεται τὴ νύχτα καὶ ὄχι τὶς πρωινὲς ὧρες. Κι ἀφοῦ καὶ τὴ νύχτα δὲν εἶχε πιάσει τίποτε, πολὺ περισσότερο ἦταν ἀδύνατον νὰ πιάσει τώρα. Ὅμως, παρὰ τὸν ὁλονύκτιο κόπο του, ἔκανε ὑπακοὴ στὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, ὅσο παράλογη κι ἂν τοῦ φαινόταν. «Ἐπὶ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον», ἀποκρίθηκε. Ἀφοῦ τὸ λὲς Ἐσύ, Διδάσκαλε, θὰ τὸ κάνω· θὰ ξαναρίξω τὰ δίχτυα στὸ νερό.

Ἴσως κάποτε οἱ ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ νὰ μᾶς φαίνονται παράλογες, παράδοξες, αὐστηρὲς καὶ ἀσύμφορες. Ἡ ὑποταγὴ σ᾿ αὐτὲς δὲν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση. Ἀπαιτεῖ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸν Κύριο. Ὁ Πέτρος ὅμως μᾶς διδάσκει μὲ τὸ παράδει­γμά του νὰ ὑπακοῦμε ἀπόλυτα στὸν Ἰησοῦ Χριστό, ὅσο δύσκολο κι ἂν εἶναι αὐτὸ ποὺ μᾶς ζητεῖ. Ἡ ὑπακοή μας στὸ θέλημά του εἶναι πάντοτε ἡ καλύτερη ἐπιλογή, ἡ πιὸ συμφέρουσα λύση. Ξέρει τί ζητεῖ ὁ Θεός!

2. Ἡ εὐλογημένη ἁλιεία

Ὁ Πέτρος μὲ τοὺς συνεργάτες του ἔριξαν πάλι τὰ δίχτυα στὸ νερὸ καὶ τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν θαυμαστό! «Συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν», σημειώνει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής. Ἔπιασαν τόσο πολλὰ ψάρια, ὥστε ἄρχισε νὰ σχίζεται τὸ δίχτυ. Ἀναγκάσθηκαν ἔτσι νὰ ζητήσουν βοήθεια ἀπὸ τὸ γειτονικὸ πλοιάριο. Ἀνέσυραν τότε τὰ δίχτυα καὶ «ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά». Ἦταν δηλαδὴ τόσο μεγάλο τὸ πλῆθος τῶν ψαριῶν, ὥστε κόντευαν νὰ βυθισθοῦν τὰ δύο πλοιάρια. Αὐτὸ θὰ πεῖ εὐλογία Θεοῦ· πλούσια ἁλιεία σὲ ὥρα μεσημβρινή, ἐπιτυχία ἀκόμη καὶ ὅταν αὐτὸ φαίνεται ἀπίθανο, ἀφθονία, καρποφορία, εὐόδωση τῆς προσ­πάθειάς μας μὲ τὴ βοήθειά του.

Ὅλοι μας ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας. Μήπως δὲν θέλουμε νὰ εὐλογήσει τὴν οἰκογένειά μας, τὴν ἐργασία μας, τὴν ἀνατροφὴ καὶ ἀποκατάσταση τῶν παιδιῶν μας; Μήπως καὶ στὸν πνευματικό μας ἀγώνα μποροῦμε νὰ προοδεύσουμε χωρὶς τὴ δική του βοήθεια; Ἀδειανὰ θὰ εἶναι τὰ δίχτυα μας χωρὶς τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ· γεμάτα ὅταν Ἐκεῖνος εὐλογεῖ. Ἡ ἐπιτυχία δὲν ἐξαρτᾶται τόσο ἀπὸ τὶς ἱκανότητες καὶ τὴν εὐφυΐα μας, οὔτε ἀπὸ τοὺς κόπους καὶ τὶς προσπάθειές μας, ὅσο ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν εὐλογία τοῦ Κυρίου. Σ᾿ Ἐκεῖνον λοιπὸν ἂς στρέφουμε καθημερινὰ τὸ βλέμμα μας κι ἂς Τὸν παρακαλοῦμε νὰ μᾶς χαρίζει πλούσια τὴν εὐλογία του· νὰ εὐλογεῖ τὸ κάθε μας βῆμα. Τότε θὰ ὑπερβαίνουμε κάθε δυσκολία καὶ θὰ βλέπουμε θαύματα!

3. Συναίσθηση ἀναξιότητος

Μετὰ τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ γεγονός, ἱερὸ δέος κυρίευσε τὸν Πέτρο. Ἂν ἦταν κάποιος ἄλλος στὴ θέση του, θὰ φώναζε ἴσως ἀπὸ χαρὰ καὶ ἐνθουσιασμό, θὰ διαφήμιζε τὸ γεγονὸς στὸν κόσμο, θὰ ὑπολόγιζε τὰ ἔσοδα ποὺ θὰ κέρδιζε ἀπὸ τὰ ψάρια. Ὁ Πέτρος δὲν ἀσχολήθηκε μὲ αὐτά, ἀλλὰ συν­τρίφθηκε ἀπὸ τὴν ἐπιτυχία. Ἔπεσε στὰ γόνατα καὶ ἱκέτευσε τὸν Κύριο: «Ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε». Βγὲς ἀπὸ τὸ πλοῖο μου, Κύριε, καὶ φύγε μακριὰ ἀπὸ ἐμένα. Διότι εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς καὶ δὲν ἀξίζω νὰ Σὲ ἔχω κοντά μου. Τὸν ὀνόμασε Κύριο, ἐνῶ νωρίτερα Τὸν εἶχε ἀποκαλέσει Διδάσκαλο. Καὶ δὲν Τοῦ ζήτησε νὰ παραμείνει κοντά Του. Ἀντίθετα, Τὸν παρακάλεσε ταπεινὰ ν᾿ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ αὐτόν, διότι ὁ Πέτρος αἰσθανόταν τὴ μικρότητά του μπροστὰ στὸ μεγαλεῖο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἀντίστοιχο φρόνημα εἶχαν καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ἔνιωθαν μικροί, ἁμαρτωλοί, τιποτένιοι καὶ ἀνάξιοι νὰ δέχονται τὶς δωρεές του. Διότι ὅσο πιὸ κοντὰ βρίσκεται κανεὶς στὸν Θεό, τόσο περισσότερο ἀντιλαμβάνεται τὴ μικρότητά του μπροστὰ στὸ θεϊκὸ μεγαλεῖο καὶ γονατίζει εὐλαβικὰ μπροστὰ στὸν Κύριο τῶν πάντων.

Μὲ ἀντίστοιχο φρόνημα θέλει ὁ Χριστὸς νὰ Τὸν προσεγγίζουμε κι ἐμεῖς· μὲ συναίσθηση τῆς ἀναξιότητός μας. Στὴν ψυχὴ ποὺ ἔχει τὸ φρόνημα αὐτὸ ἀναπαύεται ὁ Θεός, εὐαρεστεῖται. Τότε εὐδοκεῖ καὶ εὐλογεῖ. Καὶ ὄχι μόνο δὲν ἀπομακρύνεται, ἀλλὰ ἀντίθετα, ὅσο ὁ ἄνθρωπος λέει «ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, Κύριε», τόσο εἰσέρχεται μέσα του ὁ Χριστός, τὸν ἐναγκαλίζεται, τὸν καθαρίζει ψυχικά, τὸν ἁγιάζει καὶ ἑνώνεται μαζί του αἰώνια.

***************************************************

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 28 Σεπτεμβρίου 2025, ΙΣΤ΄ Κυριακῆς (Β΄ Κορ. ς΄ 1-10)

Συνεργοῦντες δὲ καὶ πα­­­ρα­καλοῦμεν μὴ εἰς κε­νὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέ­ξασθαι ὑμᾶς – 2 λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρό­σδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σω­τηρίας – 3 μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, 4 ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, 5 ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, 6 ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, 7 ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν, 8 διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, 9 ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀπο­θνή­σκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι, 10 ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Συνεργαζόμενοι λοιπόν μέ τόν Θεό στό ἔργο αὐτό τῆς συμφιλιώσεως καί τῆς καταλλαγῆς τῶν ἀνθρώπων, σᾶς παρακαλοῦμε νά δείξετε μέ τή διαγωγή σας ὅτι δέν δεχθήκατε μάταια καί ἀνώφελα τή χάρη τοῦ Θεοῦ. 2 Καί μή νομίσετε ὅτι πάντοτε ὁ Θεός θά σᾶς στέλνει τούς ἀντιπροσώπους του νά σᾶς παρακαλοῦν. Ὄχι. Διότι λέει ἡ Ἁγία Γραφή: Στόν κατάλληλο καιρό, ὅταν ὁ Θεός δείχνει τό ἔλεός του καί τήν ἀγάπη του, σέ ἄκουσα μέ προσοχή, καί τήν ἡμέρα πού δίνεται ἡ σωτηρία, σέ βοήθησα. Νά λοιπόν, τώρα εἶναι καιρός κατάλληλος, νά, τώρα εἶναι ἡμέρα σωτηρίας. 3 Καί τώρα σᾶς ἀπευθύνουμε αὐτά τά παρακλητικά λόγια χωρίς νά δίνουμε καμία ἀφορμή σκανδάλου σέ τίποτε, γιά νά μήν κατηγορηθεῖ στό ἐλάχιστο ἡ διακονία τοῦ κηρύγματος. 4 Ἀλλά ἀντίθετα, μέ κάθε τρόπο συστήνουμε τούς ἑαυ­τούς μας καί ἀποδεικνυόμαστε ἀληθινοί διάκονοι τοῦ Θε­οῦ: μέ ὑπομονή πολλή, μέ θλίψεις, μέ ἀνάγκες, μέ στε­νοχώριες, 5 μέ δαρμούς καί μαστιγώσεις πού πληγώνουν τό σῶ­μα μας, μέ φυλακίσεις, μέ καταδιώξεις πού δέν μᾶς ἀφή­­νουν νά σταθοῦμε πουθενά, μέ κόπους, μέ ἀγρυ­­πνίες, μέ στερήσεις φαγητοῦ, 6 μέ καθαρότητα ἀπό κάθε ἁμαρτία, μέ γνώση τῆς ἀλή­θειας, μέ μακροθυμία, μέ καλοσύνη, μέ ἁγιασμό καί μέ τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέ ἀγάπη πραγματική κι ἐλεύθερη ἀπό ὑποκρισία, 7 μέ λόγο πού κηρύττει τήν ἀλήθεια, μέ δύναμη Θεοῦ, μέ τά ὅπλα τά ἐπιθετικά, πού εἶναι κατάλληλα γιά τήν ἐπι­βολή τῆς δικαιοσύνης καί μοιάζουν μ’ αὐτά πού ἔχουν στό δεξί τους χέρι οἱ στρατιῶτες πού μάχονται, ὅπως καί μέ τά ὅπλα τά ἀμυντικά, πού μοιάζουν μ’ αὐτά πού ἔχουν στό ἀριστερό τους χέρι. Εἴμαστε δηλα­δή πάνοπλοι, καί γιά νά ὑπερασπιστοῦμε τή δικαιοσύνη καί τήν ἀλήθεια, καί γιά νά δημιουργήσουμε τό θρίαμβό της. 8 Ἀποδεικνύουμε ποιοί εἴμαστε μέ τή δόξα πού δεχόμαστε ἀπ’ αὐτούς πού πιστεύουν στό Εὐαγγέλιο καί μέ τήν ἀτιμία ἀπό τούς ἀπίστους, μέ τή δυσφήμηση ἀπό τούς συκοφάντες μας καί μέ τά ἐγκώμια καί τούς ἐπαίνους ἀπό τούς πιστούς. Παρουσιαζόμαστε ὡς ἀπατεῶνες ἀπό τούς ἐχθρούς τοῦ Εὐαγγελίου, καί ὡς εἰλικρινεῖς ἀπό τούς πιστούς· 9 ὡς ἄγνωστοι ἐξαιτίας τῆς κοινωνικῆς ἀσημότητός μας, καί ὡς πολύ γνωστοί καί σπουδαῖοι· ὡς ἄνθρωποι πού κινδυνεύουμε νά πεθάνουμε, κι ὅμως, νά πού ζοῦμε· ὡς ἄνθρωποι πού παιδαγωγούμαστε ἀπό τόν Θεό μέ βαρύτατες δοκιμασίες, ἀλλά δέν φτάνουμε στό θάνατο. 10 Ἐξαιτίας τῶν δοκιμασιῶν μας αὐτῶν μᾶς νομίζουν βυθισμένους στή λύπη, ἐμεῖς ὅμως πάντοτε χαιρόμα­στε. Μᾶς θεωροῦν φτωχούς, ἐμεῖς ὅμως κάνουμε πολ­­­λούς νά πλουτίζουν μέ πνευματικούς καί οὐράνιους θη­­­­σαυ­ρούς. Παρουσιαζόμαστε σάν νά μήν ἔχουμε τίποτε, κι ὅμως κατέχουμε τά πάντα.