...

 Κάθε μέρα ν’ αμαρτάνεις και κάθε μέρα να μετανιώνεις, τούτο δεν μπορείς να το πάρεις για πρόοδο, αλλά σαν ποδοβολητό στο ίδιο μέρος του βαδίσματος μπροστά.

Έως ότου η μετάνοια να υπερέχει και η αμαρτία να μειωθεί, οι μέρες μας θα είναι γεμάτες με το χτίσιμο και γκρέμισμα ενός και του ίδιου πύργου.

Πρέπει, λοιπόν, να μεριμνήσεις, ώστε μία μέρα να μπορέσεις να δείξεις κάτι από το χθεσινό χτίσιμο αγκρέμιστο.

Τούτη θα είναι η πρώτη μέρα της ζωής σου.