«Εισόδια πνευματικής αφθαρσίας!»
του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη, εφημ. Ι.Ν. Προφήτου Ηλιού Νέων Παγασών Βόλου
Τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου εορτάζουμε σήμερα, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί.
Είναι αυτή η Θεομητορική εορτή κατά την οποία άρχεται η προετοιμασία της Παναγίας μας ώστε να μπορέσει μετέπειτα να γίνει το μέσο της ενσαρκώσεως του Θεού Λόγου.
Την εισαγάγουν οι άγιοι γονείς της, Ιωακείμ και Άννα, μόλις τριών ετών, μάλιστα δε, όχι σε ένα οποιοδήποτε σημείο του Ναού, αλλά εις τα Άγια των Αγίων, στο σημερινό ιερό, θα μπορούσαμε να πούμε, εκεί όπου ο αρχιερεύς έμπαινε μόνο μία φορά το χρόνο κατά την ημέρα της εξιλέωσης, του εξιλασμού, θυσιάζοντας για τις αμαρτίες του λαού, έτσι ώστε να επέλθει η συμφιλίωση μεταξύ Θεού και ανθρώπων.
Εκεί, λοιπόν, η Υπεραγία Θεοτόκος τρεφόταν από τον αρχάγγελο Γαβριήλ, διά τούτον τον λόγο κατά τον Ευαγγελισμό της, διαπιστώνουμε την οικειότητα μεταξύ των.
Παρέμεινε εκεί έως τη συμπλήρωση του δωδέκατου έτους της ηλικίας της, όπου και μνηστεύθηκε τον δίκαιο Ιωσήφ, διά να συνεχιστεί μέσου της Θείας οικονομίας το έργο της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους.
Η συγκεκριμένη εορτή, μας προσφέρει πολλά και ουσιώδη μηνύματα, τα οποία μπορούν να μας παρακινήσουν ώστε να βάλουμε και εμείς σε σωστή τροχιά την πορεία της δικής μας εισόδου στην Εκκλησία του Χριστού σήμερα, καθαρμένοι και σεσωσμένοι μη χάνοντας πολύτιμο χρόνο μετανοίας ώστε να μπορέσουμε να ομοιάσουμε, κατά το δυνατό, στην Αγία Αγίων μείζων.
Ποιά είναι αυτά; Κατά πρώτον, το δεδομένο πως όλο το γένος των χριστιανών, έχουμε ζήσει τα δικά μας Εισόδια με τον σαραντισμό μας εν πρώτοις, ως βρέφη και μετέπειτα με το βάπτισμά μας, λαμβάνοντας την σφραγίδα και την ταυτότητα του Χριστού με το χρίσμα και το δικαίωμα μετοχής μας στο Μυστήριο των Μυστηρίων της Θείας μεταλήψεως.
Δεύτερον, πως ανάλογα με τα πνευματικά θεμέλια που έχουν χτιστεί μέσα μας, κατέχουμε την υποχρέωση της ανοικοδόμησης της πίστεως στα παιδιά μας.
Οι γονείς είναι αυτοί που μας έχουν δώσει τα ερεθίσματα, στο κατά πόσο εμείς πραγματοποιούμε όχι μόνο την είσοδο, αλλά και την παραμονή μας στο Ναό του Θεού.
Φέρουμε, λοιπόν, όλοι μας, από όποια θέση κι αν βρισκόμαστε, την ευθύνη απέναντι στα νέα παιδιά. Εάν διδάξουμε Χριστό και ζούμε κατά τις εντολές Του, θα Τον αντανακλούμε σε όλους τους αδελφούς μας κάνοντάς Τον σήμα κατατεθέν της ζωής μας. Τέλος, συνειδητοποιώντας πως η πίστη μας δεν είναι μια πίστη ουτοπική, αλλά μια πίστη ζωντανή και πάνω απ’ όλα καρποφόρα.
Η Παναγία που πέρασε τόσα χρόνια στο ιερό, είχε Θείες εμπειρίες, αποκαλύπτοντάς μας πως η αγνότητα και η αφιέρωση, άρουν την στειρότητα της επικοινωνίας μας με το Θεό.
Μένοντας μόνο κατά τον τίτλο, χριστιανοί, δεν θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τι σημαίνει εν Χριστώ ζωή.
Όπου παρατηρούμε απελπισία, λύπη και αρνητικότητα, εκεί υπάρχει ελλειπτική γνώση και συνάμα πίστη ατροφική.
Αντιθέτως, παρατηρούμε ανθρώπους να αντιμετωπίζουν εκατοντάδες προβλημάτων με αισιοδοξία, σιγουριά και ελπίδα, εναποθέτοντας το φορτίο του πόνου στα χέρια του Θεού, κάμνοντας έτσι ελαφρύτερο τον ζυγό των δοκιμασιών των.
Αδελφοί μου, η σημερινή ημέρα να γίνει διά εμάς η προσωπική μας εισχώρηση, ουσιαστικά, στην πνευματική ζωή, μια ζωή αγώνος, δυσκολιών μα και συνάμα γλυκών και καταπραϋντικών ψυχικών συναισθημάτων.
Παραστάτη κατέχουμε πάντοτε την μητέρα του Φωτός, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και μητέρα πάντων ημών, ανατροφοδοτώντας μας συνεχώς δύναμη κατά τα πνευματικά στάδια της κάθαρσης, του φωτισμού και εν τέλει του αγιασμού μας, ώστε να αξιωθούμε κι εμείς των δικών μας πανηγυρικών Εισοδίων εκ της φθοράς και του θανάτου στην αφθαρσία και σωτηρία της αιωνίου μας ψυχής.
Πηγή: romfea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου