ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.
Ο καθαρώτατος ναός(Λουκ. ι΄ 38-42, ια΄ 27-28) (Εβρ. θ΄ 1-7)
«Ο καθαρώτατος Ναός του Σωτήρος, η πολύτιμος παστάς και Παρθένος»
Πανηγυρίζει σήμερα η Εκκλησία ανοίγοντας μπροστά μας την εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου στο Ναό για ν’ αντλήσουμε από το βάθος της σωτήρια μηνύματα. Είναι γεγονός ότι κάθε θεομητορική εορτή προσλαμβάνει στους κόλπους της Εκκλησίας μας πανηγυρικό χαρακτήρα γιατί συνδέεται πολύ στενά με την Χριστολογία και κατ’ επέκταση με τη σωτηριολογία.
Προτυπώσεις
Ειδικότερα, η σημερινή εορτή μάς παραπέμπει στο γεγονός της εισόδου της Θεοτόκου στο Ναό και μάλιστα στα Άγια των Αγίων. Μπορούμε όμως με τη σκέψη μας να οδηγηθούμε στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης και να θυμηθούμε ότι η Σκηνή του Μαρτυρίου στην αρχή και έπειτα ο Ναός διαιρούνταν σε δύο μέρη. Στα Άγια, όπου τοποθετείτο η λυχνία και η τράπεζα των άρτιων και στα Άγια των Αγίων, όπου υπήρχαν το χρυσούν θυμιατήριο, η Κιβωτός της Διαθήκης, που περιείχε τις πλάκες του Νόμου, η χρυσή στάμνα με το μάννα και η ράβδος του Ααρών.
Όπως γνωρίζουμε, στα Άγια των Αγίων εισερχόταν μόνο ο Αρχιερέας και μάλιστα μια φορά τον χρόνο, την ημέρα του εξιλασμού. Μέσα στα Άγια των Αγίων καταξιώθηκε να εισέλθει η Παναγία μας, μόλις τριών ετών, όταν την αφιέρωσαν οι γονείς της. Όπως επισημαίνει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, αυτό έγινε κατά θεία παραχώρηση, γιατί τα Άγια των Αγίων αποτελούσαν προτύπωση της Εκκλησίας και ειδικότερα της Παναγίας.
Η Θεοτόκος ήταν η πραγματική στάμνα που έφερε το αυθεντικό μάννα, τον Χριστό, το αληθινό θυσιαστήριο, οι πραγματικές πλάκες της Καινής Διαθήκης και η πραγματική ράβδος του Ααρών, απ’ όπου εξήνθησε το ευώδες άνθος. Αυτή είναι «η μυστική τράπεζα της των αγγέλων τρυφής, η άρουρα του αειθαλούς φυτού, το κοινόν ιλαστήριον όλου τους γένους, επάνω εις το οποίον εκατέβη άπαξ των αιώνων ο μόνος αρχιερεύς Ιησούς Χριστός και ήνωσεν αμερίστως τον Θεόν και τον άνθρωπον». Διερωτάται ο μεγάλος πατέρας της Εκκλησίας Γρηγόριος Παλαμάς: «Πού αλλού ήτον αρμοδιώτερον να κατοικεί η όντως αγία των αγίων;».
Ο καθαρώτατος Ναός
Η Παναγία δεν εισήλθε απλώς στο Ναό, αλλά έγινε Ναός η ίδια, αφού δέχθηκε τον Κύριο του Ουρανού και της γης στα παρθενικά της σπλάχνα. Ο ιερός υμνογράφος παρακινείται να ψάλλει: «ο καθαρώτατος Ναός του Σωτήρος η πολύτιμος παστάς και Παρθένος, το ιερόν θησαύρισμα της δόξης του Θεού σήμερον εισάγεται εν τω οίκω Κυρίου…». Στα Άγια των Αγίων η Θεοτόκος υπηρετείτο από τους αγγέλους που της έφεραν τροφή, «η οποία δεν ηξεύρει να ειπή τινας τι πράγμα ήτον. Τόσον μόνον λέγεται ότι ήτον ανωτέρα και από το μάννα εκείνον το πολυθρύλητον και από την τροφήν οπού ετρέφετο ο Ηλιού».
Στα Άγια των Αγίων η Θεοτόκος έζησε το πλήρωμα της μυστικής κοινωνίας με τον Τριαδικό Θεό. Εκεί, σύμφωνα πάλι με το λόγο του Γρηγορίου του Παλαμά «έζη μίαν ζωήν, ωσάν εις τον παράδεισον∙ ή αληθέστερον ειπείν, ωσάν μέσα στους ουρανούς… έζη μίαν ζωήν αφρόντιστον, απερίσπαστον∙ λύπης αμέτοχον, ανωτέραν των παθών και υψηλοτέραν πάσης οδυνηράς ηδονής∙ έζη μόνω τω Θεώ∙ εβλέπετο από μόνον τον Θεόν∙ ετηρείτο διά μόνον τον Θεόν, όστις έμελλε διά λόγου της να ενωθή με ημάς. Και αυτή αντιστρόφως, προς τον Θεόν μόνον έβλεπε, τον Θεόν είχε μόνον τροφή της, εις τον Θεόν μόνον επρόσεχε και εις τον Θεόν μόνον ήτο αφιερωμένη».
Η Παναγία μας αξιώθηκε να χαριτωθεί από το Άγιο Πνεύμα και να συλλάβει, να κυοφορήσει και να γεννήσει τον Χριστό, που είναι ο αληθινός και πραγματικός Ναός. Δεν είναι άλλωστε τυχαία που ένας από τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας μας, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, χαρακτηρίζει την Παναγία «Θεοπόθητον». Το επίθετο αυτό δείχνει ακριβώς τον πόθο της προς τον Θεό, αλλά και αντίστροφα τον πόθο του Θεού προς αυτήν. Έγινε έτσι η θύρα από την οποία πέρασε ο Χριστός και ήλθε κοντά μας. Έτσι, το πρόσωπο της Θεοτόκου συνδέεται τόσο στενά με τον Χριστό αλλά και μαζί μας, αφού δεν νοείται ανεξάρτητα από το ανθρώπινο γένος. Στο πρόσωπό της όλα εκκλησιοποιούνται. Γι’ αυτό και όταν αγιογραφείται η Πλατυτέρα στην κόγχη του Ιερού Βήματος, δεν εικονίζεται μόνο η Παναγία, αλλά εμφανίζεται όλη η Εκκλησία, με κέντρο τον Χριστό. Έτσι, η Παναγία έγινε Εκκλησία και γέννησε την Εκκλησία. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι ο Κύριος «ενανθρωπήσας σάρκα Εκκλησίας προσέλαβε».
Αγαπητοί αδελφοί, η καταξίωσή μας ως ζωντανά μέλη της Εκκλησίας συνδέεται πολύ στενά με την «κεχαριτωμένη» γυναίκα που έγινε το μέσο για να ανυψωθεί ο άνθρωπος και να καταξιωθεί να ζει στην αγάπη του Κυρίου. Γι’ αυτό και ταπεινά δοξολογούμε την «ταμίαν και πρύτανιν του πλούτου και των χαρισμάτων της Θεότητος» και εκ βάθους καρδίας ζητούμε: «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς».
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου