...

 

Κάθε Δεκαπενταύγουστος κι ένα… δημοψήφισμα - π. Αθανάσιος Γιουσμάς

ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ Ε.Ε.Ν.2023.

 Υπάρχουν, φίλοι μου αναγνώστες, κάποιες στιγμές που, κάπως απογοητευμένος, λέω στον Θεό κι εγώ όπως ο Ψαλμωδός: «Μποήθα Κύριε, γιατί χάθηκε κάθε πιστός δικός Σου δούλος… Κυκλοφορούν ευρέως οι ασεβείς, κι η αχρειότητα χειροτερεύει στους ανθρώπους ανάμεσα» (Ψαλμ. 11, 1 και 9). 

    Όμως, κάθε φορά κάτι συμβαίνει κι αμέσως επανέρχομαι μ' έναν άλλον στίχο του Δαβίδ: «Αυτή η γενεά αναζητάει τον Κύριο, θέλει οπωσδήποτε να δει το πρόσωπο του Θεού Ιακώβ» (Ψαλμ. 23, 6). Τουτο το δεύτερο είπα κι αυτόν το Δεκαπενταύγουστο, καθώς είδα κόσμο πολύ, όλων των ηλικιών, να προσέρχεται στους Ναούς και στα προσκυνήματα της Παναγιάς μας, και ν' αποθέτει στη Γλυκιά Της Μορφή έναν ασπασμό, μια δάκρυ, μια προσευχή!

   Κι αυτός ο Δεκαπενταύγουστος ήταν ένα ακόμη δημοψήφισμα λαού, μια ακόμη τρανή απόδειξη πως, έστω κι αν κατά καιρούς χτυπιέται αλύπητα το σκάφος της Εκκλησίας, η πίστη –όση κι όπως κι αν είναι, μικρή ή μεγάλη, ασθενική ή δυναμική, πλήρης ή ελλιπής– δε ξεριζώνεται από τις ψυχές των ανθρώπων. Δόξα στον Τριαδικό Θεό, ο Χριστός κι η Γλυκιά Του Μητέρα, αν εμείς δεν το θελήσουμε, δεν αποβάλλονται από τις καρδιές μας.

  Μα, και πώς ν' αποβληθεί από τη σκέψη και την ψυχή μας η τόσο όμορφη και μορφή της Θεοτόκου; Αυτό, είναι και θα 'ναι «η Κεχαριτωμένη» των αιώνων κι όλων των γενεών. Μια μορφή που μαγνητίζει και μαγνητίζει αναρίθμητες ψυχές… Όλους μας έλκει κοντά Της κι όλοι μας προσπαθούν να Τη μιμηθούμε και να Της μοιάσουμε.

 Tον 17ο αιώνα, στα μέρη της Πωσίας, ζούσε ο Άγιος Δημήτριος του Postoy. Κάποτε τον βασάνισε μια σκέψη, στην οποία αμέσως έδωσε και την απάντηση. «Γιατί ο Xριστός γεννήθηκε τότε που γεννήθηκε; Γιατί δεν γεννήθηκε πριν ή μετά από τη συγκεκριμένη στιγμή;». Κι απάντησε: «Γιατί καμιά γυναίκα δεν συγκέντρωνε κι ούτε μπορεί ποτέ να συγκεντρώσει στο πρόσωπο της όλες εκείνες τις αρετές που συγκέντρωνε η ​​φτωχή παιδούλα της Ναζαρέτ, η MAPIA».

  Μαρία! Ένα όμορφο όνομα, που το τίμησε Εκείνη, η Μάνα του Θεανθρώπου μας. Ένα όνομα με πέντε γράμματα, που το καθένα, κατά τους μελετητές, αποτελεί το αρχικό γράμμα του ονόματος πέντε Αγίων Γυναικών της Παλαιάς Διαθήκης, που διακρίνονται για πέντε ξεχωριστές αρετές.

  To « M »: Τη Μαριάμ, την αδελφή του Θεόπτη Μωυσή. Το Κύριο γνώρισμά της, σύμφωνα με τη Γραφή, ήταν η παρθενία, η αγνότητα. Παρθένος η Μαριάμ, Αειπάρθενος, πάντοτε παρθένος, η Θεοτόκος. Το αειπάρθενο της Παναγίας το δηλώνει ο αγιογράφος με τα τρία αστέρια που ζωγραφίζει γύρω από το πρόσωπο του Της. Υπενθυμίζουν πως η Κυρία Θεοτόκος ήταν παρθένα πριν, κατά και μετά τη Γέννηση του Υιού Της. Εμείς, δυστυχώς, παραμένουμε προσκολλημένοι στις σαρκικές ηδονές κι ο διάβολος μας σέρνει από τα γεννητικά μας όργανα!
Προς « Α» θυμίζει την Αβιγαία, τη γυναίκα του πλούσιου Νάβαλ, κατά τη Γραφή. Ήταν συνετή και ταπεινή γυναίκα. Για τη σύνεσή της διακρίθηκε κι η Θεοτόκος και ο Θεός είδε την ταπείνωσή της και γι' αυτό Της επέλεξε ως Μητέρα Του. Εμάς μας διακρίνει έναν υπέρμετρο εγωισμό, ψηλότερος κι «απ' το μπόι μας», όπως θα 'λεγε η γιαγιά.

To « P »: Τη Παχήλ, τη γυναίκα του Ιακώβ. Αυτή ήταν «καλή τω είδει σφόδρα», πολύ όμορφη. Πανέμορφη στην ψυχή και στο σώμα ήταν κι η Κεχαριτωμένη, «ρόδο αμάραντο» την ονομάζουν οι ύμνοι της Εκκλησίας μας. Εμείς προσπαθούμε να ομορφύνουμε το σώμα με του κόσμου τα στολίδια, επιμελούμεθα τη σάρκα σχεδόν πάντα, εις βάρος της αθάνατης ψυχής μας. Λησμονούμε εκείνη τη φράση του σοφού Ισοκράτη, πως «την ομορφιά ή την αρρώστια ή ο χρόνος την εξαφανίζουν».

ΣΤΟ « Ι» μας θυμίζει το ιστορικό πρόσωπο του Ισραήλ, την Ιουδίθ, η οποία διακρίθηκε για την αγάπη της στην προσευχή. Με την προσευχή της έσωσε τους Ιουδαίους από τους Ασσυρίους. Κι η Παναγιά μας ήταν άνθρωπος προσευχής και ήταν, αφού «νυχθημερόν» δέεται για μας στον Κύριο και τον Θεό Τη. H Ιουδίθ έσωσε τους συμπατριώτες της από το θάνατο και την αιχμαλωσία, η Παναγία έσωσε ολόκληρη την ανθρωπότητα και τους ανθρώπους όλων των εποχών από την αμαρτία και το διάβολο, με το να αποδεχθεί να γεννηθεί από την Εκείνη ο Σωτήρας του κόσμου. Κι εμείς προσευχόμαστε οπότε το θυμηθούμε ή καθώς θα ζήσουμε «σαν τις μέλισσες» τα προβλήματα της ζωής…
Τέλος, το γράμμα « A», αποτελεί το αρχικό του ονόματος της μητέρας του προφήτη Σαμουήλ, της Άννας. Aυτή υπέμεινε καρτερικά τη ντροπή της ατεκνίας της κι η Παναγιά μας τους εμπτυσμούς, τη μαστίγωση και τη σταύρωση του Γιου της. Ενώ εμείς, οι ανυπόμονοι, δυσανασχετούμε στους πειρασμούς, στις δυσκολίες και στις συννεφιές της ζωής.
Φίλοι αναγνώστες, η Παναγία Μητέρα μας συγκέντρωσε στο πρόσωπό Tης όλες τούτες τις αρετές που υποκρύπτονται στο όνομά της: Tην Παρθενία, τη σύνεση, την ταπείνωση, την ομορφιά της ψυχής, την αγάπη στην προσευχή και την υπομονή. 

Υπάρχει ένας πνευματικός ψυχολογικός νόμος που λέει πως ό,τι θαυμάζει κάποιος προσπαθεί και να το μοιάσει, και να το μιμηθεί. Aς μοιάσουμε, λοιπόν, σ’ αυτό που θαυμάσαμε τούτον το μήνα, στο πρόσωπο της Παναγιάς μας. 

* Εφημερίδα "Εμπρός". 24 Αυγούστου 2005