...

 

Ἡ μία ἀδυναμία μας

 Εὐαγγελικὸ καί Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα

 Κυριακῆς 26 Νοεμβρίου 2023

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 26 Νοεμβρίου 2023, ΙΓ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιη΄ 18-27)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς, ὁ Θεός. τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυ­ρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μη­­τέρα σου. ὁ δὲ εἶπε· ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· καὶ τίς δύναται σωθῆναι; ὁ δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.

 

Η ΜΙΑ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΜΑΣ

«Ἕν σοι λείπει»

 Ὁ πλούσιος νέος ποὺ πλησίασε τὸν Κύριο, ὅπως ἀκούσαμε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, δὲν ἦταν πρόσωπο τυχαῖο. Εἶχε καθαρὴ ζωή, τηροῦσε τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ ποθοῦσε τὴν αἰώνια ζωή. Γι᾿ αὐτὸ μὲ εἰλικρινὲς ἐνδιαφέρον ρώτησε τὸν Χριστὸ τί πρέπει νὰ κάνει ὥστε νὰ τὴν κληρονομήσει. Ὁ Κύριος εἶδε τὴν ἀρετή του καὶ τὸν συμπάθησε. Γνώριζε ὅμως καὶ τὴ μία κρυφὴ ἀδυναμία του, τὸ πάθος τῆς φιλαργυρίας ποὺ τὸν ταλαιπωροῦσε, καὶ ἐπιδίωξε νὰ τὸν βοηθήσει νὰ τὸ ξεπεράσει. Τότε ὅμως ἔσβησε κάθε ἱερὴ ἐπιθυμία τοῦ νέου. Λησμόνησε τὶς οὐράνιες ἀναζητήσεις του καὶ περίλυπος ἐγκατέλειψε τὸν Χριστό.

 Ἂς δοῦμε, λοιπόν, πῶς ἀκόμη καὶ μία ἀδυναμία μας μπορεῖ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν αἰώνια ἀπώλεια καὶ τί πρέπει νὰ κάνουμε γιὰ νὰ τὴν ἀντιμετωπίσουμε.

1. Τὸ μεγάλο ἀγκάθι

 Κάνει ἀσφαλῶς ἐντύπωση ἡ διαπίστωση τοῦ Κυρίου. Λέει στὸν πλούσιο νέο ὅτι ἔχει μόνο ἕνα ἐλάττωμα. Ἀσφαλῶς δὲν ὑστεροῦσε μόνο σὲ αὐτὸ τὸ ἕνα. Εἶχε κι ἄλλα ἐλαττώματα. Αὐτὸ τὸ ἕνα ὅμως κυριαρχοῦσε στὴν ψυχή του. Κάτι ἀντίστοιχο συμβαίνει καὶ μ᾿ ἐμᾶς. Πλῆθος παθῶν εἶναι ριζωμένα στὴν ψυχή μας καὶ τὴ νεκρώνουν. Ἀνάμεσα σὲ αὐτά, ὅμως, συχνὰ ὑπάρχει καὶ ἕνα, τὸ ὁποῖο ἰδιαίτερα μᾶς κυριεύει. Αὐτὸ μπορεῖ, γιὰ παράδειγμα, νὰ εἶναι ἡ φιλαργυρία, ἡ φιλοδοξία, ἡ φιληδονία, ἡ ζήλεια, ἡ κατάκριση ἢ ὁ θυμός. Αὐτὸ εἶναι τὸ ἀδύνατο σημεῖο μας, τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ ἐπηρεάζει ὅλη τὴν πνευματική μας ζωή· τὸ ἀγκάθι ποὺ πληγώνει τὴν ψυχή μας. Ἐκεῖ μᾶς πολεμεῖ ἰδιαιτέρως ὁ διάβολος, στὸ τρωτὸ αὐτὸ σημεῖο μας, στὴν «ἀχίλλειο πτέρνα» μας. Κι ἂν δὲν προσέξουμε, μπορεῖ αὐτὴ ἡ ἀδυναμία μας νὰ μᾶς καταστρέψει.

 Τὸ εἴδαμε αὐτὸ στὸν πλούσιο νέο τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ὁ 13ος Ἀπόστολος τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὅμως δὲν ἀκολούθησε τὸν Κύριο. Πόθησε τὴν αἰωνιότητα, ἀλλὰ ἔμεινε προσκολλημένος στὰ ἐφήμερα ἀγαθά. Ζήτησε τὰ οὐράνια, χωρὶς νὰ θέλει νὰ ἀφήσει τὰ γήινα. Καὶ δὲν εἶναι ὁ μόνος. Ἂς θυμηθοῦμε τὸν Ἰούδα, ποὺ ἡ φιλαργυρία τὸν ἔκανε νὰ προδώσει τὸν Κύριο. Ἢ τὴ γυναίκα τοῦ Λώτ, ποὺ ἀπὸ τὴν περιέργειά της ἔγινε στήλη ἅλατος (Γεν. ιθ΄ 26). Ἢ τὸν Κάιν, ποὺ ἀπὸ τὸν φθόνο του θανάτωσε τὸν ἀδελφό του. Συνεπῶς, ἀκόμη καὶ μία ἀδυναμία μας ἔχει τὴ δύναμη νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν αἰώνια ἀπώλεια. Τί πρέπει λοιπὸν νὰ κάνουμε γιὰ νὰ τὴν ἀντιμετωπίσουμε;

2. Νὰ σπάσουμε τὰ δεσμὰ

 Τὸ πρῶτο ποὺ καλούμαστε νὰ κάνουμε εἶναι νὰ ἐξετάσουμε τὸν ἑαυτό μας μὲ προσοχὴ γιὰ νὰ διακρίνουμε τὴν ἀδυναμία μας, τὸ κυρίαρχο πάθος ποὺ καταδυναστεύει τὴν ψυχή μας, ποὺ μᾶς κρατεῖ δέσμιους στὴ γῆ καὶ μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸν Χριστό. Καὶ ἀφοῦ συν­ειδητοποιήσουμε τὸ τραῦμα μας, τὴν ἀνοιχτὴ πληγή μας, νὰ σπεύσουμε στὸν Ἰατρό· νὰ ζητήσουμε βοήθεια ἀπὸ τὸν Κύριό μας, νὰ ἐξομολογηθοῦμε μὲ εἰλικρίνεια στὸν πνευματικό μας. Ἔτσι μὲ ἡρωισμὸ νὰ τολμήσουμε νὰ σπάσουμε τὴν ἁλυσίδα ποὺ μᾶς αἰχμαλωτίζει, νὰ ἀποτινάξουμε τὸν ζυγὸ ποὺ μᾶς δουλαγωγεῖ, νὰ πολεμήσουμε τὸ πάθος ποὺ μᾶς κυριεύει.

 Εἶναι ἴσως δύσκολο τὸ ἀγώνισμα αὐ­τό. Χρειάζεται ἀπόφαση σταθερή, ἀγώνας διαρκὴς καὶ ταπείνωση. Ἀπαραίτητη ὅμως εἶναι ἡ ἐκζήτηση τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Μὲ τὶς μικρές μας ἀνθρώπινες δυνάμεις εἶναι ἀδύνατον νὰ ξεπεράσουμε τὴν παραμικρὴ ἀδυναμία μας. Ἂς μὴ μᾶς ἀπογοητεύσει αὐτό. Διότι «τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστι» (Λουκ. ιη΄ 27), τό­νισε ὁ Χριστός. Ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀκατόρθωτα γιὰ τὸν ἄνθρωπο, μποροῦν νὰ ἐπιτευχθοῦν μὲ τὴ Χάρι καὶ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ. Μὲ τὴ δική του θεία βοήθεια μποροῦμε νὰ ξεριζώσουμε κάθε ἀγκάθι μας, νὰ θυσιάσουμε καὶ τὸ ἕνα κυρίαρχο πάθος μας καὶ ἐλεύθεροι νὰ ἀκολουθήσουμε τὸν Κύριο ὅπου μᾶς καλεῖ.

Τὰ πάντα μᾶς χαρίζει ὁ Χριστός. Ἂς πάρουμε λοιπὸν τὴν ἀπόφαση νὰ ἀφήσουμε τὸ ἕνα, γιὰ νὰ ἀκολουθήσουμε τὸν Κύριο καὶ νὰ κερδίσουμε τὸ πᾶν.

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 26 Νοεμβρίου 2023, ΚΕ΄ Κυριακῆς (Ἐφεσ. δ΄ 1-7)

Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἐγὼ ὁ δέσμιος ἐν Κυρίῳ ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως ἧς ἐκλήθητε, 2 μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πρᾳότητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ, 3 σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης.

 4 ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· 5 εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα· 6 εἷς Θεὸς καὶ πατὴρ πάν­των, ὁ ἐπὶ πάντων, καὶ διὰ πάντων, καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν. 

7 Ἑνὶ δὲ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

Σύμφωνα λοιπόν μ’ αὐτά πού σᾶς ἔγραψα προηγουμένως, σᾶς παρακαλῶ ἐγώ πού εἶμαι φυλακισμένος γιά τό ὄνομα τοῦ Κυρίου, νά πορευθεῖτε καί νά ζήσετε μέ τρόπο ἄξιο τῆς ὑψηλῆς κλήσεως πού σᾶς ἔκανε ὁ Θεός. 2 Σᾶς παρακαλῶ λοιπόν νά ζεῖτε μέ κάθε ταπεινοφροσύνη καί πραότητα, μέ μακροθυμία καί ὑπομονή. Νά ἀνέχεσθε μέ ἀγάπη ὁ ἕνας τά ἐλαττώματα τοῦ ἄλλου. 3 Καί νά καταβάλλετε κάθε προσπάθεια προκειμένου νά διατηρεῖτε τή μεταξύ σας ἑνότητα μέ τήν ὁποία σᾶς ἕνωσε τό Ἅγιον Πνεῦμα, χρησιμοποιώντας ὡς σύνδεσμο τήν εἰρήνη, ἡ ὁποία θά σᾶς δένει ὅλους μαζί σ’ ἕνα. 

 4 Ἀποτελεῖτε ἕνα σῶμα, τήν Ἐκκλησία, κι ἕνα Πνεῦμα ζωοποιεῖ τό σῶμα αὐτό, ἀφοῦ καί ὅλοι σας κληθήκατε μέ μία ἐλπίδα τῆς κλήσεώς σας. Διότι ὁ Θεός γιά μία καί τήν ἴδια βασιλεία καί γιά τά ἴδια ἀγαθά σᾶς κάλεσε ὅλους. 5 Ἕνας καί μόνος Κύριος ὑπάρχει· μία πίστη ἔχουν ὅλοι οἱ Χριστιανοί· ἕνα βάπτισμα ἔλαβαν ὅλοι. 6 Ἕνας καί μόνος Θεός καί Πατέρας ὅλων ὑπάρχει. Αὐτός κυριαρχεῖ πάνω ἀπ’ ὅλους ὡς Δεσπότης. Ἡ δική του δύναμη διαχύνεται καί ἐνεργεῖ διαμέσου ὅλων τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας σ’ ὁλόκληρο τό σῶμα της. Αὐτός κατοικεῖ μέσα σ’ ὅλους μας. 

 7 Πρέπει λοιπόν νά εἴμαστε ὅλοι ἕνα. Βέβαια ὅλοι οἱ πιστοί δέν ἔχουμε λάβει τά ἴδια χαρίσματα, ἀλλά διάφορα καί ποικίλα. Αὐτή ὅμως ἡ διανομή γιά κανένα λόγο δέν ἐπιτρέπεται νά γίνεται αἰτία χωρισμοῦ μεταξύ τῶν πιστῶν. Διότι ἡ διανομή αὐτή δέν εἶναι τυχαία, ἀλλά γίνεται ἀπ’ τόν ἴδιο τόν Χριστό. Αὐτός δηλαδή στόν καθένα ξεχωριστά ἀπό ἐμᾶς ἔδωσε τή θεία χάρη, σύμφωνα μέ τό μέτρο πού μέ σοφία καί δικαιοσύνη χρησιμοποιεῖ στή διανομή τῆς δωρεᾶς του.