...

 

Η Πάτρα πανηγυρίζει για τον νέο Άγιο, Γερβάσιο Παρασκευόπουλο.

Ἡμέρα ἑόρτιος καί εὐφροσύνης ἀνάπλεως ξημέρωσε γιά τήν πόλη τῶν Πατρῶν. Εἲδηση χαρμόσυνος καί ἂγγελμα πανευφρόσυνο ἒφθασε ἀπό τήν Βασιλίδα τῶν πόλεων καί ὡς φεγγοβόλος ἀστραπή τόν οὐρανό διέσχισε καί τά ὦτα τῶν Πατρέων κατηύφρανε ἡ φωνή τοῦ Πατριάρχου τοῦ Γένους, τοῦ κλεινοῦ Βαρθολομαίου, ὃτι ὁ ἡγιασμένος πνευματικός πατήρ καί διδάσκαλος τῶν Πατρῶν, ὁ σημειοφόρος Γερβάσιος, κατετάγη ἐπισήμως, εἰς τάς δέλτους τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Καρδίες ἐσκίρτησαν, μάτια ἐδάκρυσαν, κώδωνες χαρμοσύνως ἢχησαν, μέ τό ἂκουσμα τοῦ πανευφροσύνου μηνύματος.

Δοξολογίες οὐρανομήκεις ἀνεπέμφθησαν, ἂνθρωποι μετά ἀγγέλων πνευματικῶς πανηγυρίζουν.

Ὁ Πρωτόκλητος, στόν ἃγιο χορό τῶν Πατρέων Ἁγίων, τόν Γερβάσιον ὑποδέχεται.

Οἱ τῆς γενετείρας τοῦ Γερβασίου, Ἀρκαδίας παῖδες, ὡς ἒλαφοι, ἐν χαρᾷ, σκιρτῶσι.

Ὁ τῶν Πατρέων Ἀρχιερεύς μετά τοῦ εὐαγοῦς Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ φιλαγίου καί φιλοθέου Λαοῦ εὐχαρίστοις ἂσμασι καί ἱεραῖς ὑμνωδίαις τόν Θεόν δοξολογοῦν, ς τόν τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους Πρῶτον, τόν Παναγιώτατον καί Οἰκουμενικόν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον εὐγνωμόνως εὐχαριστοῦν καί τήν Ἁγίαν Αὐτοῦ δεξιάν πανευλαβῶς κατασπάζονται, τοῦ Κυρίου δεόμενοι ὑπέρ μακροημερεύσεως Αὐτοῦ, πρός δόξαν Θεοῦ καί τήν τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας, εὒκλειαν καί τήν περί Αὐτόν Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον ἀπό βάθους καρδίας εὐχαριστοῦν.

Ὁ ἀοίδιμος καί ὃσιος, ὁ Ἃγιος Γερβάσιος τῶν Πατρῶν, εἶδε τοῦ αἰσθητοῦ ἡλίου τό φῶς, στήν ὀρεινή Ἀρκαδία, στό ὂμορφο χωριό Γρανίτσα, (Νυμφασία σήμερα), τό ἒτος 1877.

Μικρός ἒζησε τήν ὀρφάνια ἀπό μητέρα καί τήν καταφρόνια ἀπό τούς ἀνθρώπους. Παρηγοριά του ἡ Παναγία, στό Μοναστήρι τῆς Κερνίτσας κοντά στό χωριό του. «Θεέ μου», εἶπε κάποια φορά ὁ μικρός Γιωργάκης, (ἒτσι ἦτο τό βαπτιστικό του ὂνομα), βλέποντας τούς Ἁγίους στίς τοιχογραφίες τῆς Μονῆς, «Θεέ μου κάνε νά κολλήσω καί ἐγώ στόν τοῖχο».

Πέρασαν χρόνια ἀπό τότε καί ὁ Θεός ἂκουσε τήν προσευχή του καί παράκλησή του καί ἐξεπλήρωσε τό αἲτημά του.

Ὁ μικρός Γεώργιος Παρασκευόπουλος, ἒφτασε μετά ἀπό πολλές περιπέτειες, κακουχίες, δάκρυα καί κόπους στήν Πάτρα καί κτύπησε τήν πόρτα τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Πατρῶν Ἱεροθέου Μητροπούλου τοῦ Ἀρκάδος, ὁ ὁποῖος ἒγινε πλέον ὁ προστάτης του.

Στήν κηδεία τοῦ Ἱεροθέου, τήν ὁποία ἐτέλεσε στήν Πάτρα ὁ Ἃγιος Νεκτάριος, ὁ Γεώργιος γνωρίζεται μέ τόν Ἃγιο Νεκτάριο, σπουδάζει ὡς διάκονος στήν Ριζάρειο, προστατευόμενος ὑπό τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, τελειώνει τήν Θεολογική Σχολή καί ἀναδεικνύεται ὁ σοφός καί ἱεροφάντωρ Ἱερεύς, ὁ ὁποῖος ἒλαμψε, ὡς Ἱερεύς τοῦ Στρατοῦ στούς Βαλκανικούς πολέμους, ὡς Ἱεροκήρυξ τῶν Πατρῶν, ὡς Πρωτοσύγκελλος τοῦ ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου Χρυσάνθου, ὡς προστάτης τῶν ὀρφανῶν καί χηρῶν, ὡς τροφεύς τῶν πενήτων, ὡς πατήρ καί παράκλητος τῶν κατατρεγμένων προσφύγων, ὡς ἱδρυτής τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων, Κατασκηνώσεων, Σχολῶν δημιουργικῆς ἀπασχολήσεως, ἂγρυπνος διδάσκαλος τῶν νέων, ἀκούραστος πνευματικός καί σημειοφόρος μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, ἐν ὃσῳ, ἀκόμη ζοῦσε.

Ἐκοιμήθη ἀνήμερα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων τό 1964. Χιλιάδες, ἀπορφανισμένου Λαοῦ τόν ἒκλαυσε καί τόν προέπεμψε στήν αἰωνιότητα, βοῶντες τό «Ἃγιος». Ἀναπαύεται στόν ἀγαπημένο του χῶρο, στήν Ἁγία Παρασκευή στίς Κατασκηνώσεις τῶν Συχαινῶν, πού ἐκεῖνος ἳδρυσε.

Τό 2014, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος μέ τήν συμπλήρωση 50 ἐτῶν ἀπό τήν κοίμησή του ἒκαμε τήν ἀνακομιδή τῶν Λειψάνων του, παρουσίᾳ καί ἂλλων Μητροπολιτῶν καί χιλιάδων Πατρέων, οἱ ὁποῖοι ἒψαλαν ὒμνους ἀναστασίμους καί ἐν ἀγαλλιάσει ψυχῆς καί καρδίας ἐκραύγαζαν τό: «Ἃγιος, Ἂγιος» ραίνοντες μέ ἂνθη καί δάκρυα τά ἃγια Λείψανά του.

Στήν συνέχεια ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος προέβη στίς δέουσες ἐνέργειες γιά τήν ἁγιοκατάταξη τοῦ π. Γερβασίου καί μετά ἀπό τήν γνωμοδότηση τῆς ἁρμοδίας ἐπί τῶν Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν ζητημάτων Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς καί τήν ὁμόφωνον Ἀπόφασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ Φάκελος ἀπεστάλη στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, γιά νά φθάσωμε στήν εὒσημον ἡμέραν, κατά τήν ὁποίαν θείᾳ ἐπινεύσει, ὁ Παναγιώτατος καί Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, εἰσηγήθη σήμερον, 16.11.2023, στήν Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδο τοῦ Πατριαρχείου καί ἀπεφασίσθη ἡ ἐπίσημος κατάταξις εἰς τάς δέλτους τῶν Ἁγίων τῆς κατά Ἀνατολάς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τοῦ Ἁγίου Γερβασίου τῶν Πατρῶν.

Ἃπας ὁ εὐαγής καί ἱερός Κλῆρος τῆς Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Πατρῶν καί ὁ εὐσεβής, φιλόθεος καί φιλάγιος Λαός, τόν Γερβάσιον τιμῶντες, ἀγαλλομένῃ καρδίᾳ, τόν μακαρίζουν ψάλλοντες:

«Χαίροις Ἀρκαδίας θεῖος βλαστός καί τῆς Ἐκκλησίας ἱερώτατος θησαυρός, χαίροις τῶν Πατρέων διδάσκαλος ὁ θεῖος, Γερβάσιε θεόφρον, σκέπε τά τέκνα σου».

Τόν Θεόν δέ καθικετεύοντες χεῖρας ἱκέτιδας ὑψώνουν, ὑπέρ τοῦ πρώτου τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους δεόμενοι:

«Κύριε, ταῖς τοῦ Ἁγίου Γερβασίου πρεσβείαις, ἐν ὑγιείᾳ ἀμφιστεφεῖ τόν Οἰκουμενικόν ἡμῶν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον εἰς ἒτη μακρά διατήρησον καί πάντας ἡμᾶς ἐλέησον καί σῶσον».

Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἒνεκεν!