"Ο Λόγος του Θεού στον Λαό του Θεού".
Η δύναμη της πίστης
«εγερθείς άρον σου την κλίνην και ύπαγε εις τον οίκον σου»
Σήμερα η Εκκλησία θέτει ενώπιόν μας δύο σημαντικά γεγονότα που συνδέονται άρρηκτα με τη δύναμη της πίστης και το μεγαλείο της θείας αγάπης. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή που είναι απόσπασμα από το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο (θ΄ 1-8) μας παρουσιάζει την εκπληκτική θεραπεία του παραλυτικού, ενώ η σημερινή μέρα παραπέμπει και στη μεγάλη μορφή του Προφήτη Ηλία του Θεσβίτου, του οποίου τιμούμε τη μνήμη.
Υπέρβαση ορίων
Η ευαγγελική περικοπή που ακούγεται σήμερα στους ναούς φέρει τον Χριστό να βρίσκεται στην Καπερναούμ, όταν του φέρνουν έναν παραλυτικό, ξαπλωμένο σε κρεβάτι. Σύμφωνα με την περιγραφή, η πίστη των ανθρώπων που τον μετέφεραν ήταν τόσο μεγάλη, που παρά το συνωστισμένο πλήθος, βρήκαν τρόπο να τον φέρουν μπροστά στον Κύριο. Και ο Χριστός, βλέποντας την πίστη τους, λέει στον παραλυτικό: «Θάρσει, τέκνον, αφέωνταί σου αι αμαρτίαι σου.»
Αυτή η φράση είναι το κλειδί. Παρατηρούμε ότι ο Χριστός δεν ξεκινά με τη σωματική θεραπεία, αλλά με τη συγχώρεση των αμαρτιών. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Διότι γνώριζε ότι η μεγαλύτερη ασθένεια του ανθρώπου δεν είναι η σωματική, αλλά η πνευματική – η ασθένεια της αμαρτίας που χωρίζει τον άνθρωπο από τον Θεό. Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι που φέρονται να ήταν παρόντες όταν συνέβαινε το θαυμαστό αυτό γεγονός, σκανδαλίστηκαν και βρήκαν αφορμή να σκεφθούν πονηρά ότι: «ούτος βλασφημεί.» Ποιος μπορεί να συγχωράει αμαρτίες, παρά μόνο ο Θεός;
Ο Χριστός, γνωρίζοντας τα κρύφια της σκληρής καρδιάς τους και διαβάζοντας τις σκέψεις τους, τους απάντησε ευθαρσώς, φανερώνοντας και την εξουσία του: «Τι ενθυμείσθε πονηρά εν ταις καρδίαις υμών; Τι γαρ εστιν ευκοπώτερον, ειπείν, Αφέωνταί σου αι αμαρτίαι σου, ή ειπείν, Έγερθι και περιπάτει;» Και για να τους δείξει ότι είχε την εξουσία να συγχωράει αμαρτίες, είπε στον παραλυτικό: «Εγερθείς άρον σου την κλίνην και ύπαγε εις τον οίκον σου.» Και αμέσως συνέβη το θαυμαστό γεγονός. Ο παραλυτικός σηκώθηκε, πήρε το κρεβάτι του και πήγε στο σπίτι του, δοξάζοντας τον Θεό.
Αυτό το θαύμα μας διδάσκει πολλά. Πρώτον, τη σημαντικότητα της πνευματικής θεραπείας σε σχέση με τη σωματική. Η συγχώρεση των αμαρτιών είναι το πρώτο και σημαντικότερο βήμα για την αποκατάσταση της αρμονικής σχέσης μας με τον Θεό και την κάρπωση της πνευματικής υγείας μας. Δεύτερον, μας φανερώνει τη δύναμη της συλλογικής πίστης. Η πίστη των φίλων του παραλυτικού αποδείχθηκε κινητήρια δύναμη για την θαυματουργική παρέμβαση του Χριστού. Τρίτον, αποκαλύπτει την θεϊκή εξουσία του Ιησού ως Υιού του Θεού, που έχει τη δύναμη να συγχωρεί αμαρτίες και να θεραπεύει κάθε ασθένεια.
Ηλίας: Ο άνθρωπος της της πίστης
Και τώρα, ας ενδιατρίψουμε και στη μεγάλη μορφή του Προφήτη Ηλία. Ο Ηλίας, μια μορφή φωτιάς και ζήλου για τον Θεό, έζησε σε μια εποχή βαθιάς πνευματικής παρακμής και κρίσης, όταν ο λαός του Ισραήλ είχε παραδοθεί στην ειδωλολατρία και γνώριζε ένα πρωτοφανή ξεπεσμό. Ο Ηλίας δεν δίστασε να σταθεί μόνος του ενάντια σε εκατοντάδες προφήτες του Βάαλ, προκαλώντας τους σε μια αναμέτρηση στο όρος Κάρμηλος για να φανεί ποιος είναι ο αληθινός Θεός. Είναι γνωστή η διήγηση που αντλείται από τις σελίδες της Παλαιάς Διαθήκης.
Με την ακαταμάχητη πίστη και την προσευχή του, ο Ηλίας κατέβασε φωτιά από τον ουρανό, καταναλώνοντας τη θυσία του, ενώ οι προφήτες του Βάαλ απέτυχαν παταγωδώς να το πράξουν. Ο Ηλίας ήταν ο άνθρωπος της προσευχής, ο άνθρωπος που έκλεισε και άνοιξε τον ουρανό, ο άνθρωπος που αναστάτωσε τη βασιλεία για χάρη του Θεού. Η ζωή του ήταν μια συνεχής μαρτυρία της δύναμης της πίστης και της υποταγής στο θέλημα του Θεού. Ένας αρμονικότατος, ευλογημένος και άγιος συνδυασμός.
Ο Ηλίας ο προφήτης δεν δίστασε να αντιμετωπίσει την εξουσία, να μιλήσει με την γλώσσα της αλήθειας, να ζήσει μια ζωή αφοσίωσης στον Θεό. Η πίστη του ήταν τόσο ακλόνητη, που τον καταξίωσε να μην γευθεί τον θάνατο, αλλά να αναληφθεί εν σώματι στον ουρανό με πύρινο άρμα. Πολύ παραστατική είναι προς τούτο η εικονογραφία αλλά και η υμνολογία της Εκκλησίας.
Το κοινό νήμα
Ποιο είναι, όμως, το κοινό νήμα που συνδέει αυτά τα δύο γεγονότα; Είναι, ακριβώς, η δύναμη της πίστης.
Στο Ευαγγέλιο, η πίστη των φίλων έφερε τον παραλυτικό στον Χριστό και η πίστη του παραλυτικού άνοιξε την πόρτα στη συγχώρεση και την θεραπεία. Την εξασφάλιση και της πνευματικής αλλά και της σωματικής υγείας. Την αποκατάσταση της σχέσης με τον Θεό και το συνάνθρωπο, στην προοπτική μιας νέας κοινωνίας, εκείνης της Βασιλείας του Θεού.
Ο Προφήτης Ηλίας, από την άλλη πλευρά, είναι ένα ζωντανό παράδειγμα του τι μπορεί να επιτύχει ένας άνθρωπος όταν έχει ακλόνητη πίστη στον Θεό. Η πίστη του ήταν το όπλο του ενάντια στην ειδωλολατρία, η πηγή της δύναμής του για να επιτελέσει θαύματα και να μιλήσει αλλά και να ελέγξει με παρρησία.
Και οι δύο αυτές παράμετροι, μας υπενθυμίζουν ότι ο Θεός ανταποκρίνεται στην πίστη μας. Όταν πιστεύουμε πραγματικά, όταν ζητάμε με ειλικρίνεια και ταπείνωση, ο Θεός ενεργεί με τρόπο που ξεπερνά κάθε ανθρώπινη λογική. Μας διδάσκουν ότι η πίστη δεν είναι απλά μια απλή αποδοχή, αλλά μια ενεργός δύναμη που μπορεί να μεταμορφώσει ζωές, να θεραπεύσει ασθένειες, να συγχωρεί αμαρτίες και να μας φέρει πιο κοντά στον Θεό, σε μια ανεπανάληπτη σχέση και κοινωνία μαζί του.
Ας αναρωτηθούμε λοιπόν, Αδελφοί μου: Πόσο ζωντανή είναι η δική μας πίστη; Είμαστε πρόθυμοι να φέρουμε τις δικές μας «παραλυτικές» καταστάσεις, τις δικές μας αμαρτίες, και να τις εναποθέσουμε μπροστά στον Χριστό με την ίδια πίστη που είχαν οι φίλοι του παραλυτικού; Έχουμε τον ζήλο του Προφήτη Ηλία για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη του Θεού;
Ας εμπνευστούμε από το Ευαγγέλιο και τον Προφήτη Ηλία. Ας καλλιεργήσουμε την πίστη μας, ας μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας και ας ζήσουμε μια ζωή κοντά στον Χριστό. Διότι, όπως ο ίδιος ο Κύριος διαβεβαίωσε «πάντα δυνατά τω πιστεύοντι». Αμήν.
Χριστάκης Ευσταθίου,
Θεολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου