Οι Φοβίες των ανθρώπων μέσα στην Εκκλησία!

 

Οι Φοβίες των ανθρώπων μέσα στην Εκκλησία!

Οι διάφορες φοβίες των ανθρώπων αποτελούν ένα σημαντικό ψυχικό νόσημα της εποχής μας. Πάρα πολλοί άνθρωποι καταφεύγουν στους ιερείς με την παράκληση να τους διαβάσουν μια ευχή για τον φόβο.

Αυτό που παρατηρείται έντονα είναι να τρομάζουν με τον παραμικρό «κρότο-είδηση». Να ασθενούν από ελαφρές ασθένειες και να φαντάζονται πως έχουν προσβληθεί από τις πιο θανατηφόρες. Τρομοκρατούνται στην εικόνα μιας κηδείας, ενός τραυματία ή ακόμα και μιας δύσκολης περίπτωσης του καθημερινού βίου. 

Νομίζουν πως ακούνε φωνές που τους επιβουλεύονται και τους απειλούν, ζώντας ημέρα και νύκτα μαρτυρικής τρομοκρατίας. Όλα αυτά τους κάνουν νευρικούς, επιρρεπείς προς τους θρήνους, έτοιμους να καταθέσουν τα όπλα και στον πιο μικρό αγώνα τους. Η ψυχή τους, γράφει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, έχει περιέλθει σε τέτοια κατάσταση, ώστε φοβούνται «κτύπους κτισμάτων και σκιάς».

Ο Χριστός όμως ήλθε να ελευθερώσει «όσους φόβω θανάτου διά παντός του ζήν ένοχοι ήσαν δουλείας» (Εβρ. 2,15). Δεν μας έφερε πνεύμα δειλίας, αλλά πνεύμα υιοθεσίας (Ρωμ. 8,15). Όποιος πιστεύει στον Χριστό ελευθερώνεται και οδηγείται στην αγάπη, η οποία «έξω βάλλει τον φόβον» (Α΄Ιω. 4,18). Για να αποκτήσουμε την αγάπη, χρειάζεται αγώνας , άσκηση και φόβος Θεού. Ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής διαχωρίζει τον φόβο σε:

α) κατά Θεόν φόβο , όπου ο άνθρωπος επιθυμεί να κοινωνεί με κάθε τρόπο με τον Θεό (Εκκλησιασμός, Εξομολόγηση, συχνή Θεία Κοινωνία, Προσευχή), με σκοπό να αποφεύγει την αμαρτία , τηρώντας τις εντολές του Θεού ως φάρμακο απόκτησης της Αθανάτου Ζωής στην Βασιλεία των Ουρανών και αποφυγή της αιωνίου Κολάσεως καταδίκης, και

β) τον αμαρτωλό φόβο, ο οποίος μας τρομοκρατεί με τον θάνατο, μας βάζει λογισμούς απιστίας, μήπως χάσουμε την περιουσία μας, αναπτύσσει την καχυποψία και τον φθόνο για τους συνανθρώπους μας, νιώθοντας ανασφάλεια, οι οποίες προέρχονται από τις ενέργειες του διαβόλου και όχι από την Χάρη του Θεού που είναι ειρήνη και χαρά. 

Εξάλλου μία από τις προϋποθέσεις για την συμμετοχή του ανθρώπου στην Θεία Κοινωνία είναι ο κατά Θεόν φόβος «Μετά Φόβου Θεού, πίστεως και Αγάπης προσέλθετε».

Το κυριότερο όπλο χειραγώγησης των ανθρώπινων συναισθημάτων όπως ο φόβος, είναι η Εκκλησιαστική Ζωή, διότι «παντός γαρ φόβου αφαίρεσις η του Σωτήρος επιδημία». Ο άνθρωπος για να υπερβεί τις φοβίες χρειάζεται έναν πνευματικό, ο οποίος θα τον βοηθήσει να ξαναβρεί τον εαυτό του, την πίστη του και να θεραπεύσει τους λογισμούς που προκαλούν φοβίες μέσα από την εξομολόγηση και τον συνεχή πνευματικό αγώνα. Εάν σωματικά αίτια προκαλούν τις φοβίες, πρέπει να καταφεύγει σε κάποιο αρμόδιο ιατρό, προκειμένου να τον βοηθήσει να φύγουν οι αμφιβολίες.

Αδελφοί μου, το Μυστήριο της ζωής, η Θεία Ευχαριστία, την οποία ΑΡΝΗΘΗΚΑΜΕ λόγο φόβου, πρέπει να είναι το κύριο μέλημά μας διότι είναι το εισιτήριο για την αιώνια ζωή. Τα καλά έργα, οι καλοσύνες και ότι άλλο μας χαρακτηρίζει ως καλοί άνθρωποι είναι οι βαλίτσες μας. Για να πετάξουμε όμως προς την αιώνια ζωή θα χρειαστούμε εισιτήριο… εάν έχουμε και βαλίτσες με καλά έργα είναι καλό, αλλά δεν είναι απαραίτητο… 

Έχετε δει εσείς κάποιον να μπορεί να πετάξει χωρίς εισιτήριο αλλά μόνο με τις βαλίτσες; Άρα εάν δεν φοβόμαστε τις απειλές των δαιμόνων ή τις ορμές των ανθρώπων, στοχεύουμε στην απόκτηση του εισιτηρίου για την αιώνια ζωή, που είναι ο Χριστός μέσα από τον Εκκλησιασμό και την συχνή Θεία Κοινωνία, διότι ο Κύριος «θέλημα των φοβουμένων αυτόν ποιήσει και της δεήσεως αυτών εισακούσεται και σώσει αυτούς» (Ψαλμ. 144,19). Αμήν.

ΚΑΛΟΝ ΦΩΤΙΣΜΟΝ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ!!!

Πηγή:  Βήμα Ορθοδοξίας