Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΟ: ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ.

Τα κινητά τηλέφωνα έχουν μπει για τα καλά στη ζωή των παιδιών και η πρόσφατη έρευνα του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου (στοιχεία 2011) το αποδεικνύει και με αριθμούς. Τα κινητά τηλέφωνα δεν «κυριαρχούν» μόνο στο δημοτικό (ποσοστό 36%) και το γυμνάσιο (ποσοστό 80%), αλλά δείχνουν να έχουν μπει για τα καλά ακόμα και στο… νηπιαγωγείο σε ποσοστό 1% των νηπίων.
Έτσι, οι περισσότεροι γονείς δεν καλούνται να απαντήσουν στο ερώτημα «Να αγοράσω κινητό στο παιδί μου;», αλλά περισσότερο στο «Πότε να αγοράσω κινητό στο παιδί μου;». Το 2001, η Αμερικανική Ακαδημία της Παιδιατρικής σε δημοσίευμά της ανέφερε πως δεν υπάρχει «σωστή» ηλικία για την αγορά κινητού στα παιδιά, αλλά οι ίδιοι οι γονείς, θα πρέπει να αξιολογήσουν την οικογενειακή τους κατάσταση, να καταλάβουν τι είναι καλύτερο και να αποφασίσουν αυτοί, γνωρίζοντας ποια είναι τα οφέλη, αλλά και οι κίνδυνοι από τη χρήση ενός κινητού τηλεφώνου.
Όσον αφορά τα οφέλη, η άμεση επικοινωνία -όταν το πρόγραμμα του παιδιού περιλαμβάνει πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες- τα συστήματα εντοπισμού G.P.S. που δίνουν ανά πάσα στιγμή τη δυνατότητα στον γονέα να γνωρίζει πού βρίσκεται το παιδί του, αλλά και η άμεση πρόσβαση σε πηγές πληροφόρησης, είναι μερικές από τις πιο σημαντικές λειτουργίες των κινητών. Οι κίνδυνοι όμως, είναι αρκετοί: Κίνδυνος εξάρτησης και απομόνωσης, παραμέληση των μαθημάτων, λιγότερος χρόνος επικοινωνίας με την οικογένεια και αλόγιστη χρήση, με συνέπεια το υψηλό κόστος.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΗΛΙΚΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΚΙΝΗΤΟΥ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ;
«Το κινητό χρειάζεται από τη στιγμή που το παιδί αρχίζει να βγαίνει μόνο του από το σπίτι και δεν ξέρουμε πού είναι», αναφέρει σχετικά η κ. Μαρία Σαράντη,παιδοψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια, «Από τη στιγμή που ένα παιδί βγαίνει έξω για να παίξει ή να κάνει βόλτα με τους γονείς τους δεν χρειάζεται κινητό. Η συσκευή είναι απαραίτητη αν το παιδί βγει έξω με φίλους του. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να του γίνει αρχικά μια πληροφόρηση από τους γονείς, για το πώς λειτουργεί ένα κινητό, σε σχέση με την υγεία του, αλλά και για τους κινδύνους που διατρέχει. Οι γονείς θα πρέπει να εξηγήσουν τη χρησιμότητα του κινητού ως ένα μέσο για περίπτωση ανάγκης».
Θα πρέπει όμως οι γονείς να θέσουν ορισμένες προϋποθέσεις στη χρήση του; Καλό θα ήταν «ναι». «Η προϋπόθεση είναι να το χρησιμοποιούν όταν πραγματικά χρειάζονται κάτι και όχι, απλά για την ευχαρίστησή τους ή να μιλάνε με τις ώρες. Αυτό μπορεί να γίνει κάλλιστα και από ένα σταθερό τηλέφωνο», λέει σχετικά η κ. Σαράντη.
Πώς θα πρέπει να αντιδράσουν οι γονείς στην πίεση των παιδιών, για να τους αγοράσουν κινητό τηλέφωνο; Πώς θα αντιμετωπίσουν… παρακαλετά, τύπου «Μαμά, μπαμπά, όλοι οι φίλοι μου έχουν κινητό, θέλω και εγώ»; «Εκεί οι γονείς θα πρέπει να νοηματοδοτήσουν στο παιδί τη σημασία που έχει ένα κινητό», αναφέρει σχετικά η κ. Σαράντη. «Να τους πουν ότι το κινητό το χρησιμοποιούμε όταν είμαστε μόνοι και απομακρυσμένοι από το σπίτι. Σε άλλη περίπτωση, δεν υπάρχει λόγος χρήσης του. Τώρα, αν τα άλλα παιδάκια το κάνουν, αυτό δεν αφορά την οικογένεια, άλλωστε κάθε οικογένεια αποφασίζει για τα παιδιά της. Εκεί βέβαια, το παιδί μπορεί να δυσαρεστηθεί, αλλά θα πρέπει να μπαίνουν όρια από τους γονείς», καταλήγει.
Σε αρκετές περιπτώσεις βέβαια, η αγορά ενός κινητού τηλεφώνου και η επικοινωνία με το παιδί, μέσω αυτού, καταλήγει υποκατάστατο της πραγματικής παρουσίας των γονιών και του ενδιαφέροντός τους για τα παιδιά, λόγω βεβαρημένου ωραρίου. Κάτι τέτοιο είναι εντελώς λάθος. «Σε καμία περίπτωση το κινητό δεν θα πρέπει να υποκαταστήσει την παρουσία των γονιών. Το κινητό δεν είναι λουρί. Αυτή η σκέψη είναι λανθασμένη», αναφέρει κατηγορηματικά η κ. Σαράντη, «σε αυτές τις περιπτώσεις ο γονέας προσπαθεί να βρει ένα ‘μπάλωμα’ για να καλύψει τα ενοχικά του κομμάτια και τις ευθύνες του, ανεπαρκώς».

Πηγή: Παιδικά χαμόγελα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: