"Αυτός που ταΐζεις."

Ένα βράδυ ένας γέρος (ινδιάνος) της φυλής  Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. Είπε:

Οι πατάτες του θυμού.

Όταν ακόμα πήγαινα στο σχολείο, ως μαθητής, είχα έναν υπέροχο δάσκαλο. Μια μέρα είχαμε κουβεντιάσει στην τάξη για το πόσο απαραίτητο είναι να μην κρατάμε θυμό μέσα μας, να συγχωρούμε αμέσως αλλά και το πώς θα απαλλαγούμε γρήγορα από αυτόν. Μας έβαλε λοιπόν να το δούμε αυτό πρακτικά.
- Αύριο, μας είχε πει, να φέρετε όλοι στο σχολείο μια πλαστική σακούλα κι ένα μικρό σακί με πατάτες.
Τον κοιτάξαμε έκπληκτοι. Κάναμε αυτό που μας ζήτησε γνωρίζοντας πως κάτι είχε στο μυαλό του. 

Ο ιστός της αράχνης

Κατα τη διάρκεια του Β Παγκόσμιου Πολέμου ένας στρατιώτης έχασε τη μονάδα του μέσα στον χαμό των εκρήξεων και τον πυροβόλων. Εψαξε για τους συμπολεμιστές του αλλά προς μεγάλη του θλίψη δεν μπόρεσε να τους βρει.
Είχε μείνει μόνος του σε κείνο το τόπο. Ακουγε τους εχθρούς να έρχονται κατα το μέρος του. Απεγνωσμένα έψαχνε για καταφύγιο και κάποια στιγμή το μάτι του έπεσε σε κάποιες σπηλιές στα αντυκρινά βράχια. Γρήγορα σκαρφάλωσε και χώθηκε σε μια από αυτές. Παρότι ήταν για την ώρα ασφαλής, διαπίστωσε οτι οι εχθροί δεν θα αργούσαν να σκαρφαλώσουν κι αυτοί, να ψάξουν τις σπηλιές να τον βρούν και να τον σκοτώσουν.

Ψυχοσάββατο.

Στον εβδομαδιαίο λειτουργικό κύκλο, η προσευχή της Εκκλησίας κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένη στους κεκοιμημένους, σε ανάμνηση της εις Άδη καθόδου του Χριστού κατά το Μ. Σάββατο.
Ψυχοσάββατο όμως θεωρείται κυρίως το Σάββατο πριν την Κυριακή των Απόκρεω και το Σάββατο πριν την Κυριακή της Πεντηκοστής, οπότε και τελούνται επίσημα μνημόσυνα της Εκκλησίας υπέρ των κεκοιμημένων "των επ' ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου, [...] ευσεβώς ορθοδόξων, βασιλέων, πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων, ιερομόναχων, ιεροδιακόνων, μοναχών, μοναζουσών, πατέρων, προπατόρων, πάππων, προπάππων, γονέων, συζύγων, τέκνων, αδελφών και συγγενών ημών εκ των απ' αρχής και μέχρι των εσχάτων".

Eίναι γεμάτο το βάζο;

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία.
Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;
Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι είναι γεμάτο.

Το Καντήλι.

Η λέξη καντήλι προέρχεται από τη λατινική candela=κερί.
Στη χριστιανική Εκκλησία το Καντήλι τοποθετείται μπροστά στις άγιες εικόνες. Αυτό που τοποθετείται μπροστά στον Εσταυρωμένο, μέσα στο Ιερό Βήμα, διατηρείται πάντοτε αναμμένο και γι' αυτό λέγεται «ακοίμητο» Καντήλι.
Ένα Καντήλι τοποθετείται επίσης στο εικονοστάσι του σπιτιού και ανάβεται κάθε μέρα, σύμφωνα με την ορθόδοξο παράδοση.
Μια συνήθεια που διατηρεί τον βαθύ χριστιανικό συμβολισμό της με το Φώς του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο, που θερμαίνει την ελπίδα και που παρηγορεί και συντροφεύει στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς.

Η παραβολή του ασώτου υιού.

Η Εκκλησία μας διαβάζει την παραβολή του ασώτου γιου τη δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου. Η σημερινή παραβολή θέλει να μας διδάξει την άπειρη αγάπη, που έχει ο Θεός για κάθε άνθρωπο και μάλιστα για τον αμαρτωλό. Όταν ο άνθρωπος δεχτεί μέσα του την αγάπη του Θεού, τότε ο δρόμος της αληθινής μετάνοιας είναι εύκολος. Ο Ουράνιος Πατέρας μας περιμένει με ανοιχτή την αγκαλιά να γυρίσουμε στην αγάπη του πατρικού μας σπιτιού, δηλαδή στον Παράδεισο, όπου ο άνθρωπος ζει αιώνια μαζί με το Θεό.

Ο Άγιος Χαράλαμπος.

Ο άγιος Χαράλαμπος καταγόταν από την Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Γεννήθηκε στα τέλη του 1ου αιώνα μ. Χ. και μαρτύρησε σε ηλικία 113 ετών. Όταν ξέσπασε διωγμός εναντίον των Χριστιανών, στα χρόνια του Σεπτιμίου Σεβήρου, κάποια πνευματικά τέκνα του αγίου Χαραλάμπους προσπάθησαν να τον πείσουν να φύγη, για να μη συλληφθή. Εκείνος, φυσικά, αρνήθηκε, γιατί είναι αδύνατο στον καλό ποιμένα να εγκαταλείψη το ποίμνιό του την ώρα του κινδύνου και γιατί ήταν έτοιμος κάθε στιγμή για την ομολογία και το μαρτύριο. Συνελήφθη και βασανίσθηκε απάνθρωπα, αλλά αντιμετώπισε τα φρικτά βασανιστήρια με θαυμαστή ανδρεία, αφού προηγουμένως ομολόγησε με παρρησία την πίστη του.

Τα βήματα του Απόστολου Παύλου στην Ελλάδα

Μια από τις πιο σημαντικές διαδρομές θρησκευτικού ενδιαφέροντος στην Ελλάδα είναι τα «Βήματα του Αποστόλου Παύλου».

Ο Απόστολος Παύλος, παρότι δεν ανήκε στον στενό κύκλο των 12 μαθητών του Χριστού, αποτελεί μια σημαντική μορφή για τη Χριστιανική θρησκεία. Διέδωσε όσο κανείς άλλος το Χριστιανισμό και για το λόγο αυτό ονομάστηκε ισαπόστολος και «Απόστολος των Εθνών».

Στο πλαίσιο των ταξιδιών του για τη διάδοση του Χριστιανισμού, ο Απόστολος Παύλος επισκέφθηκε και την Ελλάδα, κηρύττοντας το Ευαγγέλιο και διδάσκοντας το έργο του Ιησού. Το ταξίδι του Αποστόλου Παύλου στην Ελλάδα είναι μια διαδρομή που συγκινεί σήμερα όχι μόνο τον ευσεβή πιστό, αλλά και όποιον αγαπά την ιστορία. Τα «Βήματα του Αποστόλου Παύλου» περνούν από όλα τα μέρη που δίδαξε ο Απόστολος και αποτελούν έναν ιδανικό συνδυασμό προσκυνήματος και περιήγησης σε μερικά από τα ομορφότερα μέρη της Ελλάδας.

Μια διδαχτική ιστορία!!!

Μιὰ μέρα, ὁ Γέροντας Πορφύριος πῆρε τρία πνευματικά του παιδιά, γιὰ νὰ τελέσει ἕναν Ἑσπερινὸ σὲ κάποιο μοναστήρι. Ἀρχικά, εἴπανε νὰ πᾶνε μὲ τὰ πόδια• ἀφοῦ, ὅμως, περπάτησαν κάποια ἀπόσταση καὶ ἐπειδὴ ὁ Γέροντας ἦταν κουρασμένος, ἀπoφάσισαν νὰ πάρουν ΤΑΞΙ. Ἀμέσως φάνηκε ἕνα ΤΑΞΙ καὶ τὰ πνευματικά του παιδιὰ εἶπαν νὰ τοῦ κάνουν νεῦμα νὰ σταματήσει.
- Θὰ σταματήσει μόνος του ὁ ὁδηγός• ἀλλὰ ὅταν μποῦμε μέσα, μὴ μιλήσει κανένας στὸν ὁδηγό. Μόνον ἐγὼ θὰ τοῦ μιλάω, εἶπε ὁ 
Γέροντας Πορφύριος.

Τι να ζητήσω από τον Θεό;

Έκθεση μαθητή του Δημοτικού.

Στη συνέχεια δημοσιεύουμε μια πραγματική έκθεση ενός μαθητή του Δημοτικού. Την έδωσε ή ίδια ή μητέρα του, ανώνυμα φυσικά, για να δείξει και στους άλλους γονείς πώς... απέχουν πολύ από τα παιδιά και πώς χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή ή σχέση μεταξύ τους. Το θέμα της έκθεσης ήταν: «Τι επιθυμώ πολύ και θα ζητούσα από τον Θεό να μου το δώσει». Η έκθεση του μαθητή είναι απλή, περιεκτική και κυρίως συγκλονιστική!

12o Μάθημα (28/01/2012 - 29/01/2012)

Αυτή την εβδομάδα τα παιδιά μάθανε για τους Τρείς Ιεράρχες και γιά την προσφορά τους στα γράμματα.

Μιλήσαμε για κάθε άγιο χωριστά, για το πότε αλλά και γιατί γιορτάζονται και οι τρείς μαζί.

Τα παιδιά έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον και στη συνέχεια ανοίξαμε συζήτηση για τα μαθήματά τους, τους δασκάλους τους, τους καλύτερούς τους φίλους και τα σχολεία τους!

Με την ευκαιρία που δόθηκε αναφέραμε τη σπουδαιότητα του να μορφώνεσαι και να μελετάς!

Λόγια του Μοναχού Παΐσιου Αγιορείτη

Ο Μοναχός Παΐσιος Αγιορείτης ήταν ένας έλληνας μοναχός, ο οποίος έζησε κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.

Η φήμη του Γέροντα Παΐσιου του Αγιορείτη είναι μεγάλη κι όχι άδικα! Η δυνατή πίστη του προς τον Θεό, η έντονη προσωπικότητά του, τα θρησκευτικά του χαρίσματα και το διορατικό του πνεύμα τον κατατάσσουν στις πιο μεγάλες μορφές της ορθόδοξης χριστιανοσύνης.

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ.κ. Ιερόθεος καθώς και ο Θεοφ. Επίσκοπος Μαραθώνος κ.κ. Μελίτων κατέταξαν τον Γέροντα Παΐσιο στα δίπτυχα της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως Αγίος.

Επειδή όσα κι αν αναφέρουμε για εκείνον θα είναι κουβέντες φτωχές ως προς το πρόσωπό του, θα θέλαμε να διαβάσετε μερικά από τα τόσο βαθυστόχαστα λόγια που έχει αναφέρει, όχι μόνο για να αναδειχτεί ακόμα μια φορά στις καρδιές μας, αλλά και για να ανοίξουμε τις βαριές πόρτες της ψυχής μας και να δεχτούμε τα λόγια του ως συμβουλές στον τρόπο της ζωής μας. Αυτό θα είναι ένα παραπάνω βήμα στο ταξίδι μας με προορισμό τη βασιλεία των Ουρανών!

Τελετή Βράβευσης Διαγωνισμού: «Νέοι - Εκκλησία - Πολιτισμός»

Την Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, πραγματοποιεί την τελετή βράβευσης των χορωδιακών συνόλων και των έργων των Καλλιτεχνικών Διαγωνισμών Εφήβων και Νέων των Ιερών Μητροπόλεων που είχε ως θέμα: «Νέοι - Εκκλησία - Πολιτισμός».

Ο Διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Μάιο σε πέντε περιφέρειες της Εκκλησίας της Ελλάδος, (Αθήνα, Βόλο, Πάτρα, Αγρίνιο και Ξάνθη) και συμμετείχαν πάνω από 3.000 έφηβοι και νέοι.

Τα τρία δένδρα.

Ήταν μια φορά σ' ένα δάσος τρία δένδρα. Το καθένα από αυτά είχε για τον εαυτό του ένα οραματισμό.
Το πρώτο επιθυμούσε να αξιωθεί να γίνει ένα πολύτιμο μπαούλο, ξυλόγλυπτο, όμορφο σκαλισμένο, που μέσα του θα φυλάσσεται ένας πολύτιμος θυσαυρός.
Το δεύτερο δένδρο ήθελε να αξιωνόταν να γίνει στα χέρια ενός καλού ναυπηγού ένα μεγάλο καράβι, γερό σκαρί, όμορφο, μεγαλόπρεπο που θα μετέφερε βασιλιάδες και επίσημα πρόσωπα.
Το  τρίτο έλεγε ότι το μόνο που θα ήθελε ήταν να είχε γίνει το πιό ψηλό και πιό δυνατό δέντρο του δάσους, έτσι ώστε οι άνθρωποι που θα βλέπουν το ύψος του να σκέπτονται τον ουρανό και τον Θεό.