«Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου…»!

 Του Χριστόδουλου Γ.Παχουλίδη

Η Κοίμηση της Θεοτόκου, την οποία οι ανά την Οικουμένη Ορθόδοξοι Χριστιανοί τιμούμε σχεδόν ολόκληρο το μήνα Αύγουστο, με τις εξαίσιες προς Αυτήν Παρακλήσεις, αλλά και με πνευματική και σωματική άσκηση, είναι  μια περίοδος μνήμης και τιμής προς το πρόσωπό Της, στην οποία συγκεφαλαιώνεται όλο το μυστήριο της Θεομήτορος.

Ο τάφος Της στο «χωρίο Γεθσημανή», δεν περιλαμβάνεται από τα θλιβερά σύμβολα του θανάτου, παρά το απλωμένο στο νεκρικό κράβατο σώμα της Παρθένου Μαρίας, παρά τη αιδέσιμη παρουσία των «σεπτά κηδευόντων» Αποστόλων και Ιεραρχών, παρά τη δεσπόζουσα θέση του Υιού και Θεού Της, του Κυρίου της ζωής και του Θανάτου, ο Οποίος αναδέχεται την άσπιλη ψυχή της Παναγίας Μητέρας Του, δορυφορούμενος από τα Τάγματα των Ασωμάτων Δυνάμεων. Τίποτα το μακάβριο και θανατικό δεν καταθλίβει την όλη παράσταση της εικόνας της Κοίμησης της Παρθένου.

Ο τάφος της Παναγίας μοιάζει με τον Πανάγιο Τάφο του Υιού Της. Ακτινοβολεί από το μήνυμα της ζωής και όχι του θανάτου. Η Κοίμηση της «Πεποικιλμένης Άνασσας» δεν κλείνει την επίγεια ζωή Της. Δεν είναι θάνατος σκοτεινός και αποτρόπαιος αλλά μετάβαση της μακαριοτάτης ψυχής Της που σπεύδει να φθάσει στις Θείες αγκάλες του αγαπημένου Υιού Της για να απολαύσει των επηγγελμένων αγαθών της αιώνιας και ατελεύτητης Βασιλείας Του για «να πρεσβεύει υπέρ ημών αείποτε», για να αξιωθούμε της επουράνιας Βασιλείας Του.

Η Παναγία, Μάνα στοργική για όλους μας. Μάνα πονεμένη η ίδια, μπορεί και καταλαβαίνει τον πόνο μας και συμπαρίσταται στις πίκρες μας και αντιλαμβάνεται τους πόθους τους αγαθούς μας  και μεσιτεύει για όλους μας προς τον Υιό Της, όταν εμείς με πίστη, μετάνοια και ταπείνωση, της το ζητούμε. Παρηγορήτρια μοναδική ρίχνει το βάλσαμο της αγάπης Της και ειρηνεύει με τη γαλήνια μορφή Της τις ταραγμένες από τα βάσανα της ζωής, ψυχές μας. Είναι τέλος Προστάτιδα των χριστιανών σε οποιονδήποτε κίνδυνο ή δυσκολία.

Σήμερα, εμείς οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Κύπρου και ιδιαίτερα οι εκτοπισμένοι, που για τόσα χρόνια περιμένουμε μακριά από την πατρική μας γη τη μέρα της λύτρωσης και της δικαίωσης, και όλοι μας εμπαίζουν και μας περιγελούν, ας στρέψουμε τον νουν και την ψυχή μας προς την Παρθένο Μαρία και ας την παρακαλέσουμε θερμά: «Ταχύ δέξαι Δέσποινα τας ικεσίας ημών καίιταύτας προσάγαγε τω σω Υιώ και Θεώ, Παρθένε Πανάχραντε∙ όλεσον κατά κράτος των βαρβάρων τα θράση∙ γνώτωσαν την ισχύν σου φιλοπόλεμα έθνη∙ τω νεύματί σου πάντας ημάς διαφύλαξον».

Αν με πίστη ζητήσουμε από την Παρθένο Μαρία να μεσιτεύσει προς τον Υιό Της και Θεό μας να συντάμει το δράμα μας, να δώσει λύτρωση και δικαίωση στον λαό μας και να μας Αυτή θα το πράξει, γιατί είναι «το άρρηκτον τείχος και η προστασία μας» και σύντομα θα ακουστεί σ’ όλες τις τώρα κατεχόμενες εκκλησιές μας, ο ωραίος, ο υπέροχος προς Αυτήν ύμνος:«Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια ….» και της πατρίδας ο Ύμνος της Ελευθερίας. ΑΜΗΝ.

 

Πρώτη δημοσίευση 11 Αυγούστου 2022